Κυβέρνηση και άρχουσα τάξη θεώρησαν την αναμέτρηση ιδιαίτερης κρισιμότητας και έκριναν ότι υπάρχει το έδαφος να ενεργοποιήσουν τα ανακλαστικά του «κοινωνικού αυτοματισμού» κι έτσι κήρυξαν τους ναυτεργάτες σε εχθρό - λαό. Αυτούς που πάλευαν όχι μόνο για το δικό τους δικαίωμα στη δουλειά, αλλά και για τη δυνατότητα να 'χουν δρομολόγια τα απομακρυσμένα νησιά και για να καλυφθούν θέματα ασφάλεια της χώρας, μια και οι θαλάσσιες μεταφορές είναι ενταγμένες στον αμυντικό σχεδιασμό.
Η στόχευση έπρεπε να υπηρετηθεί με κάθε τρόπο. Κυρίως βρώμικο, για να πιάσει το κόλπο του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και να αποτραπεί η εκδήλωση της διαφαινόμενης από την πρώτη στιγμή διάθεσης αλληλεγγύης, από μεγάλα τμήματα εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων. Που πράγματι εκφράστηκε. Ετσι, επινόησαν και πρόβαλαν τη θεωρία της χαμένης τουριστικής χρονιάς, της υπονόμευσης του ελληνικού τουρισμού και ειδικά της κρουαζιέρας, της δυσάρεστης εικόνας που μεταφέρεται στο εξωτερικό.
Το αντεργατικό τους μένος και ο φανατισμός ενάντια στις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών έφτασε σε τέτοιο σημείο, που κάποιοι από τους επιμελέστερους παρουσίαζαν και ... «αποδεικτικά στοιχεία». Δεν εντόπισαν μόνο καθήλωση του αριθμού των κρουαζιερόπλοιων που επισκέφτηκαν τον Πειραιά, ούτε αποκάλυψαν απλά τεράστια μείωση των τουριστών κρουαζιέρας που επιβιβάστηκαν στο λιμάνι. Οι άθλιοι, επικαλούνταν και αριθμούς, που αφορούσαν τη διαγραφή του Πειραιά από τα δρομολόγια των πλοίων κρουαζιέρας, τη μαζική ματαίωση ταξιδιών - κρουαζιέρας στη χώρα, τη μείωση του τζίρου των καταστημάτων, εξαιτίας των κινητοποιήσεων των ναυτεργατών, τις επιπτώσεις των κινητοποιήσεων στην οικονομία συνολικά.
Και δεν έμειναν μόνο σε αυτά. Εκαναν, οι απατεώνες, και «ζωντανά» ρεπορτάζ, είτε επιστρατεύοντας νησιώτες που δεν κατάφεραν να ταξιδέψουν κι έλεγαν το πόνο τους, είτε παίζοντας με τον πόνο κάποιων μικρεμπόρων σε δρομάκια του Πειραιά, από αυτούς που χρόνια έχουν να σταυρώσουν πελάτη, αλλά ποτέ δεν είχαν παρτίδες με τουρίστες, είτε έβγαζαν στα παράθυρα τις συνεργαζόμενες με τα κανάλια φίρμες που καθηγητεύουν σε διάφορες σχολές, διδάσκοντας στη νεολαία την τακτική της υποταγής και οι οποίοι καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας τους απείθαρχους ναυτεργάτες. Κοντολογίς παρουσίασαν την ελεεινότητά τους σε όλο της το μεγαλείο.
Ολα αυτά πέρσι, την άνοιξη. Φέτος, προχτές για την ακρίβεια, ανακοινώθηκαν τα επίσημα στοιχεία για τα αποτελέσματα που είχε κατά το 2010 η κίνηση της κρουαζιέρας στο λιμάνι του Πειραιά. Εκεί, που, σύμφωνα με τις γραφίδες των θεραπαινίδων της εργοδοσίας, τα μαντάτα ήταν κατάμαυρα και μάλιστα εξαιτίας των κινητοποιήσεων. Τι λένε, λοιπόν, τα επίσημα στοιχεία;
Σε μια χρονιά, που παρουσιάστηκε κάμψη της τουριστικής κίνησης λόγω της οικονομικής κρίσης και μείωση των αφίξεων τουριστών στη χώρα, ο αριθμός των κρουαζιερόπλοιων που «έπιασαν» Πειραιά ήταν περισσότερα από όσα το 2009, ενώ οι επιβάτες που επιβιβάστηκαν στον Πειραιά από 415 χιλιάδες πρόπερσι, το 2010 έφτασαν τις 452 χιλιάδες.
Αποκαλύπτεται, λοιπόν, ότι οι κονδυλοφόροι της επικείμενης καταστροφής του τουρισμού, έλεγαν ψέματα, μετέφεραν μυθεύματα και κατασκεύαζαν «στοιχεία», με στόχο να δημιουργήσουν μέτωπο ενάντια στους ναυτεργάτες, ώστε να εξυπηρετηθούν τα σχέδια ολιγαρχίας - κυβέρνησης. Και το έκαναν τότε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που σήμερα μας σερβίρουν ψέματα και κατασκευασμένα στοιχεία για το «κόστος» των εργαζομένων, το βάρος των πρώην ΔΕΚΟ, τους εργαζόμενους φοροφυγάδες, τα διόδια, τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, τα «κλειστά επαγγέλματα» κ.ο.κ.