Αλλος ο κάτοικος στο Λευκό Οίκο, άλλη η πολιτική που πρεσβεύει; Μάλλον όχι... ωστόσο κάτι φαίνεται να αλλάζει, τουλάχιστον ως προς την εκδηλωμένη φραστικά «διάθεση» πολλών ηγετών «συμμαχικών χωρών» προς τις ΗΠΑ.

Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει την ξαφνική αλλαγή προθέσεων της βρετανικής κυβέρνησης ως προς το «κοινό μέτωπο» ΗΠΑ - Βρετανίας κατά του Ιράκ, που εκδηλώνεται όλα αυτά τα έτη με τους συνεχείς βομβαρδισμούς ιρακινών θέσεων στις δύο ζώνες απαγόρευσης πτήσεων; Ο λόγος για την «πρόταση» της βρετανικής κυβέρνησης προς την επικείμενη νέα ομοσπονδιακή κυβέρνηση υπό τον Τζορτζ Ουόκερ Μπους, για τερματισμό(;) των αμερικανο-βρετανικών αεροπορικών επιθέσεων στο Νότιο Ιράκ.

Την αποκάλυψη έκανε σε δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», όπου αναφέρει ότι η βρετανική κυβέρνηση θα προτείνει τον τερματισμό της ακολουθούμενης από το 1992 κοινής πολιτικής, όπου τα αμερικανικά και βρετανικά αεροσκάφη πετούν με μεγάλη συχνότητα μέσα στις ζώνες αεροπορικού αποκλεισμού στο Βόρειο και Νότιο Ιράκ, όπως αυτές έχουν καθοριστεί μετά τον Πόλεμο του Κόλπου, και ήδη έχουν πραγματοποιήσει πολλούς βομβαρδισμούς στο έδαφός του, αδειάζοντας περισσότερες από 100 βόμβες κυρίως εναντίον στόχων της αντιαεροπορικής άμυνας της χώρας.

Οπως εξηγεί η εφημερίδα, το βρετανικό υπουργείο Αμυνας, που έχει ξοδέψει πάνω από 800 εκατ. λίρες, για να χρηματοδοτήσει την επίβλεψη της κάθε ζώνης αποκλεισμού, φοβάται κυρίως το ενδεχόμενο να καταρριφθεί κάποιο από τα αεροσκάφη. Επιπλέον, η κοινή γνώμη στη χώρα δείχνει όλο και μεγαλύτερη ευαισθησία στις εκθέσεις του ΟΗΕ για τα θύματα από τις επιθέσεις μεταξύ του άμαχου πληθυσμού, και για το γεγονός ότι πολλές χώρες όπως η Γαλλία επικρίνουν έντονα τις αεροπορικές επιδρομές κατά των νοτίων περιοχών του Ιράκ.

Αναπάντεχα, εντελώς, τα καθημερινά επεισόδια που φέρουν αντιμέτωπα το Ιράκ με τα αμερικανικά και βρετανικά αεροσκάφη που ίπτανται μέσα στις ζώνες αποκλεισμού, φωτογραφίζονται πλέον ως πράξεις που δεν απορρέουν από κάποια απόφαση του ΟΗΕ. Ετσι, σύμφωνα πάντα με την «Γκάρντιαν», η κυβέρνηση Μπλερ... «εκτιμά πως έχει κατασταλεί η καταπίεση του ιρακινού Προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν στην αντιπολίτευση των σιιτών Μουσουλμάνων στα νότια της χώρας κι επομένως δεν υφίσταται πλέον ανάγκη να διατηρηθεί η ζώνη αποκλεισμού στο Νότιο Ιράκ, εν αντιθέσει προς εκείνη στα βόρεια της χώρας όπου ορατή εξακολουθεί να είναι η απειλή κατά της κουρδικής μειονότητας»!