Στη ρότα της διαστρέβλωσης της Ιστορίας και του αντικομμουνισμού βαδίζει σταθερά ο σταθμός «Σκάι», αναπαράγοντας ό,τι κατασκεύασμα απαξιώνει το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Μια τέτοια περίπτωση είναι και το «ντοκιμαντέρ» της σειράς του ΒΒC «Ο χαμένος κόσμος του κομμουνισμού» που ξεκίνησε προχτές - ένεκα και της 20ής επετείου της προσάρτησης της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας στην Ομοσπονδιακή που πανηγυρίζει το κεφάλαιο - και προβλήθηκε το βράδυ.

Βασικός σκοπός του εν λόγω κατασκευάσματος είναι να εξισώσει πλήρως το σοσιαλισμό με το ναζισμό, τον Στάλιν και τον Χίτλερ. Οι πιονέροι, η ζωντανή οργάνωση στη χώρα που τα παιδιά ήταν οι προνομιούχοι, παραλληλίζονται με τη ναζιστική νεολαία, με μύριους όσους συνειρμούς επιχειρείται να στηριχτούν τα περί «δικτατορικού καθεστώτος»! Μόνο που το παραμύθι δεν πολυβγαίνει, παρά τα παραφουσκωμένα ψέματα, τις υπερβολές που ξεπερνούν τα όρια και της απλούστερης λογικής, το μοντάρισμα στις σκηνές, τις ολοφάνερες στρεβλώσεις, το παραφούσκωμα σε πολύ περιθωριακές περιπτώσεις και περιστατικά, το κόψε - ράψε στις προσωπικές μαρτυρίες και τα άλλα κόλπα της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας. Ακόμα κι έτσι διακρίνεται πως επρόκειτο για μια κοινωνία που οι δυσκολίες ξεπερνιόντουσαν με αλληλεγγύη και συντροφικότητα και τελικά οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές διαπιστώνουν στο τέλος, ιδιαίτερα μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση, ότι ζούσαν πολύ καλύτερα, με εγγυημένη δουλειά, υγεία, παιδεία, δικαίωμα στην κατοικία και την πολιτιστική ανάπτυξη. Η διακωμώδηση του λαϊκού καθεστώτος που επιχειρείται με το υποτιθέμενο ντοκιμαντέρ, στημένους «ήρωες» και λογική δήθεν «ίσων αποστάσεων» από τους πρωταγωνιστές. Οπως το γεγονός ότι η υπονόμευση της ΓΛΔ γινόταν με καλοπληρωμένους πράκτορες από τα μέσα. Χωρίς να θέλουμε να εξιδανικεύσουμε καταστάσεις, αδυναμίες και λάθη υπήρξαν, η ανωτερότητα του σοσιαλισμού έχει αποδειχτεί περίτρανα σήμερα που ο λαός της πρώην ΓΛΔ βιώνει την καπιταλιστική βαρβαρότητα της ανεργίας, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας.