Σε δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel», γίνεται αναφορά σε ύποπτες πληρωμές, δηλαδή μίζες, στην υπόθεση της πώλησης των υποβρυχίων. Οπως αναφέρει το περιοδικό, «στα τέλη Οκτώβρη του 2010, οι έρευνες δεν είχαν εντοπίσει ακόμα ποιοι πολιτικοί και στρατιωτικοί στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και τη Νότια Αφρική είχαν δωροδοκηθεί», ωστόσο υπογραμμίζει ότι «το μοίρασμα μιζών θεωρείται πλέον βέβαιο από όσους έχουν αναλάβει τη διαλεύκανση της υπόθεσης».

Αντιδρώντας στο δημοσίευμα, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ευ. Βενιζέλος επιχειρεί να κρατήσει αποστάσεις από όσα έγιναν τα προηγούμενα χρόνια από τους προκατόχους του, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, σημειώνοντας πως «το ζήτημα που αναδεικνύεται ερευνάται εδώ και καιρό από την ελληνική και τη γερμανική δικαιοσύνη και το ΣΔΟΕ (...) Εφόσον θεμελιώνονται αξιώσεις του Ελληνικού Δημοσίου για αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης ή αδικοπραξίας, αυτές θα εγερθούν το ταχύτερο».

Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση των υποβρυχίων αποτελεί μια σκανδαλώδη διαδικασία από το ξεκίνημά της, χωρίς ο χαρακτηρισμός αυτός να αφορά μόνο τις ενδεχόμενες μίζες. Το 2000, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με απόφαση του ΚΥΣΕΑ, προχώρησε στην παραγγελία των νέων υποβρυχίων, επιλέγοντας να αγοράσει έναν νέο τύπο, το Τ-214, για το οποίο δεν υπήρχε ούτε πρότυπο ούτε κάποιο μοντέλο. Η απόφαση είναι πρωτοφανής για τη ναυπηγική βιομηχανία, ειδικά όταν πρόκειται για πολεμικά σκάφη, καθώς κάθε φορά που βγαίνει ένας νέος τύπος, κατασκευάζεται πριν ένα μοντέλο, υπό κλίμακα, το οποίο δοκιμάζεται σε δεξαμενές.

Ωστόσο, η τότε ελληνική κυβέρνηση, συμφώνησε ν' αγοράσει το πρώτο από την αλυσίδα παραγωγής, πάνω στο οποίο αναγκαστικά έγιναν δοκιμές και πειράματα. Είναι αυτό που ονομάστηκε «Παπανικολής» και διαπιστώθηκε στην πορεία ότι... έγερνε! Με άλλα λόγια, ο ελληνικός λαός πλήρωσε τη γερμανική εταιρεία για την ανάπτυξη της τεχνογνωσίας και ακολούθως χρυσοπλήρωσε τα υποβρύχια, ακόμα και το δοκιμαστικό.

Τη συνέχεια στο συγκεκριμένο σκάνδαλο την έδωσε η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που στο τέλος του 2010 υπέγραψε αναθεώρηση της σύμβασης του 2000. Σύμφωνα με τη νέα σύμβαση, παρέλαβε, μετά από 5 χρόνια καθυστέρηση, το πρώτο υποβρύχιο (το «Παπανικολής»), χάρισε ποινικές ρήτρες για τις καθυστερήσεις, εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ανέλαβε τα πρόστιμα απέναντι στην ΕΕ, δεσμεύτηκε για σχεδόν μηδενικές ποινικές ρήτρες από δω και μπρος σε τυχόν νέες καθυστερήσεις στην παράδοση των άλλων υποβρυχίων.

Το κυριότερο, με τη σύμβαση η κυβέρνηση ανέλαβε την ουσιαστική διάλυση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, μιας και αυτά μπορούν πλέον να κατασκευάζουν μόνο πολεμικά σκάφη. Αφού λοιπόν πρόσφερε όλα αυτά, παρήγγειλε δύο ακόμα νέα υποβρύχια αυτού του τύπου (Τ-214), συνολικά δηλαδή 6 κομμάτια, προσφέροντας ακόμα 1 δισ. ευρώ σαν πανωπροίκι στη μεταβίβαση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά από τη γερμανική πολυεθνική, στην πολυεθνική με έδρα το Αμπου Ντάμπι.

Η συνολική δαπάνη των 6 υποβρυχίων Τ-214 και ενός ακόμα, παλαιότερου τύπου 209 που ανακατασκευάστηκε, μέχρι σήμερα ανέρχεται σε πάνω από 3,5 δισ. ευρώ, από τα οποία έχουν καταβληθεί περίπου 2,3 δισ. Την ίδια ώρα, το ελληνικό Δημόσιο έχει στα χέρια του μόνο ένα από τα 7 υποβρύχια, το «Παπανικολής», που η γερμανική εταιρεία το κοστολόγησε 300 εκατ. ευρώ σε περίπτωση μεταπώλησής του.