«Θα μου πείτε: "Και τον Αλκιβιάδη; Δεν τον είχες μαθητή τον Αλκιβιάδη;" Και ποιος θα βαστούσε να μην τον είχε! Ωραίο παιδί, πλούσιο, ζωερό, πρώτο τζάκι, λιγάκι παλαβό και πεισματάρικο κι αδάμαστο, μα τετραπέρατο - το ξυπνότερο παιδί της Αθήνας! Α! πολύ πιο δυνατός από εμένα!... Γύμναζα κοντά του την ψυχή μου να νικά τα πάθη της... να μην ταράζεται μπροστά στον πλούτο, στην ομορφιά και στα νιάτα... Λοιπόν εγώ είμουν μαθητής του κι όχι αφτός δικός μου» («Αληθινή απολογία του Σωκράτη» Κ. Βάρναλη). Εικονογράφηση: Ο Σωκράτης σέρνει τον Αλκιβιάδη από τη «γοητεία της ηδονής», πίνακας του Jean Baptiste Regnault, 1754-1829