Σκέψεις εντός πραγματικότητας
Κυριακή 11 Ιούλη 2010

1. Οταν ο Θεός αποφάσισε να εκδικηθεί τον εαυτό του, έπλασε τον νεόπλουτο. Για να μην αφήσει, όμως, μόνο αυτόν τον ιλουστρασιόν κάφρο, έκοψε από το πλευρό του ένα κομμάτι, κι έτσι γεννήθηκε ο μικροαστός. Εκτοτε μισώ μέχρι τρέλας τον νεόπλουτο και τον μικροαστό.

2. Αναξιοπρεπής λόγω πρωθυπουργού, βδελυρή λόγω Πάγκαλου και εξαχρειωτική λόγω Λοβέρδου, η κυβέρνηση - σάπια και εκδυτικισμένη - συνεχίζει το έργο της.

3. «Ενα δόντι δικό μας, μια μασέλα δική τους», θαυμάσιο σύνθημα που είχα διαβάσει στους τοίχους του Παρισιού. Το πέρασμα από τη ζωή είναι σύντομο. Και το χειρότερο είναι ότι μπορεί να μη φύγουμε περήφανοι για τις πράξεις μας όταν έρθει η ώρα.

4. Ενστικτωδώς θα ξεπεράσουμε την απάθεια. Τα κάθε λογής καθάρματα πιστεύουν πως έχουμε χάσει κάθε έλεγχο, πως βουλιάζουμε μέσα σε φαντασιώσεις, πως συναντιόμαστε μόνο στα όνειρα. Είμαστε τυχεροί γιατί μας υποτιμούν και, όταν οι αντίπαλοι σε υποτιμούν - για να θυμηθώ τον Ζεν και την τέχνη της τοξοβολίας -, το βέλος σου τινάζεται αστραπιαία και «πέφτει όπως το φορτίο του χιονιού από το φύλλο του μπαμπού».

5. Δεν θ' αργήσουμε να δούμε ν' αποσύρονται από τους δρόμους οι μπάτσοι και τη θέση τους να παίρνουν οι θηριοδαμαστές. Μας αντιμετωπίζουν σαν άγρια ζώα έτοιμα να εξημερωθούν, και με λίγη άσκηση - ποιος ξέρει - κάποτε στο τσίρκο της Ευρώπης μπορεί να διασκεδάζουμε την πλήξη τους.

6. Τον τελευταίο καιρό, μ' εντυπωσιάζει η ανάγκη του κόσμου να βρει παρηγοριά. Αυτό ακούω στους δρόμους και τα καφέ. Στην κατάσταση κατοχής που μας έχει υποβάλει η κυβέρνηση, το τελευταίο που μας χρειάζεται είναι η παρηγοριά. Πρέπει να προκαλέσουμε την πραγματικότητα όσο μπορούμε, ν' αφήσουμε κατά μέρος τη χρόνια ευγένεια, την αυτολύπηση, που είναι προνόμια των θεολόγων, και να επιδοθούμε σε μια συστηματική καταστροφή των αξιών και όσων τις μεταφέρουν. Η παρηγοριά είναι πολυτέλεια.

7. Οι συνθήκες ζωής στην καθημερινότητα είναι ατιμωτικές. Είμαστε θύματα της γενναιοδωρίας μας, απέναντι σε μια επιδέξια διεφθαρμένη τάξη. Η αμηχανία που νιώθουμε για πρώτη φορά θέτει εμάς στο επίκεντρο: Πώς επιτρέπουμε να μας λυγίζουν, να μας απαξιώνουν, να μας τυλίγουν με ασυναρτησίες; Υπάρχει κανείς που να μπορεί να συγχωρέσει τον εαυτό του γι' αυτό;

8. Είναι καιρός να επιστρέψουμε σε ό,τι καλύτερο έχει απομείνει μέσα μας. Η ένταση των ημερών βοηθά να κάνει γρήγορα το ταξίδι. Ας επιστρέψουμε στην πρώτη ύλη της παιδικής ηλικίας που, όσο κι αν προσπάθησαν, δεν κατάφεραν να την προσβάλλουν. Ας επιστρέψουμε στην εποχή της φιλίας. Στην εποχή που σχηματίστηκαν οι πρώτες αξίες μέσα μας. Είναι καιρός για εργασία σε βάθος.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Οταν κλέβεις το γέλιο (2017-10-28 00:00:00.0)
Για την παρέμβασή μας στα μικροαστικά στρώματα (2017-03-12 00:00:00.0)
Ας βγάλουμε τα αγκάθια (2016-05-22 00:00:00.0)
Μαύρα λόγια (2011-06-26 00:00:00.0)
Ο Θείος μου (2006-07-20 00:00:00.0)
«Φως, περισσότερο φως...» (2000-11-22 00:00:00.0)