«Η τρόικα απαιτεί μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας», ήταν ο πρωτοσέλιδος υπέρτιτλος των χτεσινών φιλοκυβερνητικών «Νέων», τα οποία στο κείμενο του πρώτου θέματος εμφάνιζαν την κυβέρνηση να βρίσκεται «μπροστά σε ισχυρές πιέσεις της τρόικας για περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων». Πρόκειται βέβαια για καθαρή κυβερνητική προπαγάνδα. Πρώτα απ' όλα δεν υπήρξε καμία πίεση από την τρόικα προς την κυβέρνηση γιατί απλά δεν υπήρχε κανένας λόγος. Κυβέρνηση και τρόικα έχουν συμφωνήσει και από κοινού υλοποιούν τις αναδιαρθρώσεις που διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις και συμπιέζουν διαρκώς την τιμή της εργατικής δύναμης για να διασφαλίσουν την κερδοφορία των μονοπωλίων. Ολα τα αντεργατικά μέτρα, για τα οποία υποτίθεται ασκεί πίεση η τρόικα, όπως η μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, τα ελαστικά ωράρια, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η απελευθέρωση των απολύσεων κ.ο.κ. είναι μέτρα που βρίσκονταν στο πρόγραμμα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Είναι μέτρα που θα υλοποιούσε ακόμα και αν δεν υπέγραφε το μνημόνιο και δεν υπήρχε καμία τρόικα. Η εργασιακή ζούγκλα, δηλαδή οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, η εκ περιτροπής εργασία, η μερική και ανασφάλιστη εργασία, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων υπήρχαν πριν έρθει η τρόικα, ακριβώς γιατί αποτελούν την «καρδιά» της επίθεσης του κεφαλαίου κατά της εργατικής τάξης. Η απλήρωτη εργασία και η υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων αποτελούν την αστείρευτη πηγή για την κερδοφορία των μονοπωλίων. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες. Η μόνη διέξοδος είναι η πάλη για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών, με ανάλογα αιτήματα και διεκδικήσεις, η σύνδεση αυτής της πάλης για έξοδο από την κρίση σε όφελος των εργαζομένων που σημαίνει αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, αλλαγή τάξης στην εξουσία με την οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας και συμπόρευση με το ΚΚΕ για κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο, για μια κοινωνία χωρίς καπιταλιστές, όπου ο παραγόμενος πλούτος θα ανήκει στο λαό που τον παράγει.