«Αν με ευθύνη, κατά κύριο λόγο του ΚΚΕ, δεν είναι δυνατή η συμπαράταξη όλων των αριστερών δυνάμεων στις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, είναι, τουλάχιστον, απαραίτητη και αναγκαία η συμπαράταξη όλων των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς και πρώτα απ' όλα των δυνάμεων, οργανωμένων και ανέντακτων, που συναπαρτίζουν το ΣΥΡΙΖΑ! (...) Αυτή την ώρα, πρέπει να προταχθεί (...) η σύγκλιση σε κοινά ψηφοδέλτια και κοινούς υποψηφίους στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Και να προταχθεί αυτή η ανάγκη με αμοιβαίες υπερβάσεις και αμοιβαίες "υποχωρήσεις". Χρειάζεται, με δυο λόγια, να παραμεριστεί ό,τι μπορεί, καλώς ή κακώς, να χωρίζει και να διαιρεί, αντί να ενώνει, να προωθεί και να συνεγείρει! (...) Η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός! Η συμπαράταξη στο ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά δεν θα επιλύσει αυτόματα καμιά από τις προκλήσεις (...)»!!! Τρία θαυμαστικά και λίγα είναι. Για όσα είπε ο Π. Λαφαζάνης μιλώντας προχτές βράδυ στην Πετρούπολη, εκπροσωπώντας ένα σχηματισμό που έχει γίνει πολλά κομμάτια στο όνομα της «ενότητας». Και τα είπε σοβαρά ότι το ΚΚΕ φταίει που δεν επιτυγχάνεται συμπαράταξη, παρότι ωστόσο η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός. Και τα είπε αυτά την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ μην μπορώντας να συναποφασίσουν τα «κομμάτια» του ούτε καν για τον υποψήφιο περιφερειάρχη Αττικής, εν μέσω διαγκωνισμών και αντιπαραθέσεων. Εμείς τι να πούμε; Παρά «το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη»...