«Η συζήτηση για το μέλλον της λεγόμενης "πολιτικής συνοχής" της ΕΕ, ουσιαστικά επιδιώκει να αποκρύψει τα δύο βασικά χαρακτηριστικά της. Πρώτον, ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης γεννάει και πολλαπλασιάζει τις ανισομετρίες σε όλα τα επίπεδα: Ανάμεσα σε τομείς και κλάδους της παραγωγής, στα κράτη - μέλη της και στις περιφέρειες στα ίδια τα κράτη - μέλη της. Καμία "πολιτική συνοχής" της ΕΕ δεν μπορεί να περιορίσει και πολύ περισσότερο να εξαλείψει την ανισόμετρη ανάπτυξη, που είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος του κεφαλαίου και γι' αυτό αναπτύσσεται με απόλυτη αναρχία.

Το δεύτερο είναι ότι η "πολιτική συνοχής" της ΕΕ, τα χρήματα τα οποία διαθέτει στις περιφέρειες από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, δεν έχουν στόχο την υλοποίηση έργων που να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες, αλλά αντίθετα κατευθύνονται σε έργα και υποδομές αναγκαίες για το κεφάλαιο και την κερδοφορία του. Την ίδια στιγμή, μέσα από τις περιβόητες Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, προσφέρουν ζεστό χρήμα στους μονοπωλιακούς ομίλους. Επιπλέον, η συζήτηση για τη μείωση των πόρων εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων.

Τα σχέδια του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του για τη μελλοντική πολιτική συνοχής, επιδιώκουν να υπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, την ταχύτητα προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθεί η αντιλαϊκή στρατηγική "Ευρώπη 2020", συνέχεια της Στρατηγικής της Λισαβόνας, καθώς και την άγρια επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης. Εκφράζουν την όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα τμήματα του κεφαλαίου για το μοίρασμα της λείας από την αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων.

Τη στρατηγική αυτή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων εξυπηρετεί και στην Ελλάδα η νέα διοικητική δομή του αστικού κράτους που προωθούν οι αστικές μεταρρυθμίσεις των κυβερνήσεων του κεφαλαίου ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τόσο με την πρώτη φάση της, το σχέδιο "Καποδίστριας", όσο και με τη δεύτερη, αυτή του "Καλλικράτη".

Επιδίωξή τους είναι η τοπική διοίκηση - που στην ευρωενωσιακή ορολογία παρουσιάζεται ως "πολυεπίπεδη διακυβέρνηση"- να δημιουργήσει ακόμη ευνοϊκότερες συνθήκες για να βρουν διέξοδο τα συσσωρευμένα κεφάλαια σε νέους κερδοφόρους τομείς και δράσεις για τα μονοπώλια: Στην "πράσινη ανάπτυξη", καθώς και με την επέλασή τους, μέσω της παραπέρα εμπορευματοποίησης, στις υπηρεσίες εκπαίδευσης, Υγείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης και ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Οι θέσεις του ΚΚΕ για το χαρακτήρα και τη φύση της ΕΕ επιβεβαιώνονται πλήρως. Η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι αδύνατη κάτω από τη λειτουργία του σιδερένιου νόμου του κέρδους. Μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής κάτω από λαϊκό - εργατικό έλεγχο, στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, είναι σε θέση να οδηγήσει στη λαϊκή ευημερία, να βάλει στο επίκεντρο της ανάπτυξης τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του, να οδηγήσει στον περιορισμό και στην πορεία στην εξάλειψη των κοινωνικών και περιφερειακών αντιθέσεων».