ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, οι κυβερνήσεις της Γερμανίας σε όλες τις εκδοχές τους δημιούργησαν και συντηρούν ένα κοινωνικό κάτεργο στο οποίο έριξαν κατά προτίμηση τους εργαζόμενους της πρώην Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι 20 χρόνια μετά την «ενοποίηση» οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας υπολογίζονται σε 30% σε βάρος της δεύτερης.

ΟΜΩΣ ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ, της μονομερούς ενίσχυσης της εξαγωγικής διάστασης της οικονομίας σε βάρος της εσωτερικής ζήτησης, δεν απαλλάσσει τη Γερμανία από το πρόβλημα του δημόσιου χρέους. Βεβαίως, η κυρία Μέρκελ απαιτεί από τα υπόλοιπα κράτη - μέλη της «Ευρωζώνης» να ακολουθήσουν εξοντωτικά (για τους εργαζόμενους) προγράμματα λιτότητας στο όνομα της μείωσης του χρέους. Εισηγείται μάλιστα αυστηρές ποινές για τους «παραβάτες» και απαιτεί από όλους να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Γερμανίας όπου το ανώτατο όριο δημόσιου χρέους ορίζεται από το Σύνταγμα της χώρας.

ΣΥΜΦΩΝΑ λοιπόν με τα πρόσφατα στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας, το δημόσιο χρέος της Γερμανίας ανέρχεται στα 1,8 τρισεκατομμύρια ευρώ και αντιστοιχεί στο 75% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας. Μπορεί, βεβαίως, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ να βρίσκεται σε χαμηλό (σχετικά) επίπεδο, όμως αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία το γερμανικό δημόσιο χρέος αυξάνεται με εντυπωσιακούς ρυθμούς. Υπολογίζεται, λοιπόν, ότι το χρέος της Γερμανίας αυξάνεται κατά 4.500 ευρώ το δευτερόλεπτο!

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ όμως είναι πολύ χειρότερη και αυτή την πραγματικότητα προσπαθεί να αποκρύψει η γερμανική κυβέρνηση, όπως κάνουν και πολλές ακόμη κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ, Μπερντ Ραφελίσεν, σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό της «Ντόιτσε Βέλε», αποκαλύπτει ένα μέρος αυτής της πραγματικότητας. Σημειώνει λοιπόν ότι αν προστεθούν και οι απαιτήσεις έναντι του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης στο ήδη υπάρχον δημόσιο χρέος, τότε το συνολικό χρέος της Γερμανίας φθάνει τα 8 τρισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 314%!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ λοιπόν ότι η γερμανική κυβέρνηση στρέφεται στην περικοπή των κοινωνικών δαπανών από τον προϋπολογισμό. Και είναι χαρακτηριστικό ότι το μεγαλύτερο μέρος των περικοπών αφορά στις συντάξεις και τη δραστική μείωσή τους στο μέλλον. Ετσι συμπληρώνεται το καθεστώς του κάτεργου, όπου «εξέχουσα» θέση θα κατέχουν πλέον και οι συνταξιούχοι. Ετσι θα μειωθεί το δημόσιο χρέος, αφού προέχει η περαιτέρω ενίσχυση των τραπεζών με μερικά ακόμη τρισεκατομμύρια ευρώ.