«Οι μέσες πραγματικές αποδοχές ανά απασχολούμενο αναμένεται να μειωθούν κατά 4,1% το 2010 μετά από αύξηση 4,2% κατά το 2009 και 1,1% το 2008»...

«Η αγοραστική δύναμη του μέσου πραγματικού μισθού έχει πρακτικά μείνει στάσιμη από το 2004». Βρίθει από τέτοιες δήθεν «ουδέτερες» διατυπώσεις η ετήσια έκθεση της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) για την οικονομία, που εν πολλοίς βασίζεται σε στοιχεία που περιλαμβάνονται σε εκθέσεις της Κομισιόν. Ομως, το ερώτημα είναι ένα: Ποιο είναι το πολιτικό «διά ταύτα» αυτών των μελετών; Η απάντηση από την πλευρά της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ έχει δοθεί στην πράξη: την κρίση θα συνεχίσουν να την πληρώνουν οι εργαζόμενοι, παρόλο που δε φταίνε! Γιατί τι άλλο σημαίνει η υπογραφή της επαίσχυντης συλλογικής σύμβασης εργασίας που καταδικάζει τους εργαζόμενους σε μείωση των μισθών τα επόμενα χρόνια; Τι άλλο σημαίνουν οι δηλώσεις του προέδρου ότι προτιμά να μειώνονται οι μισθοί αν είναι να σώζονται θέσεις εργασίας; Τι άλλο σημαίνει η ανάδειξη της ανταγωνιστικότητας (του κεφαλαίου) σε ύψιστη προτεραιότητα και αυτοσκοπό του συνδικαλιστικού κινήματος; Τι άλλο σημαίνει η καλλιέργεια κλίματος ανοχής απέναντι στην κυβέρνηση; Ενα πράγμα σημαίνουν αυτά και πολλά ακόμα: Οτι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι στυλοβάτης της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής και κάνει τα πάντα για τη σωτηρία του κεφαλαίου και για να κρατήσει τους εργαζόμενους με σκυμμένο κεφάλι.