Τα σημαντικά βήματα που έκανε το προηγούμενο διάστημα η Κομματική Οργάνωση Πειραιά του ΚΚΕ, κύρια στη δουλειά της με τους εργαζόμενους σε στεριά και θάλασσα, κατέγραψε η συζήτηση στη Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη. Η Οργάνωση δρα σε μια περιοχή σχεδόν 600.000 κατοίκων. Από αυτούς, το 51,5% είναι γυναίκες και το 48,5% άνδρες, με το 29% του συνολικού πληθυσμού να είναι μέχρι 30 χρόνων. Ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός στα όρια δράσης της ΝΕ Πειραιά υπολογίζεται κοντά στους 220.000, από τους οποίους το 64% είναι άνδρες και το 36% γυναίκες.

Σ' αυτό το πλέγμα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που ξεδιπλώνονται στο Αιγαίο, εφοπλιστές και άλλα τμήματα της ντόπιας πλουτοκρατίας προσπαθούν να βελτιώσουν τη δική τους θέση στο διεθνή ανταγωνισμό, να αποσπάσουν μεγαλύτερα κομμάτια από την πίτα, να βγουν πιο ενισχυμένα από την καπιταλιστική κρίση σε συνθήκες επιτάχυνσης της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και αναδιάταξης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Γνωρίζουν πολύ καλά ότι, για να επιτύχουν τις παραπάνω επιδιώξεις, πρέπει να στύψουν την εργατική τάξη, να απελευθερώσουν τελείως τους όρους με τους οποίους πουλά την εργατική της δύναμη. Γίνεται πιο έκδηλη από ποτέ η αντίθεση μεταξύ της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου με τη λαϊκή ευημερία και τις κοινωνικές ανάγκες. Περιμένουν και προετοιμάζονται για όξυνση της ταξικής πάλης, για αποφασιστικές αναμετρήσεις με τις λαϊκές μάζες.

Το λιμάνι του Πειραιά θα είναι πεδίο τέτοιων αποφασιστικών αναμετρήσεων για το ποιος - ποιον. Η εγκατάσταση της FRONTEX στον Πειραιά και η στρατικοποίηση του Λιμενικού Σώματος, δεν υπηρετούν μόνο τις επιδιώξεις των πολυεθνικών στο Αιγαίο, τη «φύλαξη συνόρων», αλλά και την εκπαίδευση και προετοιμασία αυτών των δυνάμεων για τέτοιες αναμετρήσεις, συνολικά στο Λεκανοπέδιο της Αττικής.

Ο αστικός σχεδιασμός, που εκδηλώνεται στα λιμάνια της Αττικής (Αττικό λιμενικό σύστημα), με επίκεντρο τον ΟΛΠ και το «αναπτυξιακό πρόγραμμα 2010 - 2020» υπηρετεί την επέλαση μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων στην Αττική, στον καταμερισμό και στην ανάπτυξη των απαραίτητων υποδομών και υπηρεσιών της κρουαζιέρας και των συνδυασμένων μεταφορών.

Περιλαμβάνει, εκτός από τα λιμάνια της Αττικής, οδικούς άξονες, άξονες σταθερής τροχιάς και μεγάλες εκτάσεις (π.χ. λιπάσματα Δραπετσώνας και Θριάσιο) ως χώρους επέκτασης των αναγκαίων υποδομών. Προβάλλεται ως σχεδιασμός που θα συμβάλει στην καπιταλιστική ανάπτυξη, θα δώσει ώθηση στην απασχόληση και στη ευημερία του Πειραιά και συνολικά της ΝΔ Αττικής.

Σ' αυτήν τη γραμμή, ο ΟΛΠ ΑΕ, οι επαγγελματικοί και εργοδοτικοί φορείς (ΕΒΕΠ, εφοπλιστές, Εμπορικός Σύλλογος), ο εργοδοτικός συνδικαλισμός (ΠΝΟ, ΟΜΥΛΕ, πλειοψηφία ΕΚΠ) και οι τοπικοί δήμαρχοι των κομμάτων της πλουτοκρατίας, δίνουν τη μάχη να θολώσουν τα νερά, να τραβήξουν δυνάμεις στην ενεργητική στήριξη αυτών των σχεδιασμών μέσα από διαδικασίες διαβούλευσης, να διαπραγματευτούν το πολύ - πολύ ορισμένες πτυχές του αναπτυξιακού σχεδίου.

Οι αγώνες που ξεδιπλώθηκαν το 2009 ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΣΕΜΠΟ με «δήθεν πρωτεργάτες» τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ/ΣΥΝ στην ΟΜΥΛΕ, δε στόχευαν παρά στο να επικεντρώσουν την πάλη τους μόνο στους όρους με τους οποίους η COSCO θα μπει στο ΣΕΜΠΟ και τις συνέπειες που θα έχει για τους λιμενεργάτες - μόνιμους του ΟΛΠ. Εχουν συνειδητή γραμμή στήριξης της «ανταγωνιστικότητας», από τη σκοπιά της κερδοφορίας του κεφαλαίου, γι' αυτό ακολουθούν γραμμή αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ.

Οι δυνάμεις αυτές συμφώνησαν στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ που στήριξαν ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΣΥΝ και κρατούν μέχρι σήμερα «συνεπή γραμμή» υπονόμευσης των λαϊκών αναγκών, αφού αρνούνται ακόμα και να παρέμβουν για να καλύψουν συνδικαλιστικά τους εργάτες στο γκέτο της COSCO και συνεχίζουν να στηρίζουν θερμά τα περί ανταγωνιστικότητας, «αγνοώντας» επιδεικτικά τις συνέπειες που ήδη βιώνει η εργατούπολη του Πειραιά, με την άνοδο της ανεργίας, τα λουκέτα, την απειλή των ελεύθερων χώρων.

Στο λιμάνι του Πειραιά, δόθηκαν κορυφαίες συγκρούσεις με επίκεντρο την άρση του καμποτάζ, όλο το προηγούμενο δίχρονο. Οι μάχες αυτές σφραγίστηκαν από την πάλη των ναυτεργατών, με επίκεντρο το ΖΕΝΙΘ, τα ROPAX και την 7ήμερη απεργία στο λιμάνι του Πειραιά, σε συνθήκες πολιτικής επιστράτευσης.

Ο αντίπαλος συγκέντρωσε πολλές δυνάμεις και ικανά επιτελεία. Υπουργούς, βουλευτές, ξένα και ντόπια ΜΜΕ, δημοσιογράφους, επιστημονικούς και οικονομικούς αναλυτές, κατασταλτικές δυνάμεις. Εξαπέλυσε πρωτοφανή συκοφαντική επίθεση για να πείσει ότι π.χ. η απελευθέρωση στην κρουαζιέρα είναι προς το συμφέρον όλων, ότι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ εμποδίζουν την ανάπτυξη της χώρας, ότι υπονομεύουν την ανάπτυξη του Τουρισμού (!)

Προσπάθησαν να εκδηλώσουν κοινωνικό αυτοματισμό, αξιοποιώντας τη συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος των εμπόρων. Αξιοποίησαν τη Δικαιοσύνη, ποινικοποιώντας την ταξική πάλη. Προσπάθησαν να συκοφαντήσουν το ΠΑΜΕ, αξιοποιώντας και τη δήλωση Τσίπρα για «εξαλλοσύνες», την εργατική και λαϊκή αλληλεγγύη, μιλώντας «για τα παιδιά με τα κοντά παντελονάκια στους καταπέλτες των πλοίων».

Από τον αγώνα των ναυτεργατών και των ταξικών δυνάμεων στο λιμάνι βγήκαν σημαντικά συμπεράσματα. Αναδείχτηκε η σημασία του καλά σχεδιασμένου και οργανωμένου αγώνα, με τις δυνάμεις μας στο τιμόνι των πρωτοβουλιών να καθορίζουν το περιεχόμενο και την τακτική της πάλης των ναυτεργατών, αναγκάζοντας την ΠΝΟ να προκηρύξει απεργίες.

Οι δυνατότητες αυτές δόθηκαν μέσα από την αποκάλυψη του αντιπάλου και τη συνεχή (ακόμα και σε απεργίες που είχε αποφασίσει η ίδια η ΠΝΟ) αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό και με τον οπορτουνισμό, μέσα από τη διαχρονική και σταθερή πολιτικοϊδεολογική δουλειά της ΚΟΝ στα καράβια, από την προσπάθεια μελέτης των εξελίξεων, αλλά και του αντιπάλου και από την πείρα που συγκεντρώνουν οι ναυτεργάτες από τις διαδοχικές ταξικές συγκρούσεις που πρωτοστατούν οι δυνάμεις μας ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ».

Σε μια χώρα, πρώτη δύναμη στη ναυτιλία, με πάνω από 300 κατοικήσιμα νησιά, και έμπειρο εργατικό δυναμικό, οι εφοπλιστές επιλέγουν να κτίζουν τα καράβια τους στην Κίνα και όπου αλλού η εργατική δύναμη κοστίζει ένα φλιτζάνι ρύζι. Επιδοτούνται γι' αυτό από το αστικό κράτος, ενώ τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά κλείνουν, η Ν/Ζώνη φυτοζωεί και μέσα παραγωγής καθώς και εργατικό δυναμικό απαξιώνονται.

Ο στόχος τους είναι τα ναυπηγεία να συρρικνωθούν και η Ν/Ζώνη του Περάματος να μετατραπεί σε μια μικρή επισκευαστική βάση για τα πλοία των πολυεθνικών που μεταφέρουν εμπορεύματα και για τα κρουαζιερόπλοια. Μια μικρή επισκευαστική βάση που θα απασχολεί το πολύ 300 εργάτες χωρίς συνδικαλιστικά - μισθολογικά - ασφαλιστικά δικαιώματα. Μια δραστηριότητα που θα στηριχτεί σε λίγους μεγαλοναυπηγοεπισκευαστές και θα βάλει μαζικά λουκέτο σε όλους τους μικρούς και μεσαίους. Σ' αυτό το έδαφος αναμετρήθηκε η Οργάνωση το προηγούμενο διάστημα, ιεραρχώντας τα μέτρα προστασίας των ανέργων.

Ο αντίπαλος έχει επίγνωση της αναμέτρησης. Ασκεί σοβαρή ιδεολογική πάλη, για να εμπεδώσουν οι εργαζόμενοι τα επιχειρήματα της αστικής τάξης. Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, παρά την απαράδεκτη συμφωνία για το κλείσιμο του εμπορικού τμήματος, οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, για άλλη μια φορά, εκφράσανε την ικανοποίησή τους ότι λύθηκε ένας γόρδιος δεσμός για να λειτουργήσει το Ναυπηγείο (!)

Από τα πράγματα, προκύπτει η ανάγκη για βαθύτερη ιδεολογικοπολιτική δουλειά με τον κόσμο, για να βγάλει συμπεράσματα και να συναντηθεί με το ΚΚΕ στο δρόμο της πάλης. Η συζήτηση ανέδειξε τη σημασία της ατομικής δουλειάς στους εργαζόμενους, και στο χώρο της κατοικίας τους, δουλεύοντας πρωτίστως με τους φιλοκομματικούς, που θα αποτελούν μόνιμο πυρήνα μαζί με την ΚΟΒ.

Η μάχη που δόθηκε στο Συνδικάτο Μετάλλου είναι χαρακτηριστική. Ο αντίπαλος έδωσε τη μάχη στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, της ταξικής ειρήνης, της κατασυκοφάντησης των εργατικών κατακτήσεων και των ταξικών συνδικάτων. Εχει στόχο. Δεν επιδιώκει απλά και μόνο να πάρει ένα Συνδικάτο, αλλά να δημιουργήσει ρήγμα στο ΠΑΜΕ και στο ΚΚΕ.

Εργοδοσία - ΠΑΣΚΕ - ΟΑΚΚΕ προσπάθησαν να στήσουν το αντισωματείο. Απέτυχαν, αν και κρατούν τον «αντισύνδεσμο» ως εφεδρεία επιχειρησιακού σωματείου σε μια μικρή επιχείρηση - επισκευαστική βάση στη Ν/Ζώνη. Μετά ενώθηκαν με τους άλλους «φίλους των εργατών», τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΝΑΡ και προσπάθησαν με εκβιασμούς, απειλές, τρομοκρατία και εξαγορά να πάρουν την πλειοψηφία του σωματείου. Απέτυχαν πάλι. Μετά, προσπάθησαν να υπονομεύσουν τη συλλογική λειτουργία των σωματείων. Προσπάθησαν να διαλύσουν τη Γενική Συνέλευση του Μετάλλου και να διαμορφώσουν διασπαστικό πρόγραμμα υποταγής. Απέτυχαν άλλη μια φορά!

Οι εργάτες αποφασιστικά περιφρούρησαν τις συλλογικές διαδικασίες και τον ταξικό χαρακτήρα του συνδικάτου τους. Είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν. Θέλουν να ξεκόψουν τους εργάτες απ' τα ταξικά σωματεία, το ΠΑΜΕ. Θέλουν να διασπάσουν την ταξική συνδικαλιστική οργάνωση των εργατών της Ν/Ζώνης και να δημιουργήσουν ένα εργοδοτικό και υποταγμένο συνδικάτο.

Οι εργάτες της Ζώνης έχουν πολύχρονη πείρα σκληρών αναμετρήσεων, εμπιστοσύνη στα συνδικάτα και στο ΚΚΕ, ισχυρό ταξικό κριτήριο. Αυτά τα στοιχεία, παράλληλα με τη δράση του Κόμματος, δημιουργούν αντοχή στην επίθεση του αντίπαλου και συσπείρωση γύρω απ' τα συνδικάτα. Ωστόσο, η μεγάλη ανεργία και η προοπτική συρρίκνωσης του κλάδου δημιουργούν αμυντικά αντανακλαστικά, κάνουν τους εργάτες ευάλωτους.

Από αυτή τη σκοπιά, στη Συνδιάσκεψη εκτιμήθηκε ότι χρειάζεται πολλαπλή ιδεολογική και πολιτική δουλειά, για να κρατηθεί ψηλά η αγωνιστική διάθεση και η αντοχή των εργατών. Χρειάζεται να γίνεται ουσιαστική δουλειά στη διέξοδο, στον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Απαιτείται ακόμα πιο ειδικός σχεδιασμός για μέτρα προστασίας των ανέργων, έμπρακτη αλληλεγγύη. Στη δουλειά αυτή πρέπει να υπάρξει καλύτερος συντονισμός ανάμεσα στις εδαφικές και κλαδικές ΚΟΒ, για κοινές πρωτοβουλίες δράσης. Απαιτείται, ακόμα, η αυτοτελής κομματική δράση των ΚΟΒ μέσα στο χώρο της Ν/Ζώνης με σταθερότητα και συνέχεια, στο σύνολο των εργαζομένων του κλάδου.

Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και η ταύτιση των συμφερόντων εργοδότη - εργαζομένων είναι η βασική γραμμή που δουλεύει ο αντίπαλος στα εργοστάσια. Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η κατάπτυστη ΣΣΕ που υπέγραψαν οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στον «Παπαστράτο».

Αντίστοιχα, οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ σε μια σειρά εργοστάσια (ΕΛΣΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΙΟΝ) υπογράφουν ανάλογες ΣΣΕ, συμφωνούν σε απολύσεις και πολλές φορές προχωρούν σε ανοικτή απεργοσπασία ή στη μετατροπή 24ωρων απεργιών σε στάσεις εργασίας και κήρυξη απεργιών μόνο για το ΔΣ του Σωματείου (ΕΛΣΑ). Το στήσιμο επιχειρησιακών σωματείων (στο οποίο συμφωνεί και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) και η υπονόμευση των κλαδικών ΣΣΕ («Παπαστράτος») θα είναι στην προτεραιότητά τους το επόμενο διάστημα.

Στον αντίποδα, βρίσκονται οι ταξικές δυνάμεις στα εργοστάσια σαπωνοποιίας με τη μεγάλη, 71 μέρες απεργία, να βάζει τη σφραγίδα της. Η δουλειά της ΚΟΒ και του ταξικού συνδικάτου στάθηκε ικανή συνθήκη να συσπειρώσει όλους τους εργαζόμενους σε πολυήμερο και καλά οργανωμένο αγώνα, να πάρει πίσω η εργοδοσία τις μαζικές απολύσεις.

Με οξύτητα δοκιμάστηκαν οι δύο γραμμές αντιπαράθεσης και στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ στους καθηγητές (ΚΙΠΑΝ) και τις ΔΑΠ - ΠΑΣΠ να είναι πρώτα βιολιά υπεράσπισης της αντιλαϊκής πολιτικής στα πανεπιστήμια. Καλλιεργούν κλίμα ενεργητικής στήριξης των φοιτητών στα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση (νέος νόμος πλαίσιο). Συντηρούν όλο αυτό το κλίμα συναλλαγής και παρασιτισμού, με μηχανισμούς καθηγητών και επιχειρήσεων, συμβάλλοντας έτσι και αυτοί σε ένα κλίμα απαξίωσης, ιδιαίτερα των συλλογικών διαδικασιών.

Ακόμα, ανοίγουν το δρόμο στις δυνάμεις του οπορτουνισμού (ΕΑΑΚ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΑΡΕΝ/ΣΥΡΙΖΑ) και στους αναρχικούς να δώσουν τη χαριστική βολή, εκφυλίζοντας κάθε έννοια συλλογικού αγώνα («συνελεύσεις» των 30 φοιτητών, καταλήψεις χωρίς περιεχόμενο κ.ά.) και διεκδικήσεων που πατρονάρονται κατευθείαν απ' το ΠΑΣΟΚ, μακριά φυσικά από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, από την κοινή δράση με το ταξικό εργατικό κίνημα.

Το Πανεπιστήμιο Πειραιά (και ως οικονομικό πανεπιστήμιο) αποτελεί σημαντική κυψέλη παραγωγής και αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας, με αρκετούς καθηγητές - στελέχη επιχειρήσεων να σουλατσάρουν στα τηλεοπτικά παράθυρα, στηρίζοντας την αντιλαϊκή πολιτική, με τρανταχτό αντικομμουνισμό ακόμα και στα θέματα των εξετάσεων. Εφοπλιστές και μεγαλέμποροι αναζητούν πιο ενεργητικό ρόλο του Πανεπιστημίου στα σχέδιά τους, αξιοποίηση της έρευνάς του (π.χ. έρευνα για τη ναυπηγική βιομηχανία και την ευθύνη των απεργιών) και μηχανισμό απορρόφησης ευρωπαϊκού χρήματος (π.χ. πρόγραμμα για την πράσινη ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στον Πειραιά). Αναζητούν τα καλύτερα «μυαλά» για να τα θέσουν στην υπηρεσία του συστήματος.

Σ' αυτές τις συνθήκες, οι δυνάμεις της ΚΟΒ και της ΚΝΕ δίνουν τη μάχη και στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, εδραιώνοντας την παρουσία του ΜΑΣ και των Επιτροπών Αγώνα, μέσα από σημαντικές παρεμβάσεις για τα προβλήματα των φοιτητών (συγγράμματα, σίτιση, στέγαση, μεταφορά κ.ά.) και από την προετοιμασία και τη συμμετοχή σε μεγάλους απεργιακούς σταθμούς, με κορύφωση πάντα τις απεργιακές φρουρές στο λιμάνι.

Στη Συνδιάσκεψη εκτιμήθηκε ότι έγιναν σημαντικά βήματα παρέμβασης του ΠΑΜΕ στις σχολές (περιοδείες, συσκέψεις, εκδηλώσεις) ξεχωρίζοντας ακόμα πιο θετικά την κατά κλάδο δουλειά (ναυτιλιακοί, λογιστές, πληροφορική). Εχουν υπάρξει κομματικές παρεμβάσεις στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, εκδηλώσεις της ΚΝΕ, εκθέσεις βιβλίου, καθημερινή εξόρμηση του «Ριζοσπάστη», που όξυναν την ιδεολογική αντιπαράθεση, ανέβασαν το κύρος του ΚΚΕ. Αντίστοιχες παρεμβάσεις και αντανακλαστικά καταγράφηκαν και στον από έδρας αντικομμουνισμό, αλλά και στη μάχη των ιδεών στο αμφιθέατρο για το περιεχόμενο του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, της καπιταλιστικής κρίσης, της διεξόδου που προτείνει το ΚΚΕ.

Οι πρωτοβουλίες, η παρέμβαση του ΜΑΣ στις αναμετρήσεις στο λιμάνι και στην πολιτική επιστράτευση, που μαζί με το ΠΑΜΕ ανέβηκαν στα καράβια και μίλησαν στους απεργούς ναυτεργάτες, άσκησε μεγάλη διαπαιδαγωγητική επίδραση, τόσο στους φοιτητές - σπουδαστές, όσο και στα πληρώματα. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η σύνδεση της δουλειάς στο Πανεπιστήμιο με το ταξικό εργατικό κίνημα πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί.

Το προηγούμενο διάστημα, αναπτύχθηκε έντονη δραστηριότητα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος, στην προετοιμασία και στη διεξαγωγή απεργιών και άλλων γερών αναμετρήσεων με την εργοδοσία ενάντια σε απολύσεις (ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ, ΝΟΤΟΣ, ΜΟΥΛΤΙΡΑΜΑ, ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΛΙΝΤΛ κ.ά.), ενάντια σε συνδικαλιστικές διώξεις (ΤΖΑΜΠΟ), στον αγώνα για την προστασία των εργαζομένων (ΑΤΛΑΝΤΙΚ).

Η εμπιστοσύνη και το δέσιμο των εργαζομένων με τις ταξικές δυνάμεις στο εμπόριο εκφράστηκε με τις τελευταίες αρχαιρεσίες, όπου, σε δύσκολες συνθήκες, η κάλπη μπήκε σε μια σειρά χώρους δουλειάς και υπήρξε σημαντική συμμετοχή εργαζομένων. Η δράση των ταξικών δυνάμεων δημιουργεί κλίμα αγωνιστικότητας σε χώρους δουλειάς (π.χ. ΝΟΤΟΣ), ενώ σαν σημαντική εκτιμήθηκε η βοήθεια που δίνουν οι εδαφικές Οργανώσεις, ο συντονισμός που αναπτύσσεται με το σωματείο.

Βασική κατεύθυνση που προέκυψε από τη Συνδιάσκεψη είναι το επόμενο διάστημα να δοθεί βάρος στην εξειδικευμένη δουλειά σε γυναίκες και νεολαία που κυριαρχούν στον πολυπληθέστερο κλάδο του Πειραιά, στην κοινή δράση με μικροεμπόρους ενάντια στην προοπτική κατάργησης της κυριακάτικης αργίας.

Αντίστοιχα, θετικά βήματα μετράνε οι ταξικές δυνάμεις στο χώρο των καθαριστριών, με σημαντική συσπείρωση δυνάμεων και αυξημένο κύρος του σωματείου στον κλάδο, όπου συγκεντρώνονται εκατοντάδες γυναίκες, μεταξύ αυτών πολλές μετανάστριες. Απ' αυτή τη σκοπιά, εκτιμήθηκε ότι απαιτείται ακόμα μεγαλύτερη εξειδίκευση και πρωτοβουλίες ιδιαίτερα στις μετανάστριες. Αντίστοιχα, από τη συζήτηση στη Συνδιάσκεψη αναδείχτηκε η ανάγκη για πιο επίμονη δουλειά στον κλάδο του επισιτισμού.

Από τη συζήτηση επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση ότι η Οργάνωση έδωσε αποφασιστική μάχη στις περιφερειακές και τοπικές εκλογές. Τα ψηφοδέλτια που στήριξε κέρδισαν νέες δυνάμεις και σημείωσαν αξιοσημείωτη άνοδο και σε ποσοστά. Οπως εκτίμησε και η Συνδιάσκεψη, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν η πολιτικοποίηση της μάχης και η ανάδειξη του πραγματικού διλήμματος, ότι και σ' αυτές τις εκλογές κρίνονται δύο γραμμές, η καπιταλιστική βαρβαρότητα και ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, η ταύτιση της Λαϊκής Συσπείρωσης με το ΚΚΕ, ο ενιαίος τρόπος της εκλογικής δουλειάς σε δήμο και περιφέρεια. Εκτιμήθηκε ακόμα ότι η εξέλιξη με το Δήμο Νίκαιας, όπου ο αντίπαλος έδωσε μια σκληρή, προβοκατόρικη, πολιτική μάχη, δεν ακυρώνει τη γενικότερη πείρα, αντίθετα την ενισχύει.

Από τη συζήτηση, αναδείχτηκε ότι κομβικό στοιχείο για την ενίσχυση της πάλης των εργαζομένων, είναι η οργάνωση του λαού στα πρωτοβάθμια σωματεία και στις μαζικές οργανώσεις με αντιμονοπωλιακή και αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Η συγκέντρωση δυνάμεων στο ταξικό κίνημα στους χώρους και κλάδους δουλειάς, αλλά και στις γειτονιές, μέσα από λαϊκές επιτροπές, που ραχοκοκαλιά τους θα είναι το ΠΑΜΕ και τα ταξικά σωματεία. Είναι η συζήτηση του κοινού πλαισίου δράσης των ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ, η ζύμωση αυτού του πλαισίου στη βάση του εργατόκοσμου, σε χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, με στόχο την προετοιμασία δυνάμεων για τη συγκρότηση λαϊκών επιτροπών «από τα κάτω», στη βάση όχι μόνο οξυμένων προβλημάτων, αλλά στην προοπτική.

Η δράση των εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων του ΚΚΕ υπηρετεί τους παραπάνω στόχους. Το βασικό καθήκον τους είναι να πρωταγωνιστούν στην οργάνωση της πάλης του λαού. Να αποκαλύπτουν και να καταγγέλλουν τις πλειοψηφίες και όχι μόνο, που εφαρμόζουν τη γενική αντιλαϊκή πολιτική, τον «Καλλικράτη», με βάση τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Να συμβάλλουν στην αποδόμηση της αντίληψης στη λαϊκή συνείδηση, της προσδοκίας απ' την κεντρική και την τοπική αστική εξουσία.

Να συμβάλλουν - όπως όλο το Κόμμα φυσικά - στο σπάσιμο κοινοβουλευτικών αυταπατών για το ρόλο των θεσμικών οργάνων του αστικού κράτους, για τη δυνατότητα ύπαρξης φιλολαϊκής πολιτικής με αστική εξουσία και διαχείριση. Αντίληψη που δομήθηκε τα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση και από μιαν ορισμένη «ελευθερία» εκπροσώπησης που παραχώρησε η αστική τάξη μετά από σημαντικούς λαϊκούς - διεκδικητικούς αγώνες.

Στη Συνδιάσκεψη συζητήθηκε και η παρέμβαση στα νησιά του Αργοσαρωνικού, που περιλαμβάνονται στο χώρο δράσης της Οργάνωσης του Πειραιά. Αναδείχτηκε η ανάγκη για καλύτερα σχεδιασμένη παρέμβαση στους αυτοαπασχολούμενους και στους φτωχούς αγρότες, σε αλιείς, μελισσοκόμους, ανθοκόμους και φυστικοπαραγωγούς, με την ανάδειξη του κοινού συμφέροντος με την εργατική τάξη. Ζητήματα - κρίκοι για την ανάπτυξη της δουλειάς μπορούν να αποτελέσουν το πρόβλημα του νερού (έλλειψη δικτύου), η πανάκριβη ακτοπλοϊκή σύνδεση, τα θέματα του τουρισμού και άλλα.