Εκεί που τώρα φαίνεται μόνο ένας γερανός να εξέχει από την θάλασσα ήταν η δεξαμενή Νο3 |
Οι δεξαμενές είναι χώροι, μέσα στα ναυπηγεία, όπου «μπαίνουν» τα πλοία προς επισκευή. Οταν πρόκειται να εισέλθει πλοίο προς επισκευή, η δεξαμενή «βυθίζεται», το πλοίο μπαίνει στο χώρο και στη συνέχεια η δεξαμενή σηκώνεται «ανεβάζοντας» το πλοίο, προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητες επισκευές. Κάτι αντίστοιχο, επρόκειτο να συμβεί και χτες. Ωστόσο, στη φάση της βύθισης και όταν η δεξαμενή έφτασε στο κατώτερο σημείο ώστε να δεχθεί την είσοδο του πλοίου, αυτή άρχισε να «γέρνει» και να «παίρνει νερά». Αυτό συνέβη, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των μηχανικών, διότι δε δούλεψαν οι αντλίες νερού - εξαιτίας προσωρινής διακοπής ρεύματος υψηλής τάσης - που θα έβγαζαν το νερό της δεξαμενής, με αποτέλεσμα αυτή να πάρει κλίση και να μείνει «βυθισμένη». Ευτυχώς, οι εργαζόμενοι, έγκαιρα έφυγαν από τον τόπο του ατυχήματος και δεν υπήρξαν θύματα. Ωστόσο, όπως οι ίδιοι σημειώνουν, εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε με το πλοίο «στον αέρα», τότε θα υπήρχαν σοβαρότατοι κίνδυνοι εγκλωβισμού εργαζομένων.
Εργαζόμενοι του ναυπηγείου σημειώνουν ως σοβαρές και διαχρονικές τις ευθύνες των διοικήσεων των ναυπηγείων, αναφορικά με την ελλιπέστατη συντήρηση των δεξαμενών. Οταν η επισκευή μιας δεξαμενής είναι πολύ σοβαρή τότε αυτή απαιτείται να μεταφερθεί σε άλλο ναυπηγείο και εκεί να επισκευαστεί με τον ίδιο τρόπο όπως ένα οποιοδήποτε πλοίο, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ για καμιά από τις δεξαμενές της Ελευσίνας. Να σημειωθεί ότι στο παρελθόν (σ.σ.: πριν ένα μήνα) η ίδια δεξαμενή αντιμετώπισε πρόβλημα με τις ίδιες αιτίες, που όμως οι μηχανικοί πρόλαβαν να το διορθώσουν.
Αυτή η εξέλιξη έχει δραματικές συνέπειες για το σύνολο των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Από τις τρεις δεξαμενές των ναυπηγείων σήμερα λειτουργεί μόνο η «Δεξαμενή 2», αφού απ' τη μια η «Δεξαμενή 1» έχει ενοικιαστεί σε ιδιώτη και απ' την άλλη η «Δεξαμενή 3», η μεγαλύτερη απ' τις τρεις, συνολικού όγκου 180.000 τόνων, βρίσκεται βουλιαγμένη στη θάλασσα και θα παραμείνει εκεί άγνωστο για πόσο χρόνο. Χαρακτηριστικό της φάσης, στην οποία από εδώ και πέρα μπαίνουν τα ναυπηγεία, είναι ότι μόνο στη «Δεξαμενή 3» επρόκειτο να επισκευαστούν το αμέσως επόμενο διάστημα 6 εμπορικά πλοία. Ετσι, τα ναυπηγεία Ελευσίνας κινδυνεύουν να μπουν σε φάση παραπέρα υπολειτουργίας και στο κομμάτι της επισκευής των εμπορικών πλοίων.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι μεγάλοι χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία. Σήμερα, τα Ναυπηγεία, βρίσκονται σε δραματική κατάσταση. Η διοίκηση (όμιλος Ταβουλάρη) έχει προχωρήσει στην υπαγωγή της επιχείρησης στο άρθρο 99 και εκβιάζει με πτώχευση, αν δεν πάρει δάνειο με εγγυητική επιστολή του Δημοσίου και δεν της δοθεί μερίδιο από την «πίτα» των εξοπλιστικών.
Η σημερινή, όμως, κατάσταση, όχι μόνο στα ναυπηγεία Ελευσίνας, αλλά στο σύνολο της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, είναι συνέπεια της διαχρονικής πολιτικής συνειδητής υποβάθμισης του κλάδου. Είναι ενδεικτικό πως η ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων, το 1997, έγινε με το επιχείρημα πως «έτσι θα υπάρξει ανάπτυξη». Οχι μόνο «ανάπτυξη» δεν υπήρξε, αλλά, σήμερα, τα Ναυπηγεία - ένας από τους στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας - κινδυνεύουν άμεσα με απόλυτη υπολειτουργία. Οι εργαζόμενοι, σήμερα, καλούνται, και μέσα από τη διαχρονική εξέλιξη των Ναυπηγείων, να βγάλουν συμπεράσματα. Η μόνη πρόταση προς το συμφέρον τόσο των εργαζομένων όσο και της συνέχισης και ανάπτυξης των Ναυπηγείων είναι η δημιουργία ενιαίου φορέα ναυπηγικής βιομηχανίας που θα λειτουργεί στα πλαίσια μιας λαϊκής οικονομίας.