Την ίδια μέρα που ο ΟΑΕΔ ανακοίνωνε τα επίσημα στοιχεία για τους εγγεγραμμένους ανέργους, η κυβέρνηση προετοίμαζε προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, θέτοντας σε εφαρμογή όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει ψηφίσει το προηγούμενο διάστημα. Στόχος της είναι, στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της ανεργίας, να προωθήσει την πλήρη διάλυση των εργατικών δικαιωμάτων, την ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών και την ταυτόχρονη ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων.

Σε συνάντηση που είχε χτες ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου με την υπουργό και τον αναπληρωτή υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Λ. Κατσέλη και Γ. Κουτρουμάνη αντίστοιχα, ζητήθηκαν τα προγράμματα που θα προωθήσει η κυβέρνηση μέσω του ΟΑΕΔ και των ΕΣΠΑ τους επόμενους μήνες, στο πλαίσιο των λεγόμενων ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση.

Η συνάντηση έγινε και για την ενημέρωση του πρωθυπουργού, ενόψει της Επίκαιρης Επερώτησης που έχει καταθέσει το ΚΚΕ, με θέμα την ανεργία. Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση σκοπεύει άμεσα να προωθήσει:

1) «Πρόγραμμα διαρθρωτικής προσαρμογής για επιχειρήσεις που βρίσκονται σε κρίση». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα δώσει τη δυνατότητα στους εργοδότες να προχωρούν στη σύναψη επιχειρηματικών συμβάσεων με τους εργαζομένους, με μισθούς κάτω από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και με πρόσχημα τη μείωση των κερδών τους ή της παραγωγής στις επιχειρήσεις τους.

2) «Πρόγραμμα ένταξης των νέων στην αγορά εργασίας». Πρόκειται για άμεση ενεργοποίηση του «άρθρου 74», του νέου αντεργατικού νόμου, που δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες που προσλαμβάνουν νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, ηλικίας κάτω των 25 ετών και να τους αμείβουν με το (84%) του κατώτατου βασικού μισθού ή ημερομισθίου, της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Να τους «φιλοδωρούν» δηλαδή με 590 ευρώ μεικτά!

3) «Πρόγραμμα διατήρησης θέσεων εργασίας». Μέσω του ΟΑΕΔ το 2011 θα δοθεί 1 δισεκατομμύριο ευρώ, για να ενισχυθεί η μεγαλοεργοδοσία, με επιχορήγηση ασφαλιστικών εισφορών 200.000 εργαζομένων. Στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της ανεργίας, η κυβέρνηση εξασφαλίζει στο κεφάλαιο ακόμα μεγαλύτερη μείωση του λεγόμενου «εργατικού κόστους».

4) «Ενεργοποίηση των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης». Πρόκειται για βασικό εργαλείο στην εφαρμογή και επέκταση της μερικής απασχόλησης, των ωρομισθίων και το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης (που πρωτοεμφανίστηκαν το 1997 και προωθήθηκαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση από εκλεγμένους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ), η κυβέρνηση θα επιδιώξει να διαμορφώσει «ειδικό καθεστώς απασχόλησης» σε περιοχές της χώρας με διεύρυνση της «ελαστικής απασχόλησης» (δουλειά με την ώρα ή κάποιες μέρες του μήνα) και μισθούς που δε θα υπάγονται στην Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

5) «Προγράμματα επανένταξης μακροχρόνια ανέργων». Πρόκειται ουσιαστικά για την κατάρτιση προγραμμάτων «κοινωνικής οικονομίας», όπου μακροχρόνια άνεργοι χωρίς καμιά «εμπειρία», θα αναλάβουν δομές «κοινωνικών πολιτικών», μέσω επιδοτούμενων προνοιακών προγραμμάτων, υποκαθιστώντας υποτυπωδώς το κράτος και ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο στους ιδιώτες.

Αφορμή να ξεδιπλώσει τη φιλομονοπωλιακή της ατζέντα βρήκε και η ΝΔ με την ανακοίνωση των στοιχείων της ανεργίας από τον ΟΑΕΔ. Ο εκπρόσωπος του κόμματος, Π. Παναγιωτόπουλος, βρήκε την ευκαιρία να αναδείξει την «ανάγκη» για άμεση εφαρμογή των μέτρων τόνωσης της αγοράς που έχει προτείνει ο πρόεδρος της ΝΔ.

Πρόκειται βέβαια για μέτρα που προσφέρουν «ζεστό χρήμα» στις επιχειρήσεις, είτε μέσω του πακέτου στήριξης των τραπεζών, είτε μέσω των ΣΔΙΤ, είτε μέσω της επιστροφής φόρων στις επιχειρήσεις, είτε μέσω ΕΣΠΑ, κ.ο.κ. Επιπλέον η ηγεσία της ΝΔ έχει ζητήσει περαιτέρω μείωση της φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών, μείωση των εργοδοτικών εισφορών, ελαστικές εργασιακές σχέσεις κ.ά.

Από τη σκοπιά αυτή άσκησε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση για τη - χαριστική - ρύθμιση για τις καθυστερούμενες ασφαλιστικές εισφορές, αποδίδοντας την αποτυχία της ρύθμισης «στο μικρό αριθμό των δόσεων» και προτείνοντας ως λύση για την αύξηση των εσόδων των Ταμείων «την αξιοποίηση της περιουσίας τους» και τη μείωση των δαπανών Υγείας. Την παράδοση δηλαδή του δημόσιου πλούτου στους ιδιώτες και το παραπέρα πετσόκομμα των κονδυλίων για την Υγεία.