Παρά την προπαγάνδα των εγχώριων αστικών ΜΜΕ για τα «καλά» της «πολιτιστικής χορηγίας», τις «αγνές» προθέσεις του κεφαλαίου όταν δίνει μερικά «ψίχουλα» των υπερκερδών του για την πολιτιστική κληρονομιά και για το ότι «χορηγία» ...«δεν» σημαίνει διαφήμιση και εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόθεση της ιταλικής κυβέρνησης να προχωρήσει στα μεγάλης κλίμακας και αναγκαία έργα συντήρησης του σπουδαίου και πασίγνωστου μνημείου στη Ρώμη, του Κολοσσαίου, με χρηματοδότηση από «χορηγούς» και με αντάλλαγμα τη διαφήμισή τους ...πάνω στο μνημείο!

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του «Fox News», που επικαλείται το ιταλικό υπουργείο Πολιτισμού, η μορφή των διαφημίσεων θα είναι ...«συμβατή με την αξία και την αισθητική» του Κολοσσαίου(!), αν και το πώς ακριβώς θα φαίνονται δεν έχει διευκρινιστεί. Το ιταλικό ΥΠΠΟ μπορεί να «χαριτολογεί», λέγοντας πως στην Ιταλία «έχουμε κάπως διαφορετική αίσθηση της αισθητικής από αυτή των ΗΠΑ», όπως όμως πολύ εύλογα και κυνικά απαντάει το «Fox», αν οι εταρείες πρόκειται να δώσουν 25 εκατομμύρια ευρώ (σ.σ. που χρειάζονται για τα έργα), σίγουρα θα απαιτήσουν να φαίνεται η επωνυμία τους με έντονο φωτισμό κάπου πάνω στο μνημείο... Αλλωστε, προσθέτει ότι «χορηγία, φυσικά, σημαίνει διαφήμιση». Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τη μορφή των διαφημιστικών πινακίδων, σημασία έχει ότι το Κολοσσαίο προγραμματίζεται να μετατραπεί σε ...γιγαντιαίο διαφημιστικό «ταμπλό».

Τα έργα αναμένεται να ξεκινήσουν τον ερχόμενο Οκτώβρη με ορίζοντα ολοκλήρωσης («χορηγού» θέλοντος...) το 2013, χωρίς ωστόσο το μνημείο να μείνει κλειστό για το κοινό. Πρόκειται, άλλωστε, για το πλέον εμβληματικό μνημείο της Ιταλίας και από τα περισσότερο αναγνωρίσιμα σε όλο τον κόσμο, με πλήθος επισκεπτών.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ιταλικό κράτος «πρωτοπορεί» στην εμπορευματοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς του. Από το 1998, «κεντροαριστερές» και μη κυβερνήσεις, έχουν βάλει στο «μάτι» της ιδιωτικοποίησης τα μνημεία, με αποκορύφωμα το σχετικό «πογκρόμ» της πρώτης κυβέρνησης Μπερλουσκόνι το 2001. Το 2008 ο Δήμος της Ρώμης ανακοίνωσε το σχέδιό του για δημιουργία «θεματικού ψυχαγωγικού πάρκου» με θέμα την αρχαία Ρώμη ...στα πρότυπα της παρισινής Ντίσνεϊλαντ. Πέρσι, η πασίγνωστη «Γέφυρα των Στεναγμών» στη Βενετία ...καλύφθηκε εντελώς από διαφήμιση γνωστού μονοπωλίου στο χώρο των καλλυντικών.

Βέβαια, τα παραπάνω δεν αποτελούν «ιδιαιτερότητα» της Ιταλίας. Η εμπορευματοποίηση του πολιτισμού είναι στρατηγικός στόχος της ΕΕ και του κεφαλαίου γενικότερα, στο πλαίσιο της υποταγής του στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, δηλαδή της κερδοφορίας του. Χαρακτηριστικά «επιδημίας» λαμβάνει το ξεπούλημα και η καταστροφή μνημείων στη Ρωσία, ενώ μόλις τον περασμένο Ιούνη η γαλλική κυβέρνηση περιέλαβε στη «λίστα» των ιδιωτικοποιήσεων και αρχιτεκτονικά μνημεία. Φυσικά, η Ελλάδα δεν πάει πίσω. Πλήθος παραχωρήσεων μνημείων και αρχαιολογικών χώρων σε πολυεθνικές για διοργάνωση δεξιώσεων ή «συνεδρίων» έχει κάνει το ΥΠΠΟ, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, με αποκορύφωμα το «τσουνάμι» παραχωρήσεων το 2005 από το οποίο δεν γλίτωσε ούτε η Ακρόπολη. Η οποία «προσφέρθηκε» στην «Φίλιπς» για να την χρησιμοποιήσει στη διαφημιστική καμπάνια της, ως «αντάλλαγμα» για τον ηλεκτροφωτισμό του σπουδαίου μνημείου..!

Εσχάτως και παράλληλα με την παραπάνω κυρίαρχη πολιτική, πληθαίνουν οι παρεμβάσεις και οι πιέσεις προς το κράτος από τα αστικά ΜΜΕ για το ζήτημα της «πολιτιστικής χορηγίας», θεωρώντας ακόμη και το ισχύον σχετικό νομικό πλαίσιο ως «γραφειοκρατικό». Προφανώς, ο στόχος είναι η πλήρης ασυδοσία του κεφαλαίου στην κληρονομιά του λαού, με τη «χορηγία» να είναι απλώς ένας ακόμη τρόπος. Ο οποίος όμως είναι πρόσφορος για προπαγανδιστική χρήση και για «κατασκευή» ενός - ανύπαρκτου φυσικά - «κοινωνικού προφίλ» των μονοπωλίων.