Τη νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν στη χώρα μας, ζητά η «Δημοκρατική Συσπείρωση» και καταγγέλλει τις νέες κατασταλτικές διατάξεις που εισάγει το κυβερνητικό νομοσχέδιο.
Κούρδοι πρόσφυγες, τον καιρό που είχαν στήσει τον καταυλισμό τους στην πλατεία Ωδείου |
Με το σχετικό κείμενο, η «Δημοκρατική Συσπείρωση» υπενθυμίζει: «Τα τελευταία χρόνια, η χώρα μας δέχτηκε εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες κυρίως από τις γύρω Βαλκανικές χώρες και από άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και του Τρίτου Κόσμου. Αυτά τα μεταναστευτικά κύματα υπήρξαν αποτελέσματα της εντεινόμενης φτώχειας και εξαθλίωσης, των πολέμων, της καταπίεσης και της απουσίας προοπτικής για μια καλύτερη ζωή. Ολοι αυτοί οι παράγοντες ώθησαν χιλιάδες ανθρώπους να ξεριζωθούν από τις εστίες τους, στην αναζήτηση καλύτερης τύχης, όπως περίπου συνέβαινε τις παλαιότερες δεκαετίες και στη δική μας πατρίδα.
Αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 700-800 χιλιάδες μετανάστες, από τους οποίους μόνο 200 χιλιάδες περίπου διαθέτουν πράσινη κάρτα. Οι μετανάστες, και ιδιαίτερα οι "χωρίς χαρτιά" ζουν συχνά σε συνθήκες απερίγραπτης φτώχειας, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, στερούνται στοιχειώδη δικαιώματα, ασκείται σε βάρος τους πολύμορφη καταπίεση, κάποτε με τρόπους που έρχονται σε αντίθεση με κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας».
Καθημερινός σχεδόν ο εξευτελισμός, στα μπλόκα που γίνονται στο δρόμο για το μεροκάματο |
Η κυβέρνηση, εκτιμά η «Δημοκρατική Συσπείρωση», «δεν επιθυμεί να προχωρήσει στην αναγκαία προϋπόθεση για την αντιμετώπιση του ζητήματος, που είναι η νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν σήμερα στη χώρα μας και η παροχή σε αυτούς ίσων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων στον εργασιακό τομέα, στις κοινωνικές παροχές κλπ. Το μέτρο αυτό έχει εξάλλου εφαρμοστεί σε πολλά κράτη της ΕΕ. Μια τέτοια λύση ανθρωπισμού και δικαιοσύνης για τους μετανάστες θα συνέβαλε αποφασιστικά στη βελτίωση των σχέσεων Ελλήνων και μεταναστών, θα επιτάχυνε την ενιαιοποίηση των διεκδικητικών δυνατοτήτων των συνδικάτων και των εργαζομένων, θα εμπλούτιζε την κοινωνία μας με τη γόνιμη ανταλλαγή και συμβίωση διαφορετικών πολιτισμικών στοιχείων. Επίσης θα μείωνε τις κοινωνικές αιτίες που οδηγούν σε εστίες παραβατικότητας που σχετίζονται με την έλλειψη άδειας παραμονής».
«Επίσης, τονίζεται, η λύση αυτή θα εξάλειφε τις αντιθέσεις, που έντεχνα καλλιεργούνται ανάμεσα σε Ελληνες και αλλοδαπούς εργαζόμενους, θα βοηθούσε στην αναζωογόνηση της οικονομικής δραστηριότητας κυρίως των μικροεπαγγελματιών και εμπόρων, μέσω της αύξησης της καταναλωτικής δυνατότητας των μεταναστών, θα τόνωνε τα φορολογικά έσοδα και την κοινωνική ασφάλιση μέσω εισφορών τους. Τέλος, μια τέτοια μεταχείριση των μεταναστών θα λειτουργούσε ως καλύτερος πρεσβευτής για τη διπλωματία της χώρας μας για τη στερέωση φιλικών δεσμών με τους γύρω λαούς και τις κυβερνήσεις, θα συνέβαλε σημαντικά στην οικοδόμηση κλίματος φιλίας, ισότιμης συνεργασίας και αλληλεγγύης».
Η «Δημοκρατική Συσπείρωση» καταγγέλλει πως αντί να λύνουν το πρόβλημα «οι πολιτικές που ακολουθούνται παρατείνουν το ανθρώπινο δράμα των μεταναστών, την υπερεκμετάλλευσή τους, την εξευτελιστική μεταχείρισή τους, την ώθηση και τον εξαναγκασμό χιλιάδων γυναικών στην πορνεία, την ανάπτυξη κυκλωμάτων ποικιλόμορφης εκμετάλλευσης. Η νομιμοποίηση των μεταναστών είναι επιβεβλημένη, όχι μόνο από άποψη ανθρωπιστική, αλλά και γιατί είναι προς όφελος του ελληνικού λαού».
«Εκτός αυτού, συνεχίζει, χρειάζεται η χάραξη γενικότερης μεταναστευτικής πολιτικής, που θα βλέπει το ζήτημα με γνώμονα τη σταθερή χάραξη από τη χώρα μας μιας πολιτικής ισότιμης συνεργασίας, ανάπτυξης της φιλίας και της συνεργασίας με τους άλλους λαούς. Και με την έννοια αυτή, μια σειρά διατάξεις του νομοσχεδίου για τη μετανάστευση είναι πραγματικά καταδικαστέες από τη δημοκρατική κοινή γνώμη και πρέπει οπωσδήποτε να μην ψηφιστούν».
Ενδεικτικά, η «Δημοκρατική Συσπείρωση» αναφέρει για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου:
1. Διατηρούνται ή εισάγονται νέες κατασταλτικές διατάξεις σε βάρος του μη νόμιμου μετανάστη (αύξηση ποινών, απαγόρευση υπογραφής συμβολαιογραφικών πράξεων, αύξηση προστίμων, καταδοτικές διατάξεις κλπ.), με παράλληλη επαναφορά και διεύρυνση της ισχύουσας μέχρι σήμερα και καταδικασμένης από την κοινή γνώμη απαγόρευσης της πρόσβασης του αλλοδαπού σε οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία.
2. Προβλέπεται το απαράδεκτο καθεστώς της σύνδεσης του μετανάστη με συγκεκριμένο εργοδότη και θέση εργασίας, γεγονός που δημιουργεί ένα απαράδεκτο καθεστώς ιδιότυπης εξάρτησης και δουλείας, συνιστά υπέρμετρο και αντισυνταγματικό περιορισμό της ελευθερίας του προσώπου, υποτάσσει τους μετανάστες στην εκμετάλλευση και στους εκβιασμούς των εργοδοτών.
3. Η θέσπιση διαδικασίας πρόσκλησης του μετανάστη από Ελληνα εργοδότη μετά από προέγκριση είναι τόσο πολύπλοκη και χρονοβόρα, ώστε είναι αμφίβολο και αν θα μπορέσει να εφαρμοστεί, καθώς ούτε στις ανάγκες της αγοράς δείχνει να ανταποκρίνεται. Συνέπεια αυτού θα είναι η συνέχιση της εισόδου παράνομων μεταναστών με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις που προαναφέρθηκαν.
4. Εισάγονται διατάξεις, που απαιτούν και επιβάλλουν λογικές και πρακτικές κατάδοσης, ενώ παράλληλα ποινικοποιούνται καθημερινές ανθρώπινες σχέσεις (φιλοξενίας, πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες κλπ.). Για παράδειγμα, υπό το φόβο της κατάδοσής τους στις αρχές, με απάνθρωπο τρόπο αποκλείονται οι μετανάστες από το σύστημα υγείας, ενώ αποκλείονται επίσης από την εκπαίδευση τα παιδιά των μη νόμιμων μεταναστών.
5. Δυσχεραίνονται οι διαδικασίες πολιτογράφησης σε σχέση με τα όσα ίσχυαν μέχρι σήμερα και αντίθετα με τις τάσεις που ισχύουν σήμερα στην ΕΕ.
«Είναι καιρός, καταλήγει η «Δημοκρατική Συσπείρωση», να αντιμετωπιστεί το ζήτημα με το μοναδικό τρόπο που συμφέρει στον ελληνικό λαό, στους μετανάστες, στην ειρήνη και στη φιλία των λαών, με τον μοναδικό τρόπο που ανταποκρίνεται στις αρχές του ανθρωπισμού και των αξιών που έχει κατακτήσει η ανθρωπότητα. Καλούμε την κυβέρνηση να νομιμοποιήσει τους μετανάστες που ζουν σήμερα στη χώρα μας και να αποσύρει όλες τις αντιμεταναστευτικές και αντιδημοκρατικές διατάξεις του σχεδίου νόμου. Εκφράζουμε, επίσης, τη βεβαιότητα ότι ο ελληνικός λαός σύσσωμος, στο πλάι των μεταναστών, θα διεκδικήσει και θα επιτύχει να θέσει τα θεμέλια για την επίλυση του ζητήματος».