Γράφει ο Ψυχάρης στο πρωτοσέλιδο σχόλιο του κυριακάτικου «Βήματος»: «...καθώς έχομε δημοκρατία, οι κυβερνήσεις θα αλλάζουν. Και καθώς ο δικομματισμός έχει επικρατήσει, οι εναλλαγές είναι προβλέψιμες (...) Και τα άλλα κόμματα; Εδώ το παιγνίδι είναι "σικέ". Η παραδοσιακή Αριστερά (δηλαδή το ΚΚΕ) που θα μπορούσε να εισφέρει πείρα και ιδέες και να παίζει ουσιώδη πολιτικό ρόλο έχει επιλέξει ακραίες θέσεις που την εγκλωβίζουν στα όρια της διαρκούς επανάστασης (...) Είναι ευτύχημα για όλους τους ότι δεν ζει ο Χαρίλαος Φλωράκης, που θα ψιθύριζε εκεί που κρεμούσαν οι κλέφτες τα άρματα, κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια!». Τι λέει; Οτι η δικομματική εναλλαγή είναι δεδομένη, αναλλοίωτη. Κατά συνέπεια, καθήκον του ΚΚΕ είναι να συνδράμει με συναίνεση και «εποικοδομητικές» προτάσεις τα κόμματα του κεφαλαίου και το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης. Η πολιτική και η δράση του ΚΚΕ για την ανατροπή του συστήματος, τους δυσκολεύει. Το κάλεσμα στο λαό για οργανωμένη ανυπακοή στην αντιλαϊκή πολιτική και με δεδομένες τις δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης τους είναι κίνδυνος για τους αστούς. Και πασχίζουν να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις πως η πολιτική του και η δράση του θα ήταν χρήσιμη στο λαό, εάν συνέβαλλαν στη διαχείριση του αστικού συστήματος, δηλαδή αν έκανε δήλωση υποταγής. Ξέρουν, βεβαίως, ότι σε καμιά ιστορική περίοδο της 93χρονης ζωής και δράσης του, το Κόμμα δε συνθηκολόγησε με τον αντίπαλο, που είναι και αντίπαλος του λαού. Εκεί πάνω, ο Ψυχάρης πετάει και την ατιμία του, κόβοντας και ράβοντας τα λόγια του Χαρίλαου Φλωράκη στα μέτρα της άθλιας αστικής προπαγάνδας, για να συκοφαντήσει το ΚΚΕ και τον ίδιο τον Χαρίλαο. Είναι αδίστακτοι, γιατί φοβούνται το ΚΚΕ και το λαό. Να ξέρουν καλά, τους τα 'χουμε ξαναπεί: Το ΚΚΕ ποτέ δεν κρέμασε ούτε πρόκειται να κρεμάσει τα «άρματα» ενάντια στην πολιτική τους, όσο κι αν τα δικά τους νταούλια σκούζουν για να το πετύχουν.