Το κυβερνητικό νομοσχέδιο «Διαρθρωτικές αλλαγές στο Σύστημα Υγείας και άλλες διατάξεις» ως θεματολογία έχει τις προμήθειες των δημόσιων μονάδων υγείας, την ίδρυση του Εθνικού Οργανισμού Παροχών Υγείας (ΕΟΠΥ), τα φάρμακα και τα φαρμακεία, τις ιδιωτικές κλινικές, την πρόνοια και την κοινωνική αλληλεγγύη, τη δημόσια υγεία, τον εθελοντισμό, καθώς και ρυθμίσεις που αφορούν την εκπαίδευση και το εργασιακό καθεστώς των γιατρών και άλλων εργαζομένων. Η ουσία των μέτρων που προωθούνται με το πολυνομοσχέδιο είναι ότι προσαρμόζουν την οργάνωση των υπηρεσιών υγείας, ώστε να ενισχύεται ο εμπορευματικός τους χαρακτήρας. Ας το παρακολουθήσουμε.

Πρόκειται για ένα νέο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), στο οποίο θα ενταχθούν οι κλάδοι υγείας των ασφαλιστικών ταμείων ΙΚΑ - ΕΤΑΜ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΟΠΑΔ, Οίκος Ναύτου, καθώς και οι υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Υγείας, μαζί με το προσωπικό, την υλικοτεχνική υποδομή και την περιουσία που διαθέτουν αυτά. Στον ΕΟΠΥ, θα μπορούν να ενταχθούν κι άλλα ταμεία ΝΠΔΔ ή ΝΠΙΔ και οι δικαιούχοι τους, μετά από κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Στους σκοπούς του ΕΟΠΥπεριλαμβάνεται η συνεργασία μεταξύ Κέντρων Υγείας και αγροτικών ιατρών του ΕΣΥ, μονάδων πρωτοβάθμιας υγείας των ΟΤΑ και άλλων ΝΠΔΔ, όπου, μαζί με τις μονάδες του ΕΟΠΥ και τους συμβεβλημένους ιατρούς του, συνιστούν το δίκτυο πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

Η εποπτεία του ΕΟΠΥ θα ασκείται από τα συναρμόδια υπουργεία, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, που θα ασκούν ανάλογες αρμοδιότητες.

Το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης θα «ασκεί εποπτεία στα θέματα που αφορούν την παροχή, τον έλεγχο και την κοστολόγηση των υπηρεσιών υγείας, προς τα υπαγόμενα πρόσωπα στον ΕΟΠΥ». Το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης «θα ασκεί εποπτεία στα θέματα που αφορούν την έκταση των παροχών, την οικονομική διαχείριση, τον έλεγχο και τη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥ, καθώς και στα θέματα λειτουργίας του προσωπικού αυτού».

Με κοινή απόφαση των υπουργών Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, εγκρίνεται ο Ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας, ύστερα από πρόταση του ΔΣ του ΕΟΠΥ, με τον οποίο καθορίζεται αφ' ενός το είδος, η έκταση, το ύψος των παροχών υγείας και αφ' ετέρου ο τρόπος και η διαδικασία χορήγησής τους. Από την έναρξη λειτουργίας του ΕΟΠΥ, εφαρμόζεται ο ενιαίος κανονισμός παροχών υγείας.

Ο ΕΟΠΥ αποτελεί το φορέα αυτό, μέσω του οποίου θα παρέχονται για όλους τους ασφαλισμένους ελάχιστες υπηρεσίες υγείας με ενιαίο τρόπο. Ταυτόχρονα, θα αυξηθεί το μέρος των υπηρεσιών που οι ασφαλισμένοι θα αναγκάζονται να αγοράσουν είτε πληρώνοντας επαγγελματική - ιδιωτική ασφάλιση είτε με ζεστό χρήμα.

Επίσης το ΔΣ του ΕΟΠΥ «αποφασίζει τη σύναψη συμβάσεων με τους παρόχους υγείας, ήτοι θεραπευτήρια, ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα, κέντρα αποκατάστασης, φαρμακοποιούς και γιατρούς». Δηλαδή, ο ΕΟΠΥ είναι ένα καλό εργαλείο, που θα διευκολύνει την παραπέρα χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα και του εμπορευματοποιημένου δημόσιου.

Η κρατική υποχρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων, τα κίνητρα στους επιχειρηματίες με τη μείωση ή και απαλλαγή των εισφορών, η ανεργία, η ανασφάλιστη εργασία, θα επιφέρει δραστική μείωση της χρηματοδότησης του συστήματος, με επίπτωση στις παρεχόμενες υπηρεσίες, στην αύξηση των εισφορών ή και των περαιτέρω συμμετοχών στις πληρωμές από τους ασφαλισμένους, σε εξετάσεις, νοσήλια, φάρμακα κ.λπ.

Οι υπηρεσίες υγείας που εντάσσονται στον ΕΟΠΥ, όπως και τα δημόσια νοσοκομεία, θα πρέπει να κοστολογούν τις ιατρικές πράξεις, να αναπτύσσουν επιχειρηματική δράση, ώστε να μπορούν μέσα από την πώληση των υπηρεσιών τους στους ασφαλισμένους των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης (ΦΚΑ), στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και σε οποιονδήποτε ζητήσει να αγοράσει υπηρεσίες, να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά τους. Διαφορετικά, οι υπηρεσίες που δε θα τα καταφέρουν να επιβιώσουν, θα οδηγούνται στο κλείσιμο. Ουσιαστικά, πρόκειται για προσαρμογή της λειτουργίας των δημόσιων μονάδων υγείας με επιχειρηματικά κριτήρια.

Ετσι και αλλιώς, η κυβέρνηση ετοιμάζει συγχωνεύσεις και καταργήσεις δημόσιων νοσοκομείων, υπάρχει και δημόσια δήλωση του υπουργού Υγείας, ότι τα 132 δημόσια νοσοκομεία είναι πολλά, ενώ από το ΙΚΑ έχει ανακοινωθεί η συγχώνευση και κατάργηση δεκάδων παραρτημάτων υγειονομικών υπηρεσιών.

Η κυβέρνηση προπαγανδίζει ότι από αυτές τις αναδιαρθρώσεις θα περισταλούν οι σπατάλες, θα γίνει ορθολογική ανάπτυξη των δημόσιων μονάδων υγείας, δε θα θιγούν οι παροχές προς τους ασφαλισμένους και θα διασφαλιστούν τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Κριτήριο της κυβέρνησης αποτελεί η δραστική μείωση της κρατικής δαπάνης για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αυτή θεωρεί ως σπατάλη. Ορθολογική ανάπτυξη σημαίνει, για την κυβέρνηση, μονάδες υγείας που το κριτήριο της λειτουργίας τους δεν είναι η ικανοποίηση των κοινωνικών - λαϊκών αναγκών, αλλά αν είναι κερδοφόρες και επιχειρηματικά βιώσιμες. Σε αυτές τις συνθήκες ανάπτυξης της επιχειρηματικής δράσης, η διατήρηση των παροχών για τους ασφαλισμένους θα εξαρτάται από τη δυνατότητά τους για επιπλέον πληρωμή τους.

Τα μέτρα των προηγούμενων χρόνων αυτό δείχνουν. Ενδεικτικά, αναφέρουμε:

• Την αύξηση στα νοσήλια με μείωση της κρατικής δαπάνης και μεταφορά της στα ασφαλιστικά ταμεία.
• Την καθιέρωση και αύξηση των εισφορών στον κλάδο υγείας.
• Τη συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη.
• Την καθιέρωση και επέκταση της αρνητικής λίστας φαρμάκων.
• Τη μη κάλυψη εργαστηριακών εξετάσεων.
• Τις πληρωμές στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία και, αντίστοιχα, τώρα στην ολοήμερη λειτουργία.
• Τις περικοπές σε υγειονομικό και αναλώσιμο υλικό.
• Την επιβολή των 5 ευρώ στα δημόσια νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας.
• Την αύξηση των εισφορών όλων των συνταξιούχων στον κλάδο υγείας στο 4%.

Αλλά και για τους εργαζόμενους υγειονομικούς, όταν λέει διασφάλιση των δικαιωμάτων, στην καλύτερη περίπτωση «διασφαλίζει» όλες τις μισθολογικές περικοπές, τις ασφαλιστικές και εργασιακές ανατροπές που επέβαλε το ΠΑΣΟΚ μαζί με τη ΝΔ τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, επιδιώκεται η «αντιμετώπιση της υπερτιμολόγησης και σπατάλης υλικών και φαρμάκων στα νοσοκομεία του ΕΣΥ ...η διασφάλιση του υγιούς ανταγωνισμού και της διαφάνειας στις προμήθειες υλικών ...η διασφάλιση της άμεσης εξόφλησης των προμηθευτών...», ενώ ως κύρια καινοτομία παρουσιάζεται «η πρόβλεψή για εκχώρηση της αρμοδιότητας διενέργειας των διαγωνισμών προμήθειας προϊόντων και υπηρεσιών για τα δημόσια νοσοκομεία, σε ιδιωτικές επιχειρήσεις». Διευρύνει τις υπηρεσίες που τα δημόσια νοσοκομεία μπορούν να αγοράζουν και να προμηθεύονται από ιδιωτικές εταιρείες, όπως: φύλαξη, εστίαση, σίτιση, καθαριότητα, ιματισμός, πληροφοριακά συστήματα, διαχείριση ακινήτων, αποκομιδή αποβλήτων, μεταφορά εξειδικευμένων υλικών, λογιστική υποστήριξη.

Παράλληλα, επαναδιατυπώνει τη δέσμευση της κυβέρνησης για άμεση εξόφληση των προμηθευτών μέσω του δανεισμού του δημόσιου συστήματος και των μονάδων του από τις τράπεζες.

Βεβαίως, το κράτος ενδιαφέρεται, στα πλαίσια της περιστολής των κρατικών δαπανών, να παίρνει μέτρα εξοικονόμησης πόρων, που, όμως, αυτοί οι πόροι δεν προορίζονται για παροχές προς τους εργαζόμενους, αλλά για κίνητρα προς τους επιχειρηματίες.

Τα πολλαπλά φαινόμενα απάτης, διαφθοράς και υπερτιμολογήσεων των ιδιωτικών εταιρειών προμήθειας υλικών, φαρμάκων και υπηρεσιών σε βάρος του δημόσιου συστήματος Υγείας - Πρόνοιας, τα οποία διαχρονικά προβάλλουν όλες οι κυβερνήσεις, δεν είναι τυχαίο ότι, παρά τα μέτρα που παίρνουν, δεν μπορούν να τα αντιμετωπίσουν. Διότι η αιτία που τα δημιουργεί, δηλαδή το κέρδος, ο ανταγωνισμός και το κυνήγι της διεύρυνσης και του ελέγχου των αγορών από τα μονοπώλια, που αποτελούν συστατικά στοιχεία του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, όχι μόνο διατηρείται, αλλά και ενισχύεται. Σ' αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες, δεν υπάρχει έδαφος, όπως έχει αποδειχτεί, ούτε για δίκαιο, ούτε για τίμιο, ούτε προς όφελος του «δημοσίου συμφέροντος» σύστημα προμηθειών. Οσο οξύνεται ο ανταγωνισμός, τόσο θα πολλαπλασιάζονται αυτά τα φαινόμενα.

Ακόμα και αν επιτευχθεί η οποιαδήποτε μείωση στις τιμές που προμηθεύονται τα δημόσια νοσοκομεία, από αυτήν τη μείωση θα ωφεληθεί το «νοσοκομείο - επιχείρηση», αφού θα αυξήσει τα περιθώρια κέρδους, και όχι οι «ασθενείς - πελάτες». Μέσω της έντασης της μονοπώλησης της αγοράς, τα κόστη μακροπρόθεσμα θα είναι ακόμα μεγαλύτερα. Θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η εξάρτηση του συστήματος Υγείας - Πρόνοιας από τα μονοπώλια, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα.

Η υγεία διαμορφώνεται σαν ένα ακριβό εμπόρευμα επειδή ακριβώς τα δημόσια νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας έχουν πλήρη εξάρτηση από τους επιχειρηματίες προμηθευτές φαρμάκων, υλικών και υπηρεσιών, που οι ίδιοι διαμορφώνουν τις τιμές και που η κυβέρνηση στηρίζει πλήρως την επιχειρηματική τους δράση. Αλλά και η δυνατότητα να εξοφλούνται οι προμηθευτές από τις τράπεζες, σημαίνει κίνδυνο υποθήκευσης των δημόσιων μονάδων στο τραπεζικό κεφάλαιο.

Ενα δημόσιο σύστημα υγείας, για να λειτουργεί χωρίς σπατάλες προς όφελος των λαϊκών αναγκών, απαιτεί ταυτόχρονα να υπάρχει ένα σύστημα προμηθειών, στα πλαίσια ενός κεντρικού σχεδιασμού, το οποίο θα στηρίζεται σε κρατικό φορέα έρευνας και παραγωγής φαρμάκων, προϊόντων βιοϊατρικής τεχνολογίας, υγειονομικού και αναλώσιμου υλικού.

Τα βασικά στοιχεία που προωθούνται με το νομοσχέδιο είναι ένα σύνολο μέτρων που υπηρετούν την «απελευθέρωση» του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, προκειμένου να διευκολυνθεί η συγκέντρωση του λιανικού εμπορίου σε ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους και η μείωση της δημόσιας δαπάνης για το φάρμακο, δηλαδή της κρατικής και ασφαλιστικής δαπάνης.

Η μείωση της δημόσιας δαπάνης επιδιώκεται μέσα από την επιστροφή, ως έκπτωση προς τα ασφαλιστικά ταμεία, ενός ποσοστού των εισπράξεων τόσο των φαρμακευτικών εταιρειών, όσο και των ιδιωτικών φαρμακείων. Επίσης, επιστροφή ενός ποσοστού των εισπράξεων των φαρμακευτικών εταιρειών από τα δημόσια νοσοκομεία.

Οι εκπτώσεις αυτές των φαρμακευτικών εταιρειών προς τα δημόσια νοσοκομεία και των ιδιωτικών φαρμακείων προς τα ασφαλιστικά ταμεία, μέσω ενός κλιμακούμενου ποσού επιστροφής, ανάλογα με το ύψος των πωλήσεων, δε σημαίνει ούτε μείωση των εισφορών των ασφαλισμένων, ούτε μείωση ή κατάργηση των συμμετοχών για φάρμακα. Υπάρχει το προηγούμενο στοιχείο της οριζόντιας μείωσης των φαρμάκων, σύμφωνα με την κυβέρνηση κατά 25%, που, όμως, αυτή δεν πήγε υπέρ των ασφαλισμένων, αλλά κυρίως υπέρ της μείωσης της κρατικής δαπάνης. Αλλωστε, ταυτόχρονα με αυτήν τη μείωση, επέκτεινε τη λίστα των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων, με αποτέλεσμα να πληρώνονται αυτά τα φάρμακα εξ ολοκλήρου από τους ασθενείς. Επισημαίνουμε ότι πρόκειται για μια επιστροφή ενός ελάχιστου ποσού από τα υπερκέρδη της φαρμακοβιομηχανίας, με σοβαρά ερωτηματικά αν αυτό υλοποιηθεί, έχοντας την προηγούμενη εμπειρία, που με διάφορες προφάσεις η κυβέρνηση δεν τους υποχρέωσε στην επιστροφή που όφειλαν να κάνουν.

Στα πλαίσια της «απελευθέρωσης» του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, προωθούνται η απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των φαρμακείων, η απόλυτη απαγόρευση κάθε ιδιοκτησιακού περιορισμού, η μείωση της αναλογίας των φαρμακείων προς τους κατοίκους (1/1000), η καθιέρωση των συμπράξεων, των συνεταιρισμών και εταιρειών από αδειούχους φαρμακοποιούς.

Ολες αυτές οι ρυθμίσεις για τη διακίνηση του φαρμάκου στηρίζονται στους κανόνες της αγοράς και του ανταγωνισμού και με δεδομένο ότι το φάρμακο σήμερα αυτό αποτελεί εμπόρευμα.

Απλοποιεί τις διαδικασίες για την επέκταση, τη μεταστέγαση, τη μείωση κρεβατιών, την αλλαγή χρήσης των ιδιωτικών κλινικών και τον έλεγχο της λειτουργίας τους. Είναι προσαρμογή στις σημερινές ανάγκες των επιχειρηματιών στο χώρο της Υγείας για την υλοποίηση των επενδυτικών τους προγραμμάτων, κυρίως στους τομείς αυτούς που θα εξασφαλίζουν υψηλότερα κέρδη. Αποτελεί απόδειξη ότι η κυβέρνηση, ταυτόχρονα με την ανάπτυξη ενός εμπορευματοποιημένου δημόσιου συστήματος υγείας, στηρίζει και την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα. Ουσιαστικά, οι λαϊκές ανάγκες μετατρέπονται ακόμα περισσότερο σε πεδίο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας, σε βάρος των ασθενών και των εργαζομένων.

Επιχειρηματική δράση στην Υγεία και λαϊκές ανάγκες είναι σε αντίθεση, δε συμβιβάζονται. Γι' αυτό η πάλη πρέπει να κατευθύνεται στη κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.

Είναι σαφής ο προσανατολισμός της κυβέρνησης να καλύψει με προσωπικό ένα μικρό μέρος των τεράστιων αναγκών των μονάδων Υγείας και Πρόνοιας χρησιμοποιώντας δύο τρόπους. Αφ' ενός με την αξιοποίηση επικουρικού προσωπικού στους γιατρούς και σε άλλους εργαζόμενους και αφ' ετέρου με τη μετακίνηση εργαζομένων ανάμεσα στις μονάδες της ίδιας υγειονομικής περιφέρειας. Διαμορφώνεται, δηλαδή, με πιο έντονο τρόπο ένα φτηνό και ευέλικτο στρώμα εργαζομένων στις μονάδες Υγείας - Πρόνοιας, το οποίο αντιστοιχεί στις νέες συνθήκες λειτουργίας των δημόσιων μονάδων με επιχειρηματικά κριτήρια.

Επίσης παίρνει μια σειρά μέτρα πλήρους καταγραφής των στοιχείων των ΜΚΟ, προκειμένου να αξιοποιηθούν ανάλογα, σε δραστηριότητες στο χώρο της Υγείας και ιδιαίτερα της Πρόνοιας, υποκαθιστώντας τις σοβαρές ελλείψεις των δημόσιων μονάδων σε υποδομές και σε στελέχωση υπηρεσιών.

Η απόφαση να καθιερωθούν νοσήλια στις στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης για ΑμΕΑ, τα οποία θα πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, αντανακλά την κρατική υποχρηματοδότηση. Η μέθοδος αυτή (πληρωμή από τα ασφαλιστικά ταμεία) εφαρμόζεται όλο και σε μεγαλύτερη έκταση στα προνοιακά ιδρύματα και για τα φάρμακα, το υγειονομικό υλικό, για εξετάσεις κ.λπ. Είναι προφανές ότι η μεταφορά των δαπανών στα υποχρηματοδοτούμενα ασφαλιστικά ταμεία, πρακτικά θα σημάνει είτε αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, είτε καθιέρωση όπου δεν υπάρχουν ή αύξηση των συν-πληρωμών, των τροφείων σε προνοιακά ιδρύματα. Στους ανασφάλιστους θα υπάρξει σοβαρός κίνδυνος να μην μπορέσουν να αξιοποιήσουν αυτές τις υπηρεσίες, δηλαδή να πεταχτούν στο δρόμο παιδιά ανέργων ή φτωχών λαϊκών στρωμάτων με βαριά νοητική στέρηση που τώρα είναι σε ιδρύματα.

Η δυνατότητα χρήσης από τους ασθενείς πιστωτικής κάρτας στα δημόσια νοσοκομεία για να πληρώνουν νοσήλια, εξετάσεις, θεραπείες κ.λπ. σηματοδοτεί την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας. Ουσιαστικά, η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι θα αυξηθεί ο αριθμός των ασθενών (είτε ασφαλισμένων, είτε ανασφάλιστων) που θα πρέπει να πληρώνουν (είτε όλο το ποσόν των εξετάσεων, θεραπειών κ.λπ., είτε αυξημένες συμμετοχές και συν-πληρωμές) και επειδή θα βρίσκονται σε οικονομική αδυναμία, υποχρεώνει ιδιαίτερα τα φτωχά λαϊκά στρώματα να υποθηκεύουν την υγεία τους στις τράπεζες.

Γίνεται φανερό ότι απαιτείται σύστημα Υγείας - Πρόνοιας με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και τα δικαιώματα, που σημαίνει Ενιαίο, Καθολικό, Αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, που θα παρέχει υπηρεσίες ποιοτικές και σύγχρονες, σύμφωνα με τις δυνατότητες που δίνει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Επομένως, αναδεικνύεται η αναγκαιότητα της πάλης για πλήρη ικανοποίηση αυτού του λαϊκού δικαιώματος, μέσα από το δρόμο ανάπτυξης που θα φέρει η λαϊκή εξουσία, με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Τον πανεθνικό κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο. Σ' αυτήν τη ρότα η εργατική τάξη ενιαία με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, μαζί με τους υγειονομικούς, πρέπει να αγωνίζονται με στόχους πάλης που να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες.

• Να περάσουν στο ενιαίο δημόσιο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας όλες οι αντίστοιχες υπηρεσίες, όχι μόνο των τεσσάρων μεγαλύτερων ασφαλιστικών ταμείων (ΙΚΑ - ΟΠΑΔ - ΟΑΕΕ - ΟΓΑ), αλλά και όλων των άλλων, των αυτοδιαχειριζόμενων, των πρώην ΔΕΚΟ κ.λπ.
• Να ενταχθούν αυτές οι υπηρεσίες και οι μονάδες όλων των επιπέδων, μαζί με τις υποδομές, τα περιουσιακά στοιχεία, τον εξοπλισμό και το προσωπικό.
• Να παρέχονται δωρεάν πλήρεις, αναβαθμισμένες, ισότιμες και με την αναγκαία εξειδίκευση υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας σε όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις (ανεξάρτητα της ύπαρξης ή όχι ενσήμων, του αριθμού τους κ.λπ.), χωρίς καμία πληρωμή άμεση ή έμμεση (μέσω ασφαλιστικών εισφορών), από ένα αποκλειστικά κρατικό - δημόσιο σύστημα. Να αρκεί μόνο το βιβλιάριο υγείας ως «υγειονομική ταυτότητα», που θα εκδίδεται για όλο τον πληθυσμό, για όλη τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, ξεκινώντας από τη γέννησή του. Σε κάθε περίπτωση, δε θα σχετίζεται με οικονομικούς όρους, πιστωτικές μονάδες ή άλλους κοινωνικούς και οικονομικούς περιορισμούς, όπως η κάρτα εργασίας που προετοιμάζει η κυβέρνηση.
• Να αναπτυχθούν τέτοιες δημόσιες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, παίρνοντας υπόψη πληθυσμιακά, γεωγραφικά, επιδημιολογικά κριτήρια, προκειμένου να καλυφτούν πλήρως, έγκαιρα και με ασφάλεια όλες οι λαϊκές ανάγκες.
• Η προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους επιβάλλει άμεσα τη δωρεάν και πλήρη ασφαλιστική, ιατροφαρμακευτική, νοσοκομειακή κάλυψη, την αύξηση των προνοιακών - κοινωνικών παροχών.
• Δε δεχόμαστε στα πλαίσια των συγχωνεύσεων και καταργήσεων μονάδων υγείας, που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση, καμία μείωση δημόσιων νοσοκομειακών κρεβατιών ή μονάδων πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (Κέντρα Υγείας, πολυιατρεία του ΙΚΑ κ.λπ.). Οι υγειονομικές μονάδες του ΙΚΑ να στελεχωθούν και να καλυφθούν με πλήρη και σύγχρονο εξοπλισμό βιοϊατρικής τεχνολογίας και να παρέχουν τις υπηρεσίες δωρεάν σε όλο τον πληθυσμό, ανεξάρτητα ασφαλιστικού φορέα.
• Ολες οι δημόσιες μονάδες Υγείας να λειτουργούν σε 24ωρη βάση και να παρέχουν δωρεάν τις υπηρεσίες σε όλους.
• Να χρηματοδοτούνται πλήρως από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να φορολογηθεί το κεφάλαιο (45%).
• Να κοινωνικοποιηθούν όλες όσες επιχειρηματικές μονάδες υγείας πληρούν τους όρους και προϋποθέσεις για σύγχρονη, ποιοτική λειτουργία τους.
• Να καταργηθούν οι εισφορές των εργαζομένων στον κλάδο υγείας των ασφαλιστικών ταμείων.
• Κατάργηση κάθε πληρωμής, συμμετοχής για ιατρικές, εργαστηριακές εξετάσεις, φάρμακα και θεραπείες στις δημόσιες μονάδες υγείας. Κατάργηση της πληρωμής των 5 ευρώ σε όλους χωρίς προϋποθέσεις.
• Να αναγνωριστούν και να παρέχονται δωρεάν από το δημόσιο σύστημα υγείας, χωρίς καμία επιβάρυνση στους εργαζόμενους, όλες οι ιατρικές, εργαστηριακές, διαγνωστικές και θεραπευτικές πράξεις που σήμερα δεν καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως και κάθε νέα επιστημονική κατάκτηση και εφαρμογή.
• Αμεσα να απαγορευτούν οι συμβάσεις ανάμεσα στο δημόσιο τομέα και στα ασφαλιστικά ταμεία με τον ιδιωτικό τομέα. Καμία κρατική χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ ή με άλλον τρόπο σε ιδιώτες. Καμία ΣΔΙΤ για δομές Υγείας - Πρόνοιας.
• Το πρωτοβάθμιο επίπεδο Υγείας, του αποκλειστικά δωρεάν, δημόσιου - κρατικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας, να λειτουργεί με πυρήνα το δημόσιο Κέντρο Υγείας με τα παραρτήματά του και τις κινητές μονάδες του, στο οποίο θα έχουν ενταχθεί όλες οι εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες Υγείας, όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Να αναπτύσσεται σε κάθε χωριό, πόλη και δήμο, με κριτήρια πληθυσμιακά, γεωγραφικά, επιδημιολογικά κ.ά., σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες.

Σε αυτό μπορούν να περάσουν όλες οι υπηρεσίες Υγείας, των «κοινωνικών προγραμμάτων», οι μονάδες Υγείας - Πρόνοιας που λειτουργούν στους δήμους, σε ΜΚΟ, φιλανθρωπικά σωματεία κ.λπ. Πλήρης ανάπτυξη των δημόσιων μονάδων και υπηρεσιών πρόνοιας, στήριξης της οικογένειας, του νέου ζευγαριού, της μονογονεϊκής οικογένειας, της οικογένειας με ανάπηρο παιδί, της πολύτεκνης οικογένειας και των ηλικιωμένων.

• Ενταξη όλων των προνοιακών μονάδων που λειτουργούν οι δήμοι, οι ΜΚΟ κ.λπ. στο δημόσιο σύστημα. Μέχρι να ενταχθούν να παρέχουν τις υπηρεσίες σε όλους χωρίς εξαιρέσεις. Αναβάθμιση και καθολική δωρεάν παροχή των υπηρεσιών «βοήθεια στο σπίτι» και «κατ΄ οίκον νοσηλεία».
• Να μην περικοπούν τα οικογενειακά, προνοιακά, πολυτεκνικά επιδόματα και να μη συνδεθούν με εισοδηματικά κριτήρια. Οι δαπάνες να εξασφαλιστούν από τον κρατικό προϋπολογισμό και τη φορολόγηση του κεφαλαίου και των μεγαλοεπιχειρηματιών.
• Για όσο χρονικό διάστημα υπάρχουν υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας στους δήμους και στα ασφαλιστικά ταμεία, να καλύπτουν όλους όσοι έχουν ανάγκη και όχι όπως σήμερα έναν περιορισμένο αριθμό ή μόνο τους ασφαλισμένους των Ταμείων τους.

Να παρέχονται αυτές οι υπηρεσίες τελείως δωρεάν, χωρίς μετακύλιση της δαπάνης με οποιονδήποτε τρόπο στους εργαζόμενους.

• Η χρηματοδότηση των ευρωενωσιακών προγραμμάτων να πηγαίνει στο κράτος και από κει να καταμερίζεται μαζί με την κρατική χρηματοδότηση για τη λειτουργία αυτών των υπηρεσιών με ενιαία κριτήρια σε όλους τους δήμους.
• Δημιουργία κρατικού φορέα για την έρευνα, παραγωγή και εισαγωγή φαρμάκων, βιοϊατρικής τεχνολογίας, υγειονομικού και αναλώσιμου υλικού.
• Δωρεάν διάθεση των φαρμάκων με ιατρική συνταγή, από δίκτυο κρατικών φαρμακείων στις συνοικίες και στις δημόσιες μονάδες υγείας, με φαρμακοποιούς κρατικούς υπαλλήλους.
• Αμεσα να καταργηθεί ο ΦΠΑ σε όλα τα είδη που σχετίζονται με ιατρικές, εργαστηριακές, φαρμακευτικές, προνοιακές παροχές, στο υγειονομικό και αναλώσιμο υλικό.
• Η επιστροφή (έκπτωση) που προβλέπεται από τους φαρμακοβιομήχανους προς τα ασφαλιστικά ταμεία, ανάλογα με το ύψος των πωλήσεών τους, καθώς και το ποσοστό μείωσης του κέρδους των φαρμακέμπορων, να περάσει υπέρ της μείωσης της συμμετοχής των ασφαλισμένων στη φαρμακευτική δαπάνη.
• Να αναπτυχθεί πανελλαδικά ένα αποκλειστικά δημόσιο - κρατικό σύστημα για διακομιδή έκτακτων περιστατικών (ΕΚΑΒ), με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας και ένταξη στο Δημόσιο των ήδη λειτουργούντων (δημόσιων και ιδιωτικών) υπηρεσιών, με όλο τον εξοπλισμό και το προσωπικό τους.
• Να προσληφθεί στο δημόσιο - κρατικό σύστημα όλο το απαραίτητο προσωπικό (υγειονομικό, διοικητικό, τεχνικό, βοηθητικό κ.λπ.) με σχέση εργασίας μόνιμη, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
• Να μετατραπούν οι παντός είδους ελαστικές σχέσεις εργασίας, μερικής απασχόλησης κ.λπ. σε μόνιμη σχέση εργασίας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Απορρίπτουμε τις αντιλαϊκές ρυθμίσεις που σχεδιάζει η κυβέρνηση για κοινοπραξίες μεταξύ αυτοαπασχολούμενων γιατρών και των γιατρών του ΙΚΑ που θα αναλάβουν να λειτουργήσουν τα πολυιατρεία του ΙΚΑ σαν ιδιωτικές επιχειρήσεις πώλησης υπηρεσιών υγείας.
• Απορρίπτουμε το αντεργατικό καθεστώς της «κοινωνικής εργασίας» και της «αλληλέγγυας οικονομίας».
• Να ενταχθούν όλοι οι αυτοαπασχολούμενοι υγειονομικοί και οι γιατροί των ασφαλιστικών ταμείων στο δημόσιο σύστημα Υγείας, με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση.
• Η σημερινή ανεπαρκής σε αριθμό παραγωγή νοσηλευτικού προσωπικού μπορεί να αντιμετωπιστεί εν μέρει, με την ένταξη στο σύστημα των σημερινών πτυχιούχων αποκλειστικών νοσηλευτών.
• Να χαρακτηριστούν οι χώροι υγείας ως ανθυγιεινοί και να ενταχθούν οι υγειονομικοί στα ΒΑΕ.
• Βασικό μισθό 1.400 ευρώ στους νεοπροσλαμβανόμενους και, αντίστοιχα, 1.700 ευρώ στους ειδικευόμενους και 1.800 ευρώ στους επιμελητές Β'.
• Σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας. 5ήμερο - 6ωρο - 30ωρο με 1 εφημερία τη βδομάδα σε όσους εφημερεύουν.
• Δημόσιο, καθολικό, υποχρεωτικό ασφαλιστικό σύστημα. Κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων στον κλάδο υγείας. Σύνταξη στα 60 στους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, με 5 χρόνια λιγότερα για τα ΒΑΕ. Κατώτατη σύνταξη 1.120 ευρώ.
• Απαλλαγή από τη νυχτερινή βάρδια των εγκύων εργαζόμενων. Αντίστοιχα, των μονογονεϊκών οικογενειών μέχρι την ηλικία των 10 ετών του παιδιού.
• Η παραγωγή επιστημόνων Υγείας - Πρόνοιας να γίνεται στη βάση ενός κεντρικού σχεδιασμού και προγραμματισμού, για να καλυφθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες του πληθυσμού με στελέχωση και ανάπτυξη του δημόσιου - κρατικού συστήματος.
• Να υπάρχει προγραμματισμός από την περίοδο φοίτησης για το χώρο επαγγελματικής ένταξης με κριτήρια τον τόπο καταγωγής, την οικογενειακή κατάσταση, σε συνδυασμό με προσωπικές επιλογές, αλλά και ταυτόχρονα την ανάγκη στελέχωσης του δημόσιου συστήματος.
• Να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο η πρακτική άσκηση. Να γίνεται με ευθύνη του κρατικού φορέα που ανήκει η σχολή. Να είναι αμειβόμενη με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Να μην αξιοποιούνται οι σπουδαστές κατά την πρακτική τους άσκηση σε δουλειές άσχετες με τις επαγγελματικές τους σπουδές.
• Δωρεάν εκπαίδευση και μετεκπαίδευση, με ευθύνη και χρηματοδότηση από το κράτος, χωρίς καμία συμμετοχή άμεση ή έμμεση του επιχειρηματικού τομέα.