Συγγενείς και σύντροφοι συνόδευσαν το Σάββατο 11/6 στην τελευταία της «κατοικία» την αξέχαστη συντρόφισσά μας ΜΑΡΙΚΑ ΠΑΥΛΙΔΟΥ, που άφησε τη ζωή σε ηλικία 100 ετών.

Τη συντρόφισσα ΜΑΡΙΚΑ αποχαιρέτησε από το «Σπίτι του Αγωνιστή» ο Πρόεδρος του ΔΣ, Κώστας Μαραγκουδάκης. Υπήρξε μεγάλη ευεργέτρια του ιδρύματος καθώς, από τις πρώτες, πρόσφερε για την οικοδόμησή του στον Αγιο Δημήτριο Αττικής, ποσό πολλών εκατομμυρίων - τότε - δραχμών και στη συνέχεια παρέμεινε, ως το τέλος της ζωής της, πρόθυμος και σταθερός οικονομικός ενισχυτής του ιδρύματος.

Ολη η ζωή της κομμουνίστριας ΜΑΡΙΚΑΣ ΠΑΥΛΙΔΟΥ υπήρξε ζωή αφοσιωμένη στην κοινωνική προκοπή, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Γεννήθηκε πριν έναν αιώνα στο Καρς της Μ. Ασίας, από προοδευτικούς γονείς. Ο πατέρας της, δάσκαλος, υπήρξε πρωτοπόρος κομμουνιστής, αφήνοντας στη ΜΑΡΙΚΑ πριν πεθάνει τις υποθήκες του για την υλιστική θεωρία. Χαρακτηριστικό είναι ότι, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την «ανταλλαγή» πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας, η οικογένειά του, η σύζυγος και οι τρεις κόρες του, έφυγαν για την Ελλάδα, όπου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Κιλκίς, ο πατέρας συνεχίζοντας την πολιτική του δράση έμεινε για καιρό ακόμα στην Τουρκία, απ' όπου αργότερα γύρισε κοντά στους δικούς του. Στο μεταξύ, έφυγαν από τη ζωή οι δύο αδελφές και η ΜΑΡΙΚΑ συνεχίζοντας τις σπουδές της τελείωσε την οδοντιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθήνας και άνοιξε το οδοντιατρείο της. Το τελευταίο έγινε σίγουρο καταφύγιο κάθε ανθρώπου που το είχε ανάγκη, ακόμα και χωρίς δυνατότητα πληρωμής. Ιδιαίτερα σ' αυτό την παρότρυνε και η μάνα της. Εκατοντάδες πολίτες ένιωσαν αυτή την στήριξη!

Συνεχίζοντας την πολιτική της δράση, μαζί και τη διακίνηση του «Ριζοσπάστη», βρέθηκε μετεμφυλιακά στα χέρια του κράτους της εγχώριας ολιγαρχίας και των ξένων: Εξορία στη Χίο, μετά στο Τρίκερι και, τέλος, στο κολαστήριο της Μακρονήσου, με τις λυσσασμένες επιδιώξεις του αντιπάλου να «λυγίσει τις αγωνίστριες». Μαζί με πολλές άλλες και η ΜΑΡΙΚΑ άντεξε αυτό το μαρτύριο, αρνήθηκε κάθε υποχώρηση και πραγματικό παλικάρι, βρέθηκε πάλι στις πρώτες γραμμές του αγώνα συνεχίζοντας το κοινωνικό της έργο με τη δουλειά της και το πολιτικό με τη συμμετοχή στις γραμμές της ΕΔΑ και του ΚΚΕ.

Στα ίδια πλαίσια δώρησε μεγάλο χρηματικό ποσό για τη δημιουργία Βιβλιοθήκης του λαού στο Κιλκίς.

Από το «Σπίτι του Αγωνιστή» κατατέθηκε τιμητικά στεφάνι με κόκκινα τριαντάφυλλα και γαρύφαλλα. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στο τέλος, για την ακούραστη συμπαράσταση στη ΜΑΡΙΚΑ της φίλης της, Ανατολής Γεωργιάδου.

Χαιρετισμός στη ΜΑΡΙΚΑ έγινε επίσης από την αγωνίστρια Νίτσα Γαβριηλίδου, συναγωνίστρια της ΜΑΡΙΚΑΣ στους τόπους εξορίας. χαρακτήρισε τη θανούσα «άνθρωπο με τα πιο γενναιόδωρα αισθήματα», «ακλόνητη πίστη στα ιδανικά του αγώνα, μεγάλη καρδιά»! Υπογράμμισε την πρωτοβουλία της, στις τότε δύσκολες συνθήκες κράτησης στα νησιά της εξορίας, να μεταφέρει στο Τρίκερι όλο το μηχανισμό του οδοντιατρείου της για να υπηρετήσει τις συγκρατούμενές της που την ευγνωμονούσαν: Τέλος, έκλεισε με το «στερνό αντίο» των 14 συνεξόριστων γυναικών, που μόλις προχθές επισκέφθηκαν για «προσκύνημα» τον τόπο εξορίας τους, το Τρίκερι.

Στη σορό της συντρόφισσας ΜΑΡΙΚΑΣ ένας «Ριζοσπάστης» ήταν ο τελευταίος σύντροφός της. Θα τη θυμόμαστε για πάντα.