Ταινία ικανή να τροφοδοτήσει με μπόλικο υλικό τις φεμινιστικές σπουδές κινηματογραφικές και μη. Εντυπωσιακά σχεδιασμένο το μπακγκράουντ των τίτλων της αρχής καθώς και η σεκάνς που ακολουθεί: Η είσοδος της διευθύντριας του γυναικείου περιοδικού μόδας «Quality» Μάγκι Πρέσκοτ, ο ύμνος της στην κατανάλωση και η θρησκευτική της πίστη στην εμπορευματοποίηση των πάντων άψυχων κι έμψυχων και στην αγορά. Η Μις Πρέσκοτ αποφασίζει η φωτογράφηση μόδας για το περιοδικό της να γίνει σε περιβάλλον διανοούμενο, στο εσωτερικό ενός μικρού και σκοτεινού βιβλιοπωλείου στο Γκρίνουιτς Βίλατζ. Εκεί, στο αστείο πρόσωπο της νεαρής υπαλλήλου Οντρεϊ Χέπμπουρν, η διευθύντρια και ο φωτογράφος του περιοδικού - τον υποδύεται ο 58χρονος τότε Φρεντ Αστέρ που πλησιάζει στο τέλος της μουσικοχορευτικής του καριέρας - ανακαλύπτουν το καινούργιο γυναικείο πρότυπο που θα πλασάρουν στην αγορά, αφού πρώτα το πασπαλίσουν με μπόλικη παριζιάνικη κομψότητα και γκλάμουρ. Λέγεται ότι η Χέπμπουρν είχε θέσει σαν όρο της δικής της συμμετοχής στην ταινία, τη συμμετοχή του Φρεντ Αστέρ. Πρόκειται για το πρώτο κινηματογραφικό μιούζικαλ της Χέπμπουρν, στο οποίο μάλιστα τραγουδά η ίδια όλα τα τραγούδια της. Αποδεικνύει επίσης και τη χορευτική της δεινότητα, δεδομένου ότι η λεπτεπίλεπτη Χέπμπουρν είχε σπουδάσει χορό στην Ολλανδία, όπου έζησε για πολλά χρόνια με τους αριστοκράτες, εγγεγραμμένους στο φασιστικό κόμμα, γονείς της.

Παραγωγή: ΗΠΑ (1957).