Πολλά από τα έργα του προγράμματος αυτού είναι και παραμένουν «ανοιχτά» από πλευράς χρηματοδότησης και έτσι η κυβέρνηση - η οποία έχει συστήσει και ειδική Ανώνυμη Εταιρία στο πλαίσιο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας - προσφέρει πλέον «γην και ύδωρ» στους ιδιώτες κατασκευαστές και στα εγχώρια και διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, προκειμένου να τα συγχρηματοδοτήσουν, με το αζημίωτο βέβαια... Οπως είναι γνωστό αυτή η ανώνυμη εταιρία, ιδρύθηκε με στόχο την εξεύρεση των απαραίτητων ιδιωτικών κονδυλίων συγχρηματοδότησης των έργων για λογαριασμό του Δημοσίου, δεχόμενη οποιουσδήποτε όρους κι αν επιβληθούν από τους ιδιώτες, ακόμη και να επιλέξουν οι ίδιοι τα έργα που πρέπει να γίνουν!..
Το ίδιο το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας υπολογίζει ότι για να γίνουν τα έργα αυτά (τα περισσότερα αφορούν μεγάλα οδικά έργα και αρκετά άλλα στους τομείς των μεταφορών, επικοινωνιών και ενέργειας) θα κοστίσουν τουλάχιστον 30 τρισ. δρχ. και από αυτά οι ιδιώτες θα καταβάλουν περίπου 3 τρισ. δρχ. και μάλιστα κυρίως με τη μορφή δανείων. Το ιδιότυπο αυτό ξεπούλημα προοιωνίζεται πρόσθετα βάρη στον ελληνικό λαό, που θα είναι ο κύριος χρήστης των έργων, καθώς αναμένεται να συνοδευτεί από το δεύτερο ήδη εξάμηνο του 2000, με σημαντικές αυξήσεις στις τιμές των διοδίων και των άλλων τελών, που έχουν άμεση συνάφεια με τα έργα αυτά. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στο τέλος της εξαετίας αυτής θα έχουν εδραιωθεί δύο βασικές αρχές:
Επίσης, όλες αυτές οι ενέργειες θα σημάνουν ένα ακόμη πιο βαθύ πέπλο αδιαφάνειας και την υπογραφή νέων ληστρικών συμβάσεων σε βάρος του δημοσίου, σαν αυτές που υπογράφηκαν την περασμένη εξαετία, (όπως το αεροδρόμιο Σπάτων, η λεωφόρος Σταυρού - Ελευσίνας, η ζεύξη Ρίου - Αντίρριου, το Μετρό Θεσσαλονίκης κ.ά) και ακόμη χειρότερες. Παράλληλα, αμφίβολη θα είναι και η ποιότητά τους, αν κρίνουμε από το τελευταίο περιστατικό της κατάρρευσης της νεοανεγειρόμενης γέφυρας της Σταυρού - Ελευσίνας, κοντά στο Μακρόπουλο Αττικής.
Να σημειώσουμε ότι Επιστημονική Ομάδα Εργασίας του ΤΕΕ, το οποίο διοργάνωσε πρόσφατα τριήμερο με θέμα «Από το Β' στο Γ' ΚΠΣ», υπογράμμισε στην εισήγησή της, μεταξύ άλλων, ότι η απορρόφηση των κοινοτικών πόρων δε σημαίνει απαραίτητα την επίτευξη οικονομικής ανάπτυξης. Η απορρόφηση καθαυτή - τόνισε σε άλλο σημείο - μπορεί να λειτουργήσει μόνο σαν ένα προσωρινό ανακουφιστικό μέσο, τα αποτελέσματα του οποίου εξατμίζονται, με την ολοκλήρωση της χρηματοδότησης. Σε άλλο επίσης σημείο εξέφρασε αμφιβολίες σχετικά με τις προσδοκίες της κυβέρνησης για εξασφάλιση συγχρηματοδοτήσεων από τον ιδιωτικό τομέα για τα έργα, ύψους μεγαλύτερου των 2,5 τρισ. δρχ. τονίζοντας:«Με πολύ σκεπτικισμό αντιμετωπίζεται αυτή η προσδοκία, έχοντας υπόψη το ύψος της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα που επιτεύχθηκε στο προηγούμενο ΚΠΣ, σε συνδυασμό μάλιστα και με τους ετεροβαρείς έως επαχθείς, για το Δημόσιο, όρους των συμβάσεων παραχώρησης (π.χ. περίπτωση Ζεύξης Ρίου - Αντιρρίου)»...
Και μόνο το γεγονός αυτό προκαταλαμβάνει το τι έχει να γίνει την επόμενη εξαετία.
Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία, με το ληστρικό σύστημα της συγχρηματοδότησης, είναι τα εξής:
Οπως βλέπουμε τη μερίδα του λέοντος σε συγχρηματοδοτούμενα έργα με το ληστρικό αυτό σύστημα, διεκδικούν οι αυτοκινητόδρομοι. Στη συνέχεια έπονται οι τομείς Μεταφορών, Επικοινωνιών και Ενέργειας (ηλεκτρικό ρεύμα).