Οι μαρτυρίες, αφηγήσεις και γραπτές βιωματικές εμπειρίες για την Εθνική μας Αντίσταση ευτυχώς είναι ανεξάντλητες. Η ιερότητα αυτού του αγώνα, του διαποτισμένου με τα ύψιστα πανανθρώπινα ιδανικά, καταύγασε τις ψυχές του λαού μας, που δόθηκε σ' αυτόν συνειδητά για την επίτευξη των μέγιστων οραμάτων του.

Κι ήταν τόσο έντονες οι καταστάσεις, ώστε εντυπώθηκαν ανεξίτηλα σ' όσους τις έζησαν και τις αφήνουν στο χαρτί, γιατί γνωρίζουν πως δεν πρέπει να παραλειφθεί το παραμικρό, ώστε να στηθεί το σωστό κι όχι παραποιημένο «οικοδόμημα» της νεότερης ιστορίας μας.

Μ΄αυτήν την ορμή για την αλήθεια, η φιλόλογος Ελπίδα Τεγούλια - Τσιλιμίγκρα, ΕΠΟΝίτισσα τον καιρό της Κατοχής, φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη, περιγράφει στην ωραία στρωτή γλώσσα μας όσα διαδραματίστηκαν από τα μεταξικά χρόνια έως και τη δεκαετία του '50 σε Κατερίνη, Πιέρια, Θεσσαλονίκη. Από δω ο λαός, ο αντάρτης, ο αντιστεκόμενος, αυτός που αρνείται να υποταχτεί, κι από την άλλη οι κατακτητές, Γερμανοί, Ιταλοί, Αγγλοι, Αμερικάνοι με τους Εφιάλτες, τους σπιούνους, προδότες, καταδότες, ταγματασφαλίτες, Μπουραντάδες, κρατικούς και παρακρατικούς: «Το Κράτος και η Βία δυό βουβές δυνάμεις από τη μυθική εποχή, στις τραγωδίες του μεγάλου δημοκράτη ποιητή του 5ου π.Χ. αιώνα Αισχύλου, γίνονται ανάλγητοι φρουροί κάθε τιμωρημένου ημίθεου Προμηθέα, που τόλμησε να βοηθήσει με το "φως" τη ζωή των αδύνατων και ανίσχυρων ανθρώπων, για να μπορέσουν να επιζήσουν και να επικρατήσουν στην κοινωνία».

Ο πρόλογος του βιβλίου από τον Γ. Κ. Μωραΐτη αποτελεί υπόδειγμα κριτικής αποτίμησης του πνευματικού αυτού μόχθου της Ελένης Τεγούλια - Τσιλιμίγκρα.