Αν και οι εποχές λιτότητας στα ερασιτεχνικά αθλήματα έχουν ξεκινήσει και έχουν γίνει αντιληπτές εδώ και καιρό η κρατική απαξίωση και η υποβάθμιση του ερασιτεχνικού αθλητισμού δεν έχουν τελειωμό. Ολα τα κολυμβητήρια που είναι κάτω από την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και της Ολυμπιακής Επιτροπής βρίσκονται ένα βήμα πριν το επ' αόριστον κλείσιμο καθώς έχει σταματήσει εδώ και καιρό η χρηματοδότησή τους από το κράτος για τις βασικές τους λειτουργικές ανάγκες, με συνέπεια τα πιο πολλά κολυμβητήρια να έχουν ξεμείνει από πετρέλαιο ή φυσικό αέριο. Τα χρέη των κολυμβητηρίων έχουν φθάσει σε υπέρογκα ποσά προς τις εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου καθώς, όπως είναι αντιληπτό, όλο αυτόν τον καιρό ο ανεφοδιασμός γινόταν με πίστωση που ποτέ βεβαίως δεν εξοφλούνταν. Ετσι, λοιπόν, σήμερα, στη Θεσσαλονίκη τα μοναδικά δύο κολυμβητήρια που υπάρχουν στο κέντρο της, το Ποσειδώνιο και το Εθνικό, έχουν χρέος 400.000 ευρώ και οδεύουν προς κλείσιμο, το κολυμβητήριο του Αγίου Κοσμά διανύει τη δεύτερη βδομάδα που είναι κλειστό χωρίς να γνωρίζει κανείς πότε θα ανοίξει, το κολυμβητήριο του Ζαππείου λειτουργεί συνολικά κάθε χρόνο γύρω στους 8 μήνες γιατί μέχρι εκεί φθάνει η επιχορήγησή του, το ΟΑΚΑ έχει γίνει μαγαζί γωνία με έναν τεράστιο τιμοκατάλογο για οτιδήποτε δραστηριότητα θελήσεις να κάνεις, που δεν πέφτει κάτω από τα 60 ευρώ το μήνα για το κάθε άτομο, για να μπορεί ακόμα και να συντηρείται και το Παπαστράτειο (Π. Καπαγερώφ) λειτουργεί την τελευταία πενταετία 9 μήνες το χρόνο ζητώντας τη φετινή χρονιά μηνιαίο χαράτσι από τα δύο σωματεία του Πειραιά ΟΣΦΠ και Εθνικό κοντά στα 2.200 ευρώ το μήνα, που όπως καταλαβαίνουμε το βάρος μετατίθεται στις πλάτες των οικογενειών των αθλητών. Να σημειώσουμε επίσης ότι εκτός των οικονομικών προβλημάτων σχεδόν σε όλα τα προηγούμενα αθλητικά κέντρα υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις προσωπικού.

Θα αναρωτιόμαστε όλοι οι άνθρωποι του αθλητισμού, λοιπόν, βλέποντας όλα αυτά τα εκτρώματα που γίνονται στο χώρο μας το πού οδεύει η κατάσταση στον αθλητισμό. Η πολιτική λοιπόν της κυβέρνησης και της ΕΕ είναι σαφέστατη: Δε θα λειτουργεί αθλητικός χώρος χωρίς ανταποδοτικότητα. Οδηγούμαστε σε μια πολιτική που λέει ή συντήρησε μόνος σου, δηλαδή να πληρώσει ο λαός και άμα κάτσει και κανένας χορηγός να μειώσουμε λίγο τις τιμές ακόμα καλύτερα ή το κλείνουμε. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να συνεκτιμηθεί και ο ρόλος των εκάστοτε διοικήσεων των αθλητικών κέντρων. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που λειτουργούν με όρους ανταποδοτικότητας προκειμένου, όπως λένε, να μην μπει λουκέτο στις εγκαταστάσεις.

Γι' αυτό λοιπόν είναι σημαντικό σήμερα άνθρωποι ριζοσπάστες, προοδευτικοί της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού, αλλά και γενικότερα το ταξικό εργατικό κίνημα να προβάλουν αιτήματα και διεκδικήσεις που να εναρμονίζονται με τις σύγχρονες ανάγκες της. Η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισμός σήμερα αποτελούν κομμάτι της πολιτιστικής και της γενικότερης ανάπτυξης του λαού. Ως κοινωνικά φαινόμενα συνδέονται ευρύτερα με την υγεία, τη φυσική κατάσταση και την ψυχική ισορροπία του κάθε ανθρώπου. Η άσκηση και ο αθλητισμός αποτελούν σύγχρονες λαϊκές ανάγκες που παίρνουν σημαντικές διαστάσεις, η ικανοποίηση των οποίων αποτελεί σήμερα επιτακτική ανάγκη λόγω του σύγχρονου αστικού τρόπου ζωής (υποκινητικότητα, καθιστική ζωή, αποξένωση, ατομισμός).

Για το σκοπό αυτό χρειάζεται:

Χορήγηση δωρεάν από το κράτος όλων των προϋποθέσεων για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό της νεολαίας. Υλικοτεχνική υποδομή, επιστημονική στήριξη, επαρκής χρηματοδότηση που να κατοχυρώνει το δικαίωμα στη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό σε κάθε τους έκφραση.

Ενιαίος Δημόσιος Κρατικός Φορέας Φυσικής Αγωγής που θα έχει τη συνολική ευθύνη για το σχεδιασμό, τη λειτουργία και τον έλεγχο της Φυσικής Αγωγής.

Διασύνδεση της Φυσικής Αγωγής στο σχολείο με τα αθλητικά σωματεία και τη λειτουργία των ΑΟΔ (αθλητικών οργανισμών δήμων) κάτω από ένα ενιαίο σύστημα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού βασισμένο σε επιστημονικές έρευνες για τις πραγματικές ανάγκες άθλησης των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών και άλλων ομάδων του πληθυσμού.