Η ΕΣΑΚ ΔΕΕ, που στηρίζει ενεργά το συντονισμό των ΕΛΜΕ από τα κάτω, στήριξε και επέμενε να τεθεί σε ψηφοφορία στη χτεσινή συνεδρίαση, το πλαίσιο δράσης των ΕΛΜΕ το οποίο έχει ως αιτήματα αιχμής την κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων, ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο, μαζικούς διορισμούς από την επετηρίδα, αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης με κατάργηση ΤΕΕ και ΙΕΚ και ζητά αυξήσεις 30%, καλώντας για απεργία την πρώτη βδομάδα του Φλεβάρη. Υπέρ αυτού του κειμένου - πλαισίου ψήφισαν η ΕΣΑΚ ΔΕΕ και η «Παρέμβαση» (αν και η «Παρέμβαση» επανέλαβε ότι υπάρχουν δυνατότητες διαμόρφωσης πλειοψηφίας με τη ΔΑΚΕ). Η «Συνεργασία» δεν ψήφισε το πλαίσιο των ΕΛΜΕ, προβάλλοντας διαφωνίες στα αιτήματα και ανέφερε ως παράδειγμα το ενιαίο 12χρονο σχολείο, ενώ αυτή προτείνει αόριστα 12χρονη εκπαίδευση. Διαφώνησε επίσης με το οικονομικό αίτημα για αυξήσεις 30%, ενώ αυτοί είναι υπέρμαχοι του μισθολογίου. Πρότεινε δε να γίνουν τροποποιήσεις στα αιτήματα.
Την ίδια στιγμή, η «Συνεργασία» δήλωσε στο ΔΣ ότι το κύριο δεν είναι οι αψιμαχίες των παρατάξεων, αλλά η διαμόρφωση πλειοψηφικής εισήγησης. Γι' αυτό κατέθεσε «συνθετικό» κείμενο εισήγησης με τις γνωστές θέσεις της και από το οποίο απουσιάζουν η επετηρίδα και προβάλει την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου. Οπως σχολίασε ο εκπρόσωπος της ΕΣΑΚ ΔΕΕ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ Σ. Σάββας, «για να παραπλανήσει και να "θολώσει τα νερά" η "Συνεργασία" χρησιμοποιεί συχνά την καραμέλα της ενότητας της "Αριστεράς", ενώ είναι γνωστό ότι συμμετέχει ενεργά σε κάθε πλειοψηφία συναίνεσης και συμβιβασμού στην ΟΛΜΕ (π.χ. πρόταση ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ - "Συνεργασίας" για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας)» και συνέχισε «όταν η κοινή δράση και ο συντονισμός από τα κάτω αποκτά συγκεκριμένο και ταξικό προσανατολισμό (όπως τώρα με το πλαίσιο των ΕΛΜΕ), τότε αποκαλύπτεται ότι τα περί ενότητας της "Αριστεράς" είναι κούφια λόγια και χρησιμοποιούνται από ορισμένους για συγκάλυψη της συναινετικής συμβιβασμένης λογικής τους στο κίνημα».
Η ΕΣΑΚ ΔΕΕ δηλώνει ότι «θα στηρίξει το πλαίσιο κοινής δράσης των ΕΛΜΕ με όλες της τις δυνάμεις τόσο στα ΔΣ όσο και στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, γιατί το περιεχόμενό του απαντά στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και γιατί ο αγωνιστικός συντονισμός από τα κάτω είναι το κύριο (και όχι η όποια πλειοψηφία στο ΔΣ της ΟΛΜΕ) και ο μόνος δρόμος που δίνει διέξοδο στο κίνημα».