Οι παρεμβάσεις της «Αγωνιστικής Αριστερής Οικολογικής Συμπαράταξης για την Αθήνα», τα δύο αυτά χρόνια λειτουργίας της, αποτελούν μια πραγματική όαση στα δημοτικά πράγματα της Αθήνας. Και αυτό γιατί, πέραν της προσφοράς της στη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου και των επιτροπών του με τη συνεχή και πάντα σωστά οργανωμένη και με προτάσεις παρουσία της, έχει να επιδείξει και μια σειρά από θέσεις και σκέψεις που κάνουν πράξη την εκτίμηση ότι η Αυτοδιοίκηση είναι υποχρεωμένη να έχει λόγο για γενικότερα πολιτικά ζητήματα.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία, η διεκδίκηση των ελεύθερων χώρων, αποτελούν μόνο ένα μικρό δείγμα της ουσιαστικής πολιτικής δουλιάς που έχει πραγματοποιήσει η «Συμπαράταξη» τα δύο αυτά χρόνια τόσο εντός, όσο και εκτός του Δημοτικού Συμβουλίου.

Η «Συμπαράταξη για την Αθήνα» κατήγγειλε ευθύς εξαρχής τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας, παίρνοντας ταυτόχρονα μέρος σε όλες τις μεγάλες αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις της περιόδου. Είχε ζητήσει από το Δημοτικό Συμβούλιο να εκδώσει ψήφισμα καταδίκης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη γειτονική χώρα. Τέλος, σε πρόσφατο ΔΣ, η «Συμπαράταξη» ζήτησε να εκδοθεί ψήφισμα από το Δημοτικό Συμβούλιο, καταδικάζοντας τη χρήση απεμπλουτισμένου ουρανίου με τις θανατηφόρες συνέπειες για τους κατοίκους της Γιουγκοσλαβίας, ακόμα και μετά τους βομβαρδισμούς, κάτι που η δημοτική αρχή αρνήθηκε σε δύο συνεχόμενα Δημοτικά Συμβούλια να εγκρίνει με τη γνωστή λογική της... «έλλειψης χρόνου».

Αντιτάχτηκε από την αρχή στην επίσκεψη του αρχιδολοφόνου Προέδρου των ΗΠΑ Μπ. Κλίντον, αποστέλλοντας επιστολή στο δήμαρχο της Αθήνας και μετέχοντας στη μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας προς την αμερικάνικη πρεσβεία.

Προειδοποίησε τη δημοτική αρχή για τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 τόσο για τους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους στην τσιμεντένια Αθήνα όσο και για τις δραματικές αλλαγές που θα υποστεί το Ρυθμιστικό Σχέδιο της πόλης.

Πάλεψε και παλεύει καθημερινά για τη διατήρηση του πρασίνου και των ελεύθερων χώρων στην πόλη της Αθήνας. Βρίσκεται καθημερινά με όλες τις δυνάμεις της δίπλα στους αγώνες των κατοίκων και των συλλόγων που θέλουν μια ανθρώπινη πόλη. Τάχθηκε από την αρχή ενάντια σε κάθε τροποποίηση του άρθρου 24, συμμετέχοντας ενεργά στο περιβαλλοντικό κίνημα που έχει ήδη δημιουργηθεί. Ζήτησε ουσιαστική αναβάθμιση της πρωτεύουσας και στέκεται δυναμικά απέναντι σε όλες τις δυνάμεις που υποστηρίζουν τη «φωταδίστικη» ανάπλαση του Αβραμόπουλου. Συμπαραστάθηκε στους διωκόμενους επαγγελματοβιοτέχνες του Ψυρρή και του Μοναστηρακίου, τους οποίους εκδίωξε με τον χειρότερο τρόπο ο Αβραμόπουλος και η «παρέα» του.

Υποστήριξε τους μετανάστες, ζητώντας δημιουργία «Σπιτιών των Μεταναστών», όπου και θα προσαρμόζονταν πλήρως στη νέα τους πατρίδα. Στάθηκε δίπλα στους Κούρδους και Τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες, πετυχαίνοντας να τους παραχωρηθεί για ένα ορισμένο διάστημα η πλατεία Κλαυθμώνος για να αναδείξουν τα προβλήματά τους στους κατοίκους της Αθήνας. Ενδιαφέρθηκε, τόσο με τις επιστολές του Λεων. Αυδή στο δήμαρχο όσο και με τις ανακοινώσεις της στο λαό της πρωτεύουσας, για την υγιεινή των προσφύγων που είχαν στοιβαχτεί στην πλατεία Κουμουνδούρου, απαιτώντας άμεση λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.

Απαίτησε από το δήμο προϋπολογισμό που να στηρίζει τις λαϊκές ανάγκες και αντιτάχτηκε στη φοροεισπρακτική λογική της δημοτικής αρχής. Ταυτόχρονα, διεκδικεί τους παρακρατημένους πόρους του δήμου και της ΤΑ γενικότερα από την κεντρική διοίκηση. Ζητάει την αύξηση της κρατικής επιχορήγησης και αντιπαρατίθεται στη λογική του «μάνατζμεντ», στην οποία επιχειρεί να εντάξει η κυβέρνηση την ΤΑ.