ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Η μόνη αισιόδοξη προοπτική είναι ο λαός να διεκδικήσει την εξουσία

Κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ απηύθυνε χτες από το χώρο του Φεστιβάλ η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Σάββατο 18 Σεπτέμβρη 2010

Να απορρίψουν τα κάλπικα διλήμματα που αφορούν μόνο την κερδοφορία των μονοπωλίων και τα οποία κυβέρνηση, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τα παρουσιάζουν σαν «εθνικά», σαν «λαϊκές σκοτούρες», κάλεσε χτες το βράδυ τους εργαζόμενους και τους νέους των λαϊκών οικογενειών η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της συζήτησης που έγινε στη λαϊκή σκηνή του Φεστιβάλ και την παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον πλήθος επισκεπτών. Είχε ως θέμα: «Θυσίες για την ανάπτυξη των μονοπωλίων ή στον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας τους;» και η εισήγηση της ομιλήτριας πυροδότησε πλούσια συζήτηση, την οποία συντόνισε ο δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη», Παν. Ράμμος.

Οπως τόνισε η Ελένη Μπέλλου, η όποια κριτική ασκείται στο Μνημόνιο από τις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις έχει ειδικό ρόλο στην καλλιέργεια συγχύσεων και στον έναν ή στον άλλο βαθμό δε διαφέρει από την κριτική που ασκούν στα μέτρα αυτά και μερίδες του κεφαλαίου. Στο πλαστό ερώτημα που τίθεται από αυτές τις δυνάμεις για το «ποια μέτρα δε θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα», η ομιλήτρια υπογράμμισε: «Η αλήθεια είναι ότι καμία φάση ανάκαμψης δεν πρόκειται να ανακουφίσει τις λαϊκές ανάγκες». Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι της πόλης και της υπαίθρου ζούσαν καλύτερα πριν 5 και 10 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι ο καπιταλισμός και στις αναπτυγμένες χώρες δε θα δίνει πλέον ό,τι έδωσε πριν μερικές δεκαετίες. Εξάλλου, είπε, η πολιτική περικοπών έχει εφαρμοστεί ήδη σε χώρες που δεν έχουν κανένα «Μνημόνιο», που είναι σε φάση ανάκαμψης της οικονομίας τους, όπως π.χ. η Γερμανία, η Γαλλία και οι ΗΠΑ. «Το ίδιο το ΔΝΤ δίνει ότι ενώ η παγκόσμια οικονομία το 2010 πέρασε σε φάση ανάκαμψης, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 34 εκατ.».


Είναι ψέμα ότι η κρίση οφείλεται στην κακή δημόσια διαχείριση ότι έτσι διαμορφώθηκε το κρατικό χρέος. Η αλήθεια είναι ότι η μεγάλη αύξηση του χρέους ήρθε σε περίοδο μεγάλων δημοσίων επενδύσεων και αύξησης του ΑΕΠ, όπως ήταν τα ολυμπιακά έργα. «Σε εκείνη τη "χρυσή εποχή ανάπτυξης - κερδοφορίας" με τα 4% και 5% στην ανάπτυξη του ΑΕΠ, θυμηθείτε τι μας έλεγε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ: Θυσίες για να προσαρμοστεί η ελληνική οικονομία στην Ευρωζώνη», είπε, ενώ πρόσθεσε πως δεν υπάρχει κράτος χωρίς δημόσιο χρέος και ελλείμματα, αφού αυτά οφείλονται στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Σε άλλο σημείο επισήμανε: «Η κρίση της ελληνικής οικονομίας είναι κρίση υπερπαραγωγής κεφαλαίου. Δηλαδή κρίση γιατί παράχθηκε - συγκεντρώθηκε πολύ κεφάλαιο κι όχι γιατί λείπουν πόροι, γιατί δεν υπάρχει ρευστότητα ή γιατί δε λειτουργεί καλά το χρηματοπιστωτικό σύστημα».

Η ομιλήτρια άσκησε ακόμη κριτική στις λεγόμενες «αριστερές φωνές» που ισχυρίζονται ότι κάποιο τμήμα του ΠΑΣΟΚ με άλλα αριστερά κόμματα μπορούν να δώσουν φιλολαϊκή πολιτική, κυβερνητική λύση. «Δεν υπάρχει δρόμος διαπραγμάτευσης μεταξύ λαϊκών δυνάμεων και κεφαλαίου», χρειάζεται ρήξη με τα μονοπώλια, με κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία και όχι - όπως λένε κάποιοι μεταφέροντας φωνές μερίδας της πλουτοκρατίας - «έξω από την Ευρωζώνη, αλλά μέσα στην ΕΕ». Σε σχετική ερώτηση αν η αντίθεση με το Μνημόνιο μπορεί να οδηγήσει σε μια αγωνιστική λαϊκή συσπείρωση, η Ελένη Μπέλλου, θύμισε ότι το Μνημόνιο είναι μόνο ένα κομμάτι της πολιτικής που εξυπηρετεί τα μονοπώλια κι επιπλέον το αμφισβητούν ακόμη και κάποιοι από αυτούς που το συνέταξαν, αστοί οικονομολόγοι, στελέχη του ΔΝΤ, μεγάλοι επιχειρηματίες κλπ. Οπως χαρακτηριστικά είπε, χρειάζεται αγώνας με προοπτική το σοσιαλιστικό δρόμο ανάπτυξης, πίεση από ταξική σκοπιά, αλλά όχι συμβιβασμός, γιατί τότε θα έρθει μια άλλη κυβέρνηση που θα «περάσει» καλύτερα τα αντιλαϊκά μέτρα.


Τέλος, η Ελ. Μπέλλου κάλεσε ιδιαίτερα τους νέους, που δεν έχουν συμπορευτεί μέχρι σήμερα με το ΚΚΕ, να σκεφτούν ότι οι εκτιμήσεις του Κόμματος επιβεβαιώθηκαν. Τόνισε πως οι εργαζόμενοι και οι νέοι των λαϊκών οικογενειών δεν έχουν κανένα λόγο να διστάζουν μπροστά στην πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, στη σοσιαλιστική βιομηχανία που σαν στόχο θα έχει την κάλυψη των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών. Σε αυτόν τον αγώνα, σταθμό αποτελούν οι εκλογές στις 7 του Νοέμβρη, όπου τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» πρέπει να βγουν ενισχυμένα.