ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ ΘΕΑΤΡΑ
Δημιουργώντας αντιπαλεύουν την οικονομική δυσχέρεια
Κυριακή 3 Δεκέμβρη 2000

«Ποιος ανακάλυψε την Αμερική», από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας
Τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα (ΔΗΠΕΘΕ) από την ίδια τους τη φύση και τις βασικές πολιτιστικές αρχές που τα διέπουν έχουν επωμιστεί από τη γένεσή τους μια τριπλή αποστολή. Να δημιουργούν κατ' αρχήν παραστάσεις ποιότητας, με ρεπερτόριο που χωρίς να απομακρύνεται από τα ποιοτικά κριτήρια να εγγίζει το συγκεκριμένο κοινό της περιφέρειας, να πραγματοποιούν περιοδείες και να ενεργοποιούν τις ντόπιες πολιτιστικές δυνάμεις, όχι μόνο με τις παραστάσεις τους, αλλά και με άλλες παράλληλες δραστηριότητες. Ωστόσο, αν ληφθούν υπόψη και συνεκτιμηθούν οι εξωθεατρικές δυσμενείς συνθήκες, τα οικονομικά προβλήματα που είναι καθοριστικά ως στοιχείο λειτουργίας των θεάτρων, το γεγονός ότι τα ΔΗΠΕΘΕ άντεξαν τόσα χρόνια τους κλυδωνισμούς και επιβίωσαν είναι ελπιδοφόρο αποδεικνύει ότι τίποτε δεν πάει χαμένο και επιπλέον αποδεικνύει την ανάγκη ενδυνάμωσης, διεύρυνσης και ανάπτυξης.

«Πάγωμα» χρόνων στην κρατική επιχορήγηση

Αλλη άποψη φαίνεται να έχει η πολιτεία. Γιατί πώς αλλιώς από αδιαφορία μπορεί να χαρακτηριστεί το πάγωμα της κρατικής επιχορήγησης στα ΔΗΠΕΘΕ εδώ και πολλά χρόνια. Και στο φετινό προϋπολογισμό τα δεκαέξι ΔΗΠΕΘΕ θα επιχορηγηθούν με 1 δισ. Δεκαέξι θέατρα με αυξημένο ρόλο θα μοιραστούν λιγότερο από το 1/4 του προϋπολογισμού του Εθνικού και του ΚΘΒΕ, το 1/4 της Λυρικής Σκηνής. Το παράδειγμα δεν είναι προς αντιπαράθεση με τις δύο κρατικές σκηνές, αλλά μια συγκριτική αναφορά, που καταδεικνύει την «εκτίμηση» που «τρέφει» η πολιτεία για τα ΔΗΠΕΘΕ. Ασφαλώς πρόκειται για τις δύο κρατικές σκηνές τις οποίες η πολιτεία οφείλει να επιχορηγεί, και ακόμη περισσότερο ίσως. Αντίθετα, όμως, δεν αισθάνεται το ίδιο ή ανάλογο χρέος για τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, τα οποία πρωτίστως επιτελούν κοινωνική αποστολή και η δημιουργία τους στις συγκεκριμένες πόλεις έγιναν με τη λογική μιας ισομερούς γεωγραφικής κάλυψης και θα έπρεπε να είναι ενταγμένη μέσα σε μια πολιτιστική στρατηγική εθνικού επιπέδου, αν φυσικά ήταν σε θέση η κυβέρνηση να έχει μια τέτοια πολιτική.

«Λα Νόνα» από το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας
Από την άλλη, στο «διαφανή» και «δίκαιο» προϋπολογισμό υπάρχουν τρεις κωδικοί με πολλά δισ. ο καθένας, χωρίς να είναι καθαρό για πού προορίζονται. Κωδικός 2500: Επιχορήγηση σε φυσικά πρόσωπα και νομικά πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου - 22.652.500.000 δρχ. Κωδικός 2539: Επιχορήγηση σε λοιπούς πολιτιστικούς φορείς - 4.960.000.000 δρχ. Κωδικός 2599: Επιχορήγηση σε λοιπά φυσικά ή νομικά πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου και οργανισμούς - 1.000.000.000 δρχ.

Καθηλωμένη λοιπόν, η κρατική επιχορήγηση, εδώ και πάρα πολλά χρόνια καταδικάζει τα ΔΗΠΕΘΕ σε 50 εκατ. δρχ. για τα 12 από αυτά και σε 70 εκατ. για τα υπόλοιπα 4 ΔΗΠΕΘΕ. Εστω κι αν αυτά τα χρήματα αποτελούν το 50% των εσόδων, ενώ το υπόλοιπο 50% καλύπτεται από το Δήμο, καθώς το κόστος λειτουργίας των θεάτρων έχει αυξηθεί σημαντικά, το οικονομικό πρόβλημα βάζει φρένο σε οποιοδήποτε όραμα πέραν των δυνατοτήτων τους. Ευτυχώς όμως, πολλά από τα ΔΗΠΕΘΕ αντιπαλεύουν την οικονομική δυσχέρεια τους, δημιουργώντας και μάλιστα με περισσότερες από μια ή δύο παραστάσεις, με παιδική σκηνή, αλλά και παράλληλες εκδηλώσεις.

Παραγωγές και συμπαραγωγές

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ