Τα σχολεία ανοίγουν αύριο και μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς έχουν να αντιμετωπίσουν «τη δυσκολότερη σχολική χρονιά», σύμφωνα και με την «ομολογία» της υπουργού Παιδείας. Είναι φανερό ότι η συγκεκριμένη δήλωση έγινε, ώστε, στη συνέχεια, με «μπαλώματα» να έρθουν και να πούνε πως έκαναν τα πάντα! Η πραγματικότητα, όμως, δεν κρύβεται και τη βιώνουν ήδη οι γονείς που πληρώνουν τα έξοδα για τη «δωρεάν» Παιδεία, ενώ γνωρίζουν ότι θα δεινοπαθήσουν για να τα βγάλουν πέρα.

Την ίδια ώρα τα κενά στα σχολεία δε λείπουν, έχουν προχωρήσει σε συμπτύξεις τμημάτων, παραμένουν τα προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής σε σχολεία λαϊκών συνοικιών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν καλύπτονται ούτε τα λειτουργικά έξοδα! Ολα αυτά είναι τα «συνηθισμένα» προβλήματα(!), που φέτος αυξάνονται, λόγω των μειωμένων κονδυλίων (και) για την Παιδεία. Υπάρχουν και τα «καινούρια», τα σχέδια της κυβέρνησης για το σχολείο της αγοράς, που μπαίνουν σε εφαρμογή και μετατρέπουν τα σχολεία σε επιχειρήσεις. Περιγράφουμε συνοπτικά τι έχουν να αντιμετωπίσουν μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί τη νέα χρονιά στα 15.500 σχολεία της χώρας:

• Κενά εκπαιδευτικών: Η κυβέρνηση, με πρόσχημα το μνημόνιο, φέτος έκανε τις μισές μόνιμες προσλήψεις (2.800), σε σχέση με πέρσι. Στη συνέχεια ανακοίνωσε «πανηγυρικά» ότι «εξασφάλισε» πιστώσεις για 15.500 αναπληρωτές και 10.800 ωρομίσθιους, ενώ προχώρησε σε μετακινήσεις από τη Δευτεροβάθμια στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Πάντως, ακόμα και ο «περιβόητος» «εξορθολογισμός», που διαφημίζει το υπουργείο, κατέρρευσε, αφού σε 10 μέρες θα γίνει ο τελικός σχεδιασμός, ενώ οι εκπαιδευτικοί είναι ήδη απ' την προηγούμενη βδομάδα στα σχολεία!
• 30άρια τμήματα: Ας πούμε ότι η κυβέρνηση καλύπτει μεγάλο μέρος των κενών, με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Μήπως πρέπει να της πούμε και μπράβο; Η εικόνα που έρχεται απ' τα σχολεία είναι πως η κάλυψη των κενών θα «επιτευχθεί» με συμπτύξεις τμημάτων και τάξεις που θα στοιβάζονται 27 και 30 μαθητές, γεγονός που θα έχει τραγικά αποτελέσματα στην παιδαγωγική διαδικασία. Κι όσο για τη «διαβεβαίωση» της υπουργού Παιδείας ότι δε θα υπάρχουν τάξεις 30 μαθητών, αλλά τάξεις με 25 μαθητές (συν 10%), δηλαδή με έως και 28 μαθητές, έχουμε να απαντήσουμε το εξής: Στις αρχές του 21ου αιώνα δεν μπορεί να υπάρχουν τάξεις με πάνω από 20 παιδιά. Οποιον εκπαιδευτικό (που βρίσκεται στην τάξη) κι αν ρωτήσουν δε θα πρόκειται να πάρουν θετική απάντηση για τα 30άρια τμήματα. Ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστεί πως δε θα λειτουργήσουν τα 27άρια και 28άρια τμήματα στο Δημοτικό και τα 30άρια και... βάλε στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, είναι το μέτρο απειθαρχίας στο οποίο καλεί το ΠΑΜΕ: Αρνηση διδασκαλίας στα 27άρια και 30άρια τμήματα με συλλογικές αποφάσεις.
• Εφαρμογή του σχολείου της αγοράς: Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προωθήσει τις αλλαγές, κατασκευάζοντας το «νέο» σχολείο, μέρος του οποίου επιδιώκει να επιβάλει από φέτος. Η αυτοαξιολόγηση είναι η βάση για τα σχολεία - επιχειρήσεις, αφού θα πρέπει να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη λειτουργία τους και να αξιολογούνται σύμφωνα με κριτήρια «αγοράς». Ετσι ανοίγουν το δρόμο για «καλά» και «κακά» σχολεία, πολλών ταχυτήτων. Σε αυτό ενισχυτικό ρόλο παίζει η εφαρμογή των Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας (ΖΕΠ), που με πρόσχημα μια οικονομική ενίσχυση σε «δύσκολα» σχολεία, θα περάσει η διαφοροποίηση και σε επίπεδο προγράμματος. Οι ΖΕΠ όπου έχουν εφαρμοστεί (Γαλλία κ.ά.) έχουν γίνει «κανάλι» που οδηγεί γρήγορα στην κατάρτιση.
• «Στοίχημα» για την προώθηση του «νέου» σχολείου είναι το «πείραμα» των 800 ολοήμερων Δημοτικών με «αναμορφωμένο πρόγραμμα». Σε αυτά θα έχουμε το πρώτο παράδειγμα διαφοροποίησης προγραμμάτων σπουδών, αφού μετά τις δύο το πρόγραμμα θα καθορίζεται «σύμφωνα με τις δυνατότητες» του κάθε σχολείου. Σκοπός τους είναι το «σύμφωνα με τις δυνατότητες» να γενικευτεί σε όλη την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, να απαλλαγούν, σε μεγάλο βαθμό απ' την κρατική χρηματοδότηση και τα σχολεία να οδηγηθούν σε αναζήτηση πόρων. Το λογαριασμό θα πληρώσουν οι γονείς, ενώ «ξαφνικά» θα βρεθούν και «χορηγοί» - επιχειρηματίες που θα «ενισχύσουν», απαιτώντας παρέμβαση στη λειτουργία και το πρόγραμμα των σχολικών μονάδων.
• Δείγμα για το «νέο» πρόγραμμα που ετοιμάζουν για τα σχολεία είναι τα αντιπαιδαγωγικά μέτρα των Αγγλικών και της Τεχνολογίας απ' την Πρώτη Δημοτικού στα 800 σχολεία, αλλά και η μείωση της ύλης (με κόψε - ράψε) στα μαθήματα θετικών επιστημών στην Ε' και Στ' Δημοτικού, στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Το μέτρο απειθαρχίας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών για άρνηση διδασκαλίας στη «ζώνη της αγοράς» των 800 ολοήμερων πιλοτικών δημοτικών σχολείων δεν είναι «τουφεκιά στον αέρα». Οπως κάθε μέτρο απειθαρχίας που προτείνει (άρνηση διδασκαλίας στα 27άρια και 30άρια τμήματα, άρνηση ανάληψης υποχρεωτικών υπερωριών) είναι «με όρους κινήματος και συλλογικών αποφάσεων των Συλλόγων Γονέων, των ΕΛΜΕ και των Συλλόγων ΠΕ, των Μαθητικών Συμβουλίων».

Είναι έτοιμοι να γκρεμίσουν ό,τι έχει μείνει απ' τη «δωρεάν» Παιδεία και τα ενιαία σχολικά προγράμματα. Η μόρφωση που «προσφέρουν» στα παιδιά των εργαζομένων μετατρέπεται, ακόμα περισσότερο, σε χρηστικές δεξιότητες για την κατασκευή ευέλικτου εργατικού δυναμικού. Το σχολείο γίνεται, πια, απροκάλυπτα μια μηχανή παραγωγής «παιδιών της αγοράς», που θα καταλαβαίνουν τον κόσμο, μόνο μέσα απ' την ...ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Η διεκδίκηση δικαιωμάτων μπαίνει στο στόχαστρο και, πριν ξεκινήσει η σχολική χρονιά, το υπουργείο έδωσε εντολή στους διευθυντές εκπαίδευσης: «Προληπτική και έγκαιρη αντιμετώπιση του φαινομένου των καταλήψεων»!

Τα σχέδιά τους δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις ανάγκες των εργαζομένων και των παιδιών τους. Η δύναμη, όμως, είναι στα χέρια των γονιών, των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Η διεκδίκηση μέτρων στήριξης της λαϊκής οικογένειας, ώστε να μην αναγκαστεί κανένας μαθητής να σταματήσει το σχολείο, η διεκδίκηση μόνιμων διορισμών στην εκπαίδευση, η απαίτηση για τα απαραίτητα κονδύλια για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων είναι μονόδρομος για να εξασφαλιστούν τα στοιχειώδη. Η παράλληλη αντίθεση σε κάθε βήμα που διαμορφώνει τα σχολεία - επιχειρήσεις είναι προϋπόθεση για να σταματήσει η κατασκευή των «δούλων του 21ου αιώνα».