Η έννοια της γονιμότητας έχει απασχολήσει και σε άλλα έργα του τον Δημητριάδη. Στον «Τόκο» ο συγγραφέας αναρωτιέται πάνω στο φαινόμενο της γέννησης, στοχαζόμενος όχι μόνο σε τι κόσμο έρχεται το νεογέννητο, αλλά τι είναι αυτό το νεογέννητο και γιατί πρέπει να έρχεται. Οι ήρωες του έργου υποδέχονται τα μωρά σαν μια λύση στο αδιέξοδό τους, καταλήγοντας τελικά σε ακόμα βαθύτερα αδιέξοδα. Οπως λέει και ο ίδιος ο Δημητριάδης «εκείνο που απομένει είναι η προοπτική ενός αγέννητου ακόμα κόσμου τον οποίο ίσως μόνο το θέατρο είναι, φύσει και θέσει, ικανό να τον υποσχεθεί».
Σκηνοθεσία Λευτέρης Βογιατζής. Σκηνικά - Κοστούμια Χλόη Ομπολένσκι. Μουσική Δημήτρης Καμαρωτός. Επιμέλεια κίνησης: Αγγελική Στελλάτου. Φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος. Παίζουν: Γιώργος Γάλλος, Παντελής Δεντάκης, Δημήτρης Ημελλος, Αλεξία Καλτσίκη, Λουκία Μιχαλοπούλου, Γιάννης Νταλιάνης, Αγγελική Παπαθεμελή, Ρένη Πιττακή.