Η περιοδεία ολοκληρώνεται σήμερα, σύμφωνα με το παρακάτω πρόγραμμα: Στις 10 π.μ., επίσκεψη στο εργοστάσιο επεξεργασίας - συσκευασίας τροφίμων «ΜΠΡΕΤΑΣ». Στις 11.30 π.μ., επίσκεψη στο εργοστάσιο επεξεργασίας - κονσερβοποίησης φρούτων «ΕΛΒΑΚ». Στις 2 μ.μ., συνέντευξη Τύπου στα ΜΜΕ, στο ξενοδοχείο «Μετροπόλ». Στις 7 μ.μ., πολιτική συγκέντρωση γυναικών στον κινηματογράφο «Αχίλλειον», στο Βόλο, με θέμα «Πολιτικές εξελίξεις και η πολιτική πρόταση του Κόμματος».

Oι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» παραμένουν απλήρωτοι επί πολλούς μήνες, ενώ δεν έχουν ακόμα προχωρήσει στην υπογραφή των νέων συμβάσεων. Οι συμβασιούχοι των παιδικών σταθμών σταμάτησαν να εργάζονται από τις 17/3/2011 και καλούνται να συμμετάσχουν σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ με βασικό κριτήριο μοριοδότησης την κάρτα ανεργίας!

Μιλώντας στους εργαζόμενους, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε ότι οι τομείς που ασχολούνται θα υποστούν τρομερή συρρίκνωση. Υπάρχει - είπε - και ξεχωριστή απόφαση για τον τομέα της κοινωνικής πολιτικής για το «Βοήθεια στο Σπίτι», για τους Παιδικούς Σταθμούς, αλλά κι αν δεν υπήρχε θα το παθαίνατε από τη γενική πορεία. Δηλαδή, οι χρηματοδοτήσεις των κοινωνικών υπηρεσιών, που ήταν ανεπαρκείς και ψίχουλα, θα πάνε ακόμα πιο κάτω.

Ειδική αναφορά έκανε για την ανάπτυξη του λεγόμενου «κοινωνικού τομέα της αλληλεγγύης», επισημαίνοντας: Λένε ότι σε κάθε χώρο, σε κάθε δήμο, σε κάθε γειτονιά, θα γίνεται προσφορά βοήθειας ανάμεσα στους ανθρώπους. Μάλιστα, στο Βόλο - αλλά και στη Θεσσαλονίκη - έγινε η λεγόμενη «Τράπεζα Χρόνου». Εμφανίστηκε μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση, η οποία τώρα έχει και μεγάλη προβολή - ΜΚΟ σημαίνει ότι παίρνουν κάποια παραδάκια και από την ΕΕ - και, αφού καταγράφει τον ελεύθερο χρόνο των ανθρώπων (συνταξιούχων, ανέργων κ.ά.), λέει: «Ελα εσύ κυρία τάδε, μπορείς αυτή τη στιγμή να κρατήσεις στο τάδε σπίτι αυτό το παιδάκι;». Και η μητέρα που της κρατάνε δωρεάν το παιδάκι πρέπει να δηλώσει κι αυτή κάποια μέρα που έχει ελεύθερο χρόνο να πάει να προσφέρει μια άλλη δουλειά.

Αυτό σημαίνει ότι όλη αυτή η κοινωνική φροντίδα περνάει σε χέρια ακατάλληλα. Γιατί η κοινωνική φροντίδα θέλει και ειδικευμένους ανθρώπους. Είναι άλλο πράγμα η προσωπική αλληλεγγύη στη γειτονιά μου, στον συνάνθρωπό μου και άλλο πράγμα να μιλάμε για «δείκτη κοινωνικής προστασίας». Αυτές οι ιδέες υπήρχαν πριν 15 με 20 χρόνια, όταν είχαμε κάνει στη Βουλή μία διακομματική επιτροπή για τα προβλήματα των γυναικών και είχαν κατατεθεί από τα άλλα κόμματα σαν σκέψεις. Οπως, για παράδειγμα, να μαζεύονται τρόφιμα και μια γυναίκα να μαγειρεύει για τους ηλικιωμένους κ.ά.

Οι κοινωνικές δαπάνες αυτή τη στιγμή καρατομούνται, είπε στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα και υπογράμμισε: Αυτά τα πράγματα προετοιμάστηκαν σταδιακά και τώρα θα τα περάσουν με την ευκαιρία της κρίσης. Εχουν την ιστορική ευκαιρία να περάσουν αυτές τις μορφές «κοινωνικής πολιτικής», που σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι σ' αυτόν τον τομέα θα είναι άνεργοι, ή με ακόμα λιγότερους μισθούς, καμία δέσμευση και όλα θα εξαρτώνται από το αλισβερίσι της γειτονιάς κ.λπ.

Εμείς καταλαβαίνουμε ότι ο κάθε χώρος παλεύει για τα προβλήματά του τα οποία είναι πιεστικά. Τα προηγούμενα χρόνια παλεύαμε να γίνει εκταμίευση από την ΕΕ, αν η ΕΕ δε δίνει, να τα δώσει το κράτος, δίναμε αυτήν τη μάχη. Οι παιδικοί σταθμοί, λέγαμε, να χρηματοδοτούνται 100% και να είναι δωρεάν, ή, εν πάση περιπτώσει, αφού τους πέρασαν στους δήμους να δίνουν κονδύλια στους δήμους.

Δε χάνει την αξία του αυτός ο αγώνας. Αλλά μπρος σ' αυτήν τη λαίλαπα που έρχεται και που λένε ότι όλοι πρέπει να συμβάλετε για την κρίση, που είναι δικιά τους και τη φορτώνουν στο λαό, έχει αξία ο αγώνας κι ο γενικός πολιτικός. Γιατί, μόλις θα πάτε να ζητήσετε εσείς κάτι, θα σας πούνε: «Θέλετε να καταστραφούμε; Αν σας δώσουμε εσάς λεφτά και δώσουμε στους άλλους, αύριο δεν θα έχουμε να δίνουμε μισθούς και συντάξεις». Αυτό είναι ψέμα. Βεβαίως, όταν ενδιαφέρεσαι να βγούμε από την κρίση υπέρ των επιχειρηματιών δεν θα υπάρχουν για μισθούς και συντάξεις. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Απλώς, τα χρήματα πάνε εκεί που θέλουν.

Είναι αποφασισμένοι να τα «κουρέψουν» όλα. Επομένως, αυτή τη στιγμή χρειάζεται ένας αγώνας που θέλει υπομονή, γιατί έχεις να κάνεις με πολύ σκληρό αντίπαλο. Ενας αγώνας, ο οποίος οπωσδήποτε θα φέρει αποτελέσματα. Πρέπει να γίνουν αλλαγές στη συνείδηση του λαού, να καταλάβουν, ή θα είσαι με τους επιχειρηματίες ή με το λαό. 'Η θα είσαι με τις επιλογές της ΕΕ ή με το λαό. `Η θα είσαι με το μνημόνιο ή θα είσαι εναντίον, ή θα είσαι με την εξουσία των μονοπωλίων ή θα είσαι εναντίον.

Ανάμεσα σε άλλα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε: Είστε σε έναν τομέα, που, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να διευρυνθεί, γιατί οι ανάγκες είναι πολύ περισσότερες. Παλεύουμε και τοπικά, π.χ, στο Δήμο, στην Περιφέρεια. Οταν λέμε γενικός αγώνας, δεν εννοούμε ένα γενικό κι αφηρημένο σύνθημα. Εμαθα ότι γεμίζουν τις πλατείες με τους «διαμαρτυρόμενους». Αυτά δεν τους φοβίζουν. Ισα - ίσα ο αγώνας πρέπει να είναι συγκεκριμένος. Να αναδεικνύει σε κάθε χώρο τα προβλήματα και μετά όλα αυτά να ενώνονται.

Το να πάμε στις πλατείες και να λέμε «θέλουμε δουλειά», σου απαντάει «θέλω να σου δώσω δουλειά αλλά έχει κρίση». Πρέπει να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις πολιτικής διεξόδου, αλλαγής συσχετισμού δύναμης, να επιφέρουμε ρήγματα, ανατροπές. Το να πάμε να κλαίμε στις πλατείες, θα πούνε «σας κατανοούμε, αλλά δεν έχουμε λεφτά να σας δώσουμε, καταστρεφόμαστε».