Η πολύ καλή αυτή ταινία για τη στάση απέναντι στη ζωή, τις περιορισμένες επιλογές κι ελπίδες των όχι πια νέων σε ηλικία ανθρώπων, θα μπορούσε να στηθεί - όπως κι έγινε - μόνο από κάποιο συνομήλικο των ηρώων της ταινίας (ο σκηνοθέτης Μάικ Λι γεννήθηκε το 1943). Αλλά και ο ιδανικός αποδέκτης της είναι ο θεατής ο συνομήλικος των ηρώων της. Για τη ζωή, μιλάει ο Μάικ Λι, μέσα από την καθημερινότητα απλών ανθρώπων της εργασίας που πλησιάζουν ή έφθασαν στην ηλικία της σύνταξης. Μια γκαλερί προσωπογραφιών. Στο κέντρο, σε θέση δομικής και δραματουργικής σταθεράς, βρίσκεται το «υποδειγματικό» ζευγάρι Τομ και Τζέρι - σαν το καρτούν του Ντίσνεϊ. Γεωλόγος ο Τομ, ψυχολόγος η Τζέρι, παντρεμένοι κοντά σαράντα χρόνια, μένουν στο Λονδίνο όπως και οι περισσότεροι χαρακτήρες που περιστρέφονται γύρω τους, συνάδελφοι και φίλοι. Το χρονικό περίγραμμα της εξέλιξης του μύθου συμπίπτει με τη διάρκεια ενός χρόνου, η αφήγηση χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια, στις τέσσερις εποχές του.

Η ταινία ανοίγει με μια μέσης ηλικίας γυναίκα - εμφανώς από τα λαϊκά στρώματα - με πρόβλημα αϋπνίας, στο δημόσιο κέντρο υγείας της περιοχής της. Ο εργασιακός χώρος οριοθετεί και τον κοινωνικό, τα πλαίσια στα οποία θα κινηθεί η ταινία. Ο Τομ και η Τζέρι, πρότυπο συμβίωσης, σχέσης, γονιών, πρότυπο φίλων, που επικριτικά προσπαθούν - με δόση υπεροψίας είναι γεγονός - να συνετίσουν την παρορμητική, αιθεροβάμονα, κολλημένη στην εφηβεία, συνομήλικη φίλη τους Μαίρη, όπως και τον απελπισμένο φίλο τους Κεν που πίνει και τρώει ασταμάτητα για να νεκρώσει κάθε του μη πραγματοποιήσιμη - άμα τη γενέσει της - επιθυμία του. Ταινία με εκπληκτικές ερμηνείες ηθοποιών με μόνιμη θέση στο επιτελείο του σκηνοθέτη, μορφικά πειθαρχημένη και αυστηρή, με περίσσευμα αυθεντικότητας, αβίαστα ειλικρινής, φτιαγμένη με σπάνια ευγένεια και μειλιχιότητα, χωρίς όμως ούτε στιγμή να λείπει από την εικόνα η αίσθηση της πίκρας, που πολλές φορές αγγίζει το σφίξιμο στην καρδιά, τον πνιγηρό λυγμό. O Mάικ Λι, που συχνά παραβάλλεται με τον Κεν Λόουτς, επανακάμπτει στο ρεαλισμό του «νεροχύτη της κουζίνας» του πρόωρου βρετανικού New Cinema, χωρίς όμως να διαθέτει καμιά ιδιαίτερη ιδεολογική οπτική, εκτός από μια ευαισθητοποιημένη διαπίστωση και καταγραφή. Ο Mike Leigh μαζί με τον Mike Figgis, τον Mike Hodges, τον Mike Newell και τον Michael Radford είθισται να αποκαλούνται «Τέσσερις Mikes και ένας Michael» κατά το «Τέσσερις γάμοι και μια κηδεία», τη γνωστή ταινία του Mike Newell από το 1994.

Παίζουν: Ρουθ Σιν, Ντέιβιντ Μπράντλεϊ, Τζιμ Μπρόντμπεντ, Λέσλι Μανβίλ κ.ά.

Παραγωγή: Βρετανία, 2010.