ΜΑΡΚ ΚΑΡΟ - ΖΑΝ ΠΙΕΡ ΖΕΝΕ
Delicatessen
Πέμπτη 20 Μάη 2010

Κάτι μεταξύ σκοτεινής, εφιαλτικής και παραμορφωμένης πραγματικότητας και γκροτέσκας φαντασίας, με την ιστορία να εκτυλίσσεται σε χρόνο συγκεχυμένο και αφού μάλλον έχει προηγηθεί κάποια αδιευκρίνιστη μεγάλη καταστροφή που έφερε κυρίως έλλειψη τροφής, κάτι που ταλανίζει τον έμψυχο πληθυσμό του φιλμ, αντάμα με το φόβο, την καχυποψία προς πάντες και δυστυχώς την παντελή εγκατάλειψη, παραλυσία αντίδρασης και την έλλειψη ελπίδας.

Θεματική που σήμερα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προφητική, δεδομένου ότι η κοινωνική εξαθλίωση αιτία παραγωγής όλων των παραπάνω έχει ήδη τροχιοδρομηθεί. Καρικατούρα μιας κοινωνίας σε κρίση και αποσύνθεση, μια μακάβρια, κλασική πια, κωμωδία δομημένη πάνω σε βάση μη κωμική και βουτηγμένη ως τα μπούνια στη δυστοπική υγρασία και τα βρωμόνερα. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία καλτ των Ζενέ και Καρό που τους καθιέρωσε άμεσα.

Το ετοιμόρροπο ψηλό κτίριο που ξεπροβάλλει απ' την ομίχλη οριοθετεί τα όρια του μικρόκοσμου της ταινίας και συνιστά το προσκήνιο όπου εξελίσσεται η ιστορία του μύθου. Στο κατάστημα Delicatessen στο ισόγειο, ο ιδιοκτήτης κ. χασάπης, λόγω έλλειψης παραδοσιακής ζωικής τροφής, πουλά ανθρώπινο κρέας. Απ' όσο φαίνεται αυτό είναι το status quo που η σιωπηλή πλειοψηφία αποδέχεται λόγω μικρών ή μεγαλύτερων συμφερόντων. Η έλευση όμως του καινούργιου «ξένου» υπάλληλου του χασάπικου, θα πυροδοτήσει την έναρξη του τέλους αυτής της κατάστασης. Με κινητήρια ανατρεπτική δύναμη τον έρωτα, το πείσμα και την αποφασιστικότητα των εξεγερμένων αλλά και την καθοριστική συμμαχία και βοήθεια του αντιστασιακού κινήματος των φυτοφάγων τρωγλοδυτών γράφεται το τέλος της εξουσίας του χασάπη και του ταχυδρόμου, του παρατρεχάμενου λακέ του.

Παίζουν: Ντομινίκ Πινόν, Πασκάλ Μπενεζέκ, Καρίν Βιαρντ, Ζαν-Κλοντ Ντρεφούς, κ.ά.

Παραγωγή: Γαλλία (1991).