Σε ρυθμούς βίντεο κλιπ, με στερεότυπες πλέον λήψεις, στερεότυπο μοντάζ και στερεότυπο φάσμα τεχνητά ψυχρών χρωματικών αποχρώσεων, εξιδανικεύεται αυτό που ονομάζουμε «αμερικάνικο», το πιο μεγάλο, το πιο υψηλό, το πιο γρήγορο, το πιο ψεύτικο κι ό,τι προέρχεται από τεχνική υπολογιστή. Επιβεβαιώνεται εν κατακλείδι για μια ακόμη φορά η αίσθηση ότι ο πραγματικός κόσμος εξωθείται από την κινηματογραφική βιομηχανία σε όλο και περισσότερη ταύτισή του, σε επίπεδο ρυθμών και επιρροών, με έναν ελκυστικής αιώνιας νεανικότητας - άνωθεν κατασκευασμένο - εικονικό κόσμο. Η «χωρίς όρια» εικονική ευτυχία μέσα από τα κέρδη στο χρηματιστήριο είναι η βάση της ευτυχίας του σύγχρονου ανθρώπου, μας λέει το φιλμ. Τώρα, βέβαια, εξαρτάται και από τη «σωστή» διαχείριση του καθενός...Η μυθολογία του «αμερικάνικου ονείρου» συνεχίζεται... και όπως φαίνεται, για τους χειραγωγήσιμους που παράγει ο καπιταλισμός, η μυθολογία είναι πιο σημαντική από τα πραγματικά γεγονότα. Η σημερινή μυθολογία updated εξακολουθεί να στηρίζεται στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, όπου κεντρικό ρόλο έχει η σκέψη και τα ιδανικά της μεσαίας τάξης: Σκληρή δουλειά, λιτότητα και αποταμίευση και, τέλος, βελτίωση με βάση τις ατομικές ικανότητες. Το δόγμα του λαϊκισμού, παλιό όσο και οι ΗΠΑ, έχει τις ρίζες του σε ευκολοχώνευτα θεμελιώδη στοιχεία της πολιτικής του φιλοσοφίας: Την ευαγγελική παράδοση, τη δημοκρατική παράδοση και την παράδοση της επιτυχίας του αυτοδημιούργητου. Δεδομένου ότι οι ιδέες αυτές ήταν εύκολες στην κατανόησή τους, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και γενικευμένο μοντέλο συλλογικής συμπεριφοράς.
Σήμερα, εποχή της κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, δε φθάνει η σκληρή και έντιμη δουλειά, αλλά χρειάζεται το «θαυματουργό χάπι» - που προτείνει το φιλμ - για να αυξηθεί στο 100 τοις 100 η λειτουργία του μυαλού των ατόμων. Οσων, βέβαια, τυγχάνει να έχουν μυαλό (επιχειρηματικό!, το μόνο που λογιάζεται για μυαλό). Οσο για τους υπόλοιπους, έχει ο Θεός ...που θα τους φροντίσει στον άλλο κόσμο...
Τίποτα το ιδιαίτερο κινηματογραφικά. Μεμονωμένες καλές στιγμές σε επίπεδο υποκειμενικών πλάνων, ενώ στο δεύτερο μέρος της η ταινία αλλάζει χαρακτήρα και χάνει οποιαδήποτε ίχνη σπιρτάδας και ρυθμού επέδειξε στο πρώτο μισό...
Παίζουν: Μπράντλεϊ Κούπερ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Εϊμπι Κόρνις, Αννα Φρίελ, κ.ά.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2011).