Η διαφαινόμενη αδυναμία του ειδικού δικαστηρίου της Γερουσίας των Φιλιππίνων και τα κωλύματα όσον αφορά τις αποδείξεις εις βάρος του Προέδρου Τζόζεφ Εστράντα -πρώτου Ασιάτη ηγέτη εν ενεργεία στην Ιστορία, που αντιμετώπισε δίκη με το ερώτημα της αποπομπής του, λόγω σκανδάλων δωροδοκιών και διαφθοράς- μετέτρεψε τη «δικαστική σαπουνόπερα» σε ανοιχτή πολιτική σύγκρουση. Εχοντας εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του στρατού, με το λαό ήδη να διαδηλώνει μαζικά στους δρόμους, απαιτώντας την παραίτηση ή την αποπομπή του άλλοτε δημοφιλούς ηθοποιού ταινιών δράσης Εστράντα και με τις διεθνείς ισορροπίες σαφώς υπέρ της, η αντιπολίτευση τελεσιγραφικά προειδοποίησε την Παρασκευή τον Πρόεδρο ότι εάν δεν παραιτείτο χθες (Σάββατο), θα καλούσε για την ανατροπή του κατά το πρότυπο εκείνης του Φερντινάντ Μάρκος.

Ηταν προφανές ότι οι αποκαλύψεις σχετικά με τον τρόπο ζωής του Εστράντα και τον τρόπο που ασκούσε εξουσία -με τη διαφθορά ενδημικό φαινόμενο- θα προκαλούσαν αν όχι λαϊκή εξέγερση, πάντως σαφή λαϊκή αποδοκιμασία, που εκφράστηκε με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο από τη στιγμή του ξεσπάσματος των σκανδάλων και τελικά, ως φαίνεται, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις.

Ωστόσο υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις περί του ότι η διάδοχη κατάσταση δε θα έχει καμία σχέση με τις λαϊκές προσδοκίες. Η προαλειφόμενη για την Προεδρία Γκλόρια Αρόγιο όσο και το παρόν πολιτικό κατεστημένο στις Φιλιππίνες «παίρνουν γραμμή» κατά βάση από τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ενώ η πολιτική τους ελάχιστες αποκλίσεις παρουσιάζει, επί της ουσίας, από εκείνην που ακολουθούσε ο κατά τα φαινόμενα έκπτωτος Εστράντα. Με κορωνίδα την πλήρη υποταγή στις υποδείξεις των ΗΠΑ, που από το 1997 με τη Συμφωνία Επισκεπτόμενων Δυνάμεων είχαν μετατρέψει τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι τους. Η αλλαγή προσώπου μάλλον δε συνεπάγεται αλλαγή κατεύθυνσης.