Το τελευταίο αναδείχθηκε, ιδιαίτερα, στη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε με θέμα «Τέχνη και εργατική τάξη» και εισηγητές τον Χαράλαμπο Δαραδήμο (γλύπτη - εκπαιδευτικό), τον Ακη Αντωνίου (γραμματέα του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά) και συμμετοχή πλήθους εργατών και καλλιτεχνών. Συντονιστής ήταν ο Τάκης Βαρελάς (ζωγράφος), ο οποίος ανοίγοντας τη συζήτηση έδωσε το στίγμα, λέγοντας ότι η τέχνη προσδιορίζει τη σχέση των εργαζομένων με την κοινωνία, με όλο τον κόσμο που βασανίζεται, που μοχθεί, που θέλει να ζήσει μια καλύτερη ζωή. Σκοπός αυτής της συζήτησης είναι, όπως πρόσθεσε, ο εργαζόμενος να αποκτήσει κριτική στάση σε αυτά που βλέπει και ακούει, να αποκτήσει ένα «οπλοστάσιο» πολιτισμού και αγώνων που θα μείνει παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Ενας εργάτης σήμερα, όπως τόνισε ο Ακης Αντωνίου, είναι αποκλεισμένος από την τέχνη και τη δημιουργία. Σε αυτό επενεργούν η οικονομική κατάσταση, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, η αντίληψη του συστήματος, που λέει ότι ένας μεταλλεργάτης δεν μπορεί να συμμετέχει σε μια έκθεση ζωγραφικής. Αυτό θέλει η αστική τάξη να περάσει σαν αντίληψη στη συνείδηση του κόσμου. Η τέχνη και η δημιουργία, όπως ανέφερε, δεν μπορεί να πάει μπροστά αν δεν έρθει σε επαφή και με την κινητήρια δύναμη αυτής της κοινωνίας, που είναι η εργατική τάξη. Ακόμα και ένας άχαρος εργασιακός χώρος, όπως τόνισε, μπορεί μέσω της τέχνης να γίνει ένας ζωγραφικός πίνακας, σαν αυτούς που βλέπουμε στην έκθεση.
Μετά τη συζήτηση, ακολούθησε πλούσια συζήτηση με παρεμβάσεις από νέους και νέες, εργάτες και καλλιτέχνες, ενώ κοινή συνισταμένη των παρεμβάσεων αυτών ήταν ότι η τέχνη που αποτυπώνει το μόχθο, τους αγώνες, τους κόπους της εργατικής τάξης να αποτελέσει αφορμή για ένα βήμα παραπέρα. Να αποτελέσει «εργαλείο» για να αλλάξει ο κόσμος.
Τη βραδιά έκλεισαν μουσικά το συγκρότημα «Ιστορίες για κρουστά», με τον Βασίλη Βασιλάτο.