Εφοπλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι έρχονται να αποτελειώσουν όσες κατακτήσεις και δικαιώματα έχουν απομείνει όρθια, έρχονται να κάνουν νόμο το δουλεμπόριο, να αλλοιώσουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, μετατρέποντας ταυτόχρονα τα πλοία σε πλωτές βόμβες για την ασφάλεια πληρωμάτων, επιβατών, ναυσιπλοΐας.

Από το 1953 μέχρι και αυτή τη στιγμή όλες οι κυβερνήσεις διαφύλαξαν, και συνεχίζει η σημερινή να διαφυλάττει ως κόρην οφθαλμού, το Νομοθετικό Διάταγμα 2687 περί εισαγωγής και προστασίας κεφαλαίων και επενδύσεων στη χώρα μας, το οποίο περιέχει τις Εγκριτικές Πράξεις Νηολόγησης(βλέπε παρακάτω) και μετατρέπει την Ελλάδα για τους εφοπλιστές σε «παράδεισο» ασυδοσίας, αφού τους εξασφαλίζει ένα καθαρά αποικιοκρατικό καθεστώς. Αυτό το νομοθετικό καθεστώς λειτουργεί κατά παρέκκλιση του ελληνικού Συντάγματος και των Διεθνών Συμβάσεων. Με τους ειδικούς «όρους» που περιέχει, όπως ο περιβόητος «8» του άρθρου 13, έχει θεμελιώσει στην Ελλάδα από το 1953 την άνιση αμοιβή για ίση εργασία και βέβαια το δουλεμπόριο σε βάρος των ναυτεργατών. Ο όρος 8 περικλείει όλη την αγριότητα του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Προβλέπει ρητά και κατηγορηματικά ότι ο αλλοδαπός ναυτεργάτης που ναυτολογείται σε ποντοπόρο πλοίο με ελληνική σημαία, πληρώνεται με βάση το ιδιωτικό συμφωνητικό που έχει υπογράψει με το ναυτικό πράκτορά του, δηλαδή με τον δουλέμπορο και όχι σύμφωνα με τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που έχουν αποσπάσει οι Ελληνες ναυτεργάτες. Αυτό σημαίνει μισθοί πιο κάτω και από τα 530 δολάρια που καθορίζει ως βασικό ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO), συνθήκες εργασίας γαλέρας, εξαντλητικά ωράρια με κόστος συνολικά για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στα καράβια.

Ε, αυτός ακριβώς ο όρος, δηλαδή ο «νόμος του δουλέμπορου», που μέχρι τώρα ίσχυε μόνο στα ποντοπόρα, και οι ταξικές ναυτεργατικές δυνάμεις έδιναν και δίνουν σκληρές μάχες για να καταργηθεί, οι εφοπλιστές θεώρησαν ότι ήρθε η ώρα να γενικευτεί. Η εντολή έχει δοθεί, και τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το 1992 προσπαθούν να τον επιβάλουν συνολικά στα πλοία των κρατών - μελών της, ενώ σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η Ευρωπαϊκή Ενωση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ προσπαθούν να τον επιβάλουν πλέον στα καράβια που εκτελούν τις εσωτερικές θαλάσσιες μεταφορές με την πλήρη εφαρμογή του Κανονισμού 3577/92 για την «απελευθέρωση» - άρση του καμποτάζ. Και, βέβαια, ήδη έχει αρχίσει να βγαίνει στη στεριά με τη γνωστή οδηγία Μπολκεστάιν.

Ο Κοινοτικός Κανονισμός 3577/92 που κωδικοποιεί στη θάλασσα τις τέσσερις «ελευθερίες» (κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού, χωρίς εθνικούς περιορισμούς και κοινωνικές δεσμεύσεις) του κεφαλαίου - βασική αρχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, την οποία εκτός από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπερψήφισε και ο ΣΥΝ - προβλέπει για ό,τι αφορά στην επάνδρωση των πλοίων, ότι στο εξής θα ισχύει η νομοθεσία της κοινοτικής σημαίας που φέρει το πλοίο και όχι η νομοθεσία του κράτους υποδοχής, στην προκειμένη περίπτωση της Ελλάδας. Τι εργατική νομοθεσία έχει, ας πούμε η... Μάλτα, της οποίας τη σημαία φέρει το κρουαζιερόπλοιο «ΖΕΝΙΤΗ»; Τι νομοθεσία έχει πια για τα πληρώματα η σημαία Αγγλίας την οποία φέρουν τα ανασφάλιστα σύγχρονα δουλεμπορικά επιβατηγά - οχηματαγωγά πλοία «ROPAX» 1 και 2 που έχουν ακινητοποιήσει οι ναυτεργάτες στην Κόρινθο; Ακριβώς το «νόμο του δουλέμπορου» (σε τέτοιες χώρες η απελευθέρωση έχει ήδη προχωρήσει την τελευταία δεκαετία. Πχ στην Ολλανδία, προβλέπεται μόνο ένας ναυτεργάτης με συγκροτημένα δικαιώματα, ο καπετάνιος...).

Ο Κανονισμός αυτός που έχει επικρατήσει με τη φράση «άρση του καμποτάζ», που σημαίνει άρση κάθε περιορισμού, «απελευθέρωση», αυτή την περίοδο επιχειρείται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να εφαρμοστεί πλήρως καταρχήν στα κρουαζιερόπλοια και ήδη προωθεί στη Βουλή σχετικό νομοσχέδιο«. Ηταν σαφής άλλωστε η δήλωση του πρωθυπουργού κατά την επίσκεψή του στα «Ποσειδώνια» στις 9 του Ιούνη. Είπε χαρακτηριστικά: «Η κυβέρνηση στέκεται δίπλα στη ναυτιλία και είναι αποφασισμένη να πάρει άμεσα μέτρα, όπως η άρση του καμποτάζ κάτι που θα βοηθήσει σημαντικά και στην περαιτέρω ανάπτυξη του τουρισμού μας και ειδικότερα του Εκθεσιακού Τουρισμού, που δύναται να έχει τεράστια οφέλη για την ελληνική οικονομία».

Η άρση του καμποτάζ δεν είναι κάτι καινούργιο. Εχει αρχίσει να εφαρμόζεται σταδιακά στα ακτοπλοϊκά πλοία από το 2001 και μάλιστα συνοδευόμενη από μια τεράστια αθλιότητα. Το 2001 ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ο Νόμος 2932, με τον οποίο άλλαξε πλήρως το θεσμικό πλαίσιο των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και έθεσε τις βάσεις για να αρχίσει η σταδιακή εφαρμογή του Κανονισμού 3577. Η κυβέρνηση τότε του ΠΑΣΟΚ με υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας τον Χρ. Παπουτσή, για να μπορέσει να ψηφίσει αυτό το νομοθετικό έκτρωμα, «πάτησε» πάνω στο ναυάγιο του επιβατηγού - οχηματαγωγού σαπιοκάραβου «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ», πάτησε πάνω στα 81 πτώματα που κατάπιε το σαπάκι, λέγοντας ότι με την απελευθέρωση θα ενισχυθεί ο «υγιής ανταγωνισμός» και θα έρθουν καινούργια ασφαλή πλοία στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες.

Το αποτέλεσμα ήταν το ξέσπασμα του άγριου ανταγωνισμού μεταξύ των εταιρειών, να δημιουργηθούν στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες μονοπωλιακές καταστάσεις, η ένταση της ασύδοτης δράσης των εφοπλιστών και να είναι όλα έτοιμα σήμερα για νέα «ΣΑΜΙΝΑ».

Τα στοιχεία από τις σοβαρές συνέπειες που έχει επιφέρει η σταδιακή άρση του καμποτάζ στην ακτοπλοΐα προειδοποιούν για το πόσο τραγική θα είναι η συνέχεια:

• Μετατράπηκε σε πολυτελή κρουαζιέρα το κόστος για ένα ακτοπλοϊκό ταξίδι που είναι ζωτικής ανάγκης για τους κατοίκους των νησιών, εκτινάσσοντας από το 2001 ως και φέτος τις τιμές των εισιτηρίων σε ποσοστά που ξεπερνούν το 400%! Μετατρέποντας ταυτόχρονα σε «άπιαστο όνειρο» και κάθε δυνατότητα της εργατικής λαϊκής οικογένειας στην ξεκούραση.
• Η κυβέρνηση της ΝΔ το 2006 ενισχύοντας τον επαίσχυντο νόμο του ΠΑΣΟΚ κατάργησε ακόμα και την 35ετία στο όριο ηλικίας των ακτοπλοϊκών πλοίων, δηλαδή όλα τα υπερήλικα σαπάκια εν πλω και «όποιον πάρει ο χάρος»...
• Οι εφοπλιστές έχουν επιδοθεί σε όργιο αυθαιρεσιών, κουρελιάζοντας τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας των ναυτεργατών, επιβάλλοντας εργασιακές συνθήκες γαλέρας, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να αμφισβητούν και το αυτονόητο δικαίωμά τους να παίρνουν τους μισθούς τους.
• Εφτασαν να ακινητοποιούν, χωρίς να λογοδοτούν, τα πλοία τη χειμερινή περίοδο (επειδή δε βγάζουν μεγάλο κέρδος), καταδικάζοντας νησιά στον εφιάλτη της απομόνωσης. Μόνο το 2009 έδεσαν με το έτσι θέλω και χωρίς καν να λογοδοτήσουν κοντά 20 πλοία, επειδή αυτό επιβάλλει η θωράκιση της κερδοφορίας τους, πετώντας στη στεριά κοντά 2.000 ναυτεργάτες.

Και από πάνω για τις «υπηρεσίες» που προσφέρουν, από το 2002 ως φέτος έχουν πάρει πάνω από 400 εκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις, δηλαδή ζεστό χρήμα από τις τσέπες των εργαζομένων.

Αυτό που τώρα «εκκρεμεί» κατά τους εφοπλιστές είναι η εφαρμογή του Κανονισμού 3577/92 και σε βάρος των πληρωμάτων. Ο πρόεδρος της Ενωσης Επιχειρήσεων Ναυτιλίας, Απ. Βεντούρης, δεν κρύβει λόγια. Σε κάθε δήλωσή του θέτει ευθέως την επάνδρωση των ακτοπλοϊκών πλοίων με πληρώματα χαμηλόμισθα, ανασφάλιστα. Να καθορίζεται από τους εφοπλιστές με βάση την κερδοφορία τους πότε, πού και με πόσους ναυτεργάτες θα δρομολογούν τα πλοία. Που σημαίνει πλήρης απορύθμιση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και χαριστική βολή σε βάρος της ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.

Προκειμένου να δικαιολογήσουν το καθεστώς της ασυδοσίας και των προνομίων, κάθε φορά οι απολογητές των εφοπλιστών, όπως αυτοί που αγωνιούν για την πλήρη και άμεση εφαρμογή του καμποτάζ, ισχυρίζονται, ότι «προνόμια προς τους εφοπλιστές, σημαίνει πολλά πλοία στην ελληνική σημαία, άρα πολλές θέσεις απασχόλησης για τους Ελληνες ναυτεργάτες».

Πέρα από τα στοιχεία που ήδη αναφέρθηκαν για το πόσο... αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας στην ακτοπλοΐα, αξίζει να αναφερθούν συνοπτικά τα «οφέλη» υπέρ των ναυτεργατών, από τα ίδια τα αποτελέσματα της εφαρμογής του Ν.2687/53 στα ποντοπόρα πλοία.

Σύμφωνα με το νόμο αυτό - πέρα από τα άλλα τρελά προνόμια που καθορίζει και αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία χτίστηκε ολόκληρο το προκλητικό νομικό πλέγμα που προστατεύει ως «ιερό και όσιο τα εφοπλιστικά συμφέροντα», όπως για παράδειγμα οι φοροαπαλλαγές τους, που υπολογίζονται περίπου σε 59 - καθορίζονται κάθε φορά με αυθαίρετο τρόπο οι οργανικές συνθέσεις «κατά παρέκκλισιν των κειμένων διατάξεων και αυτής έτι της δημοσίας τάξεως».

Ετσι το 2005 ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας της ΝΔ, Μ. Κεφαλογιάννης, επέβαλε τη 10η στη σειρά από το 1981 μείωση των οργανικών συνθέσεων των ποντοπόρων πλοίων με βάση την τροποποίηση του όρου 8 του άρθρου 13 του Ν/Δ 2687/53 των Εγκριτικών Πράξεων Νηολόγησης. Με βάση την τροποποίηση αυτή, κατά παρέκκλιση των οικείων διατάξεων, έδωσε «έγκριση» ώστε στην οργανική σύνθεση των φορτηγών (στερεά φορτία χύδην, συσκευασμένα ή σε εμπορευματοκιβώτια) και δεξαμενόπλοιων (πετρελαιοφόρα) από 3.000 μέχρι 30.000 κ.ο.χ. (κόρους ολικής χωρητικότητας) να μείνουν πλέον 4Ελληνες ναυτεργάτες, δηλαδή ναυτεργάτες με πλήρη δικαιώματα, στους 15 (σύνολο πληρώματος), από 8 Ελληνες που είχαν «εγκριθεί» με τις προηγούμενες μειώσεις των οργανικών συνθέσεων που είχε επιβάλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στα πλοία από 30.001 ως 80.000 κ.ο.χ. έμειναν 5 Ελληνες από 9 σε σύνολο 14 ναυτεργατών πλήρωμα και από 80.001 κ.ο.χ. και πάνω 6 Ελληνες από 10, σε σύνολο 16 ναυτεργατών πλήρωμα.

Ομως αν το 1953 το μερίδιο της ελληνικής σημαίας στον ελληνόκτητο στόλο ήταν 24,21% και των σημαιών ευκαιρίας 75,79%, το 1957 το ποσοστό αυτό έγινε 15,24% και 84,76% αντίστοιχα, ενώ το 1958 ήταν 19,33% και 80,67% υπέρ των σημαιών ευκαιρίας.

Την εξέλιξη αυτή τη συναντάμε μετά από κάθε πακέτο αντιναυτεργατικών μέτρων. Χαρακτηριστικά είναι και τα παραδείγματα που συνδέονται με τις μειώσεις των οργανικών θέσεων 1983, 1986 και 1990, που είχαν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του αριθμού και των πλοίων στην ελληνική σημαία και των Ελλήνων ναυτεργατών. Ενδεικτικά αναφέρουμε, σύμφωνα με στοιχεία του ΥΕΝ, ότι το 1981 τα πλοία υπό ελληνική σημαία (άνω των 100 κ.ο.χ.) ήταν 3.710, το 1983 ήταν 3.169,το 1986 ήταν 2.255, το 1990 ήταν 1.814. Οι μειώσεις των οργανικών συνθέσεων συνεχίστηκαν, και το 2005 τα πλοία με ελληνική σημαία ήταν πλέον 1.491. Το Φλεβάρη του 2010 ήταν 969 στα οποία περιλαμβάνονται και 189 υπό ναυπήγηση! Το 1990 τα ελληνόκτητα πλοία ήταν 2.456, το 2005 έφτασαν τα 3.338 και το 2010 είναι 3.996 πλοία.

Οι Ελληνες (δεν είναι ζήτημα Ελλήνων ναυτικών μόνο) ναυτικοί το 1981 από 85.000 έφτασαν το 1990 τους 26.766, στο τέλος του 2009 - σύμφωνα με τα στοιχεία του προϋπολογισμού του ΝΑΤ του 2010 - ήταν 19.770, χωρίς σε αυτούς να υπολογίζεται πόσοι είναι άνεργοι.Ωστόσο οι Ελληνες εφοπλιστές σήμερα, εν μέσω κρίσης, παραμένουν πρώτοι σε δύναμη, ελέγχοντας το 8% του παγκόσμιου στόλου σε αριθμό πλοίων και το 15% της παγκόσμιας χωρητικότητας! Οι παραγγελίες τους, ακριβώς την σημερινή περίοδο ανέρχονται στα 748 πλοία, από τα οποία βέβαια εδώ δεν κατασκευάζουν ούτε κουπί. Να σημειωθεί ακόμα ότι οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρο ούτε 1%!