Δε θα αφήσουμε τον πολιτισμό μέσο χειραγώγησης του λαού, τονίστηκε στους χαιρετισμούς του ΠΑΜΕ, του ΣΕΗ και του ΠΜΣ
* |
«Μας λένε ότι είναι πατριωτική στάση να δεχτούμε να γίνουμε δούλοι του 21ου αιώνα», είπε αναφερόμενος στις μεθοδεύσεις και τα σχέδια όσων θέλουν να φορτώσουν στις πλάτες του λαού και την κρίση και την ανάπτυξη των μονοπωλίων. «Από την άλλη, υπάρχει η γραμμή της ανυπακοής, της αντεπίθεσης. Είναι η γραμμή, που παλεύει ενάντια στα μονοπώλια, στις πολυεθνικές, για να μη φορτωθούν τα βάρη της κρίσης οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα. Είναι γραμμή συμμαχίας με όποιον βασανίζεται από αυτήν την πολιτική, γραμμή προοπτικής και ελπίδας», υπογράμμισε εξηγώντας γιατί «ανησυχούν και εξαπολύουν λυσσασμένη επίθεση απέναντι στο ΠΑΜΕ».
Το χιούμορ επιστράτευσε η ηθοποιός Ελένη Γερασιμίδου, που απευθύνοντας χαιρετισμό, εκ μέρους του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), έδωσε ξάστερη απάντηση σε όσους τρομοκρατούν πολύμορφα το λαό για να γίνει όμηρος των πολυεθνικών. Οπως σημείωσε, λοιπόν, «έγκριτοι "αγωνιστές" δημοσιογράφοι κατακεραυνώνουν καθημερινά το ΠΑΜΕ για την αναλγησία που επιδεικνύει απέναντι στη δοκιμαζόμενη από τη Διεθνή Κρίση Εγχώρια Πλουτοκρατία». Γι' αυτό και ...συμβούλευσε το ΠΑΜΕ: «"Την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία". Δεν είναι ωραίο να λέτε άσχημα λόγια... να βρίζετε έτσι. Προκαλείτε την ειρωνεία του δημοσιογραφικού πάνελ του Mega και των άλλων "αγανακτισμένων" καναλιών. Υπάρχουν πιο λάιτ εκφράσεις, πιο λάιτ αντιδράσεις, πιο λάιτ συνδικαλισμός. Υπάρχει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ (αυτές κατ' ευθείαν εν συντομία διότι ξέχασαν και οι ίδιες σε τι ανταποκρίνονται), υπάρχει ο διάλογος. Υπάρχει και ο διαλογισμός σ' έναν κόσμο ιδεατό, όπου η νηστεία και η προσευχή δίνουν συμφέρουσες λύσεις στο Σύστημα! Σύστημα; Τι είπα; Φτου κακά! Δεν θα το ξαναπώ. Οχι. Ούτε το "για όλα φταίει ο καπιταλισμός" θα πω».
Και σημείωσε: «Με τη συναυλία αυτή θέλουμε να εμψυχώσουμε τους αγώνες όλων των εργαζομένων της χώρας μας. Να δώσουμε μέσα από το τραγούδι το μήνυμα ότι το δίκιο μας είναι πάνω από τους νόμους τους. Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες για την εργατική τάξη, αλλά και ιστορικές. Ολοι έχουμε την ευθύνη να τοποθετηθούμε με ποιον είμαστε: Με τον εκμεταλλευτή ή τον εκμεταλλευόμενο, με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες. Δύσκολες, μα και σπουδαίες μέρες είναι μπροστά μας και όπως λέει και ο Κ. Καβάφης "έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Οχι να πού(ν)με"».
* |