Τις κυβερνητικές επιλογές για το νέο ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μετέφερε χτες στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ), η υπουργός Εσωτερικών Βάσω Παπανδρέου.
Στην κατεύθυνση αυτή, το υπουργείο αξιώνει να επιταχυνθεί η σύσταση διαδημοτικών συνεργασιών που θα σηκώσουν το οικονομικό βάρος για τη λειτουργία της Δημοτικής Αστυνομίας. Οπως είπε η Β. Παπανδρέου, δεν μπορεί να υπάρξει Δημοτική Αστυνομία σε κάθε Δήμο και τους κάλεσε να... συνεργαστούν στο ζήτημα. Μάλιστα, είπε πως μια σκέψη είναι να αναλάβουν οι Τοπικές Ενώσεις Δήμων και Κοινοτήτων των νομών την πρωτοβουλία της συνεργασίας. Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου σε πρώτη φάση θα έχει αποτέλεσμα την αύξηση κατά 1.000 των δημοτικών αστυνομικών (τόσες είναι οι μέχρι τώρα αιτήσεις από δήμους που ασπάζονται την κυβερνητική πολιτική) και αντίστοιχη απελευθέρωση αστυνόμων της ΕΛΑΣ, ώστε να υπάρχουν περισσότερες αριθμητικά δυνάμεις για το χτύπημα διαδηλωτών.
Το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα δεν προβλέπει συμμετοχή του κράτους στις δαπάνες λειτουργίας της Δημοτικής Αστυνομίας (η υπουργός «υποσχέθηκε» πως θα δοθούν 10 δισ. δραχμές, προφανώς όμως αυτά αφορούν κάποιο περιορισμένο χρονικό διάστημα). Η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ δηλώνει πρόθυμη να αναλάβει την αρμοδιότητα, με τους δήμους να πληρώνουν το 50% των δαπανών και το υπόλοιπο να καλυφθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ετοιμάζεται όμως και άλλη αφαίμαξη των δημοτών. Οπως είπε η Β. Παπανδρέου χτες, οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (ΚΑΠ) που λαμβάνουν οι δήμοι από τον κρατικό προϋπολογισμό, θα μειώνονται ανάλογα με τη δυνατότητά τους να επιβάλλουν φόρους. «Προοπτική μας είναι να υπάρξει σύνδεση των ΚΑΠ με τους ίδιους πόρους», είπε η υπουργός. Αυτό σημαίνει πως ένας δήμος που η κυβέρνηση θα κρίνει πως έχει δυνατότητα να αντλεί έσοδα (από την επιβολή φόρων, για παράδειγμα, σε καταστήματα, παραλίες, παιδικούς σταθμούς, πλατείες, κοινόχρηστους χώρους, διαφημίσεις) θα λαμβάνει μειωμένη επιχορήγηση και τη διαφορά θα καλύπτει η τσέπη του δημότη. Ο προτεινόμενος τρόπος κατανομής των ΚΑΠ είναι άμεσα συνδεδεμένος με την κυβερνητική πολιτική να μειώσει τις κρατικές δαπάνες για κοινωνικές υπηρεσίες και αντίθετα να μεταφέρει το σχετικό κόστος στους δημότες.