Αυτές είναι οι κατευθύνσεις του νέου «στρατηγικού δόγματος» του ΝΑΤΟ που επικυρώθηκε τον περασμένο Νοέμβρη στη Λισαβόνα, αλλά και της νέας δομής διοίκησης, που πρόσφατα συμφωνήθηκε στις Βρυξέλλες από τους υπουργούς Αμυνας των 28 χωρών - μελών, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η δημιουργία μιας ενιαίας - κεντρικής δομής διοίκησης.

Η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε από τους πρώτους, ανάμεσα στους «συμμάχους», να καταθέσει στη Βουλή προς ψήφιση και κύρωση τέσσερα «μνημόνια κατανόησης», που στην ουσία αποτελούν τους «εφαρμοστικούς νόμους» του νέου στρατηγικού δόγματος του ΝΑΤΟ. Ηδη με τις ψήφους ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και τη στήριξη του ΛΑ.Ο.Σ. πέρασε από την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής και το επόμενο διάστημα θα πάει στην Ολομέλεια.

Τα μνημόνια αυτά αφορούν:

Οι προωθούμενες ρυθμίσεις αποσκοπούν στη διευκόλυνση της συγκρότησης από τις χώρες - μέλη ευέλικτων και ταχυκίνητων δυνάμεων, αλλά και στην καθιέρωση τέτοιων δομών διοίκησης, που θα υπηρετούν τον ενιαίο επιχειρησιακό χώρο του ΝΑΤΟ. Δηλαδή, συγκεντρωτικές δομές και ενιαίες διοικήσεις πάνω από τις χώρες - μέλη, ώστε τα στελέχη και οι επιμέρους μονάδες του ΝΑΤΟ, μαζί με τον εξοπλισμό και τις υποδομές του, να μην υπόκεινται σε εθνικούς περιορισμούς, αλλά να υπάγονται κατευθείαν στα ΝΑΤΟικά όργανα.

Αυτός ο ενιαίος χώρος, ειδικά για το Αιγαίο, σημαίνει πλήρης ΝΑΤΟποίησή του μέσω της υπαγωγής του στα κεντρικά ΝΑΤΟικά στρατηγεία και αδρανοποίηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε θάλασσα, αέρα, αλλά και στα νησιά, με τη σταδιακή επιβολή της αποστρατιωτικοποίησής τους.

Αλλωστε, αυτό είναι το πλαίσιο που θέτει το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ, που θεσμοθετεί το ρόλο του ως παγκόσμιου χωροφύλακα, ως η σιδερένια γροθιά για την προστασία των στρατιωτικοπολιτικών δομών του ιμπεριαλιστικού συστήματος και των συμφερόντων των πολυεθνικών μονοπωλίων. Είναι το δόγμα του «ΝΑΤΟ 3», μετά το «ΝΑΤΟ 1», που ήταν ο στρατιωτικός συνασπισμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενάντια στην τότε ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, και το «ΝΑΤΟ 2», της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων που ακολούθησε την καπιταλιστική παλινόρθωση.

Η «στρατηγική του ΝΑΤΟ, ως πολιτικοστρατιωτικού οργανισμού, στον 21ο αιώνα», όπως αυτή εξειδικεύεται για τη δεκαετία 2010-2020, αποβλέπει στην εδραίωση του παγκόσμιου επεμβατικού ρόλου των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους και δίνει έμφαση στην προληπτική επέμβαση για την αντιμετώπιση κάθε ενδεχόμενης «απειλής», στοχοποιώντας ευθέως τους λαούς και τα κινήματά τους, πράγμα που, σε συνθήκες κλιμακούμενης οικονομικής κρίσης, παίρνει ακόμα πιο απειλητικό χαρακτήρα. Εξάλλου, σε παράλληλη πορεία κινείται και το στρατιωτικό σκέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας.

Το τρίπτυχο του «νέου» ΝΑΤΟ είναι πολιτικοποίησή του, με διεύρυνση των «απειλών» και σε καθαρά πολιτικά πεδία (τρομοκρατία, κλιματική αλλαγή, κυβερνοπόλεμος, μετανάστευση), στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων, που συνεπάγεται τη διεύρυνση των πολέμων και των στρατιωτικών επεμβάσεων και παγκοσμιοποίηση του ρόλου και του πεδίου δράσης του.

Αυτή είναι η ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου ενάντια στους λαούς. Ο ελληνικός λαός τη βιώνει βλέποντας μαζί με την κατεδάφιση μισθών, συντάξεων, Παιδείας, Υγείας, εργασιακών σχέσεων να προωθούνται ρυθμίσεις που επιβάλλονται στο πλαίσιο της εφαρμογής του νέου στρατηγικού δόγματος του ΝΑΤΟ, αλλά και της νέας πιο «σφιχτής» δομής της διοίκησής του.

Ενδεικτικό του πόσο σχετίζονται όλα αυτά με τις εξελίξεις και στο εσωτερικό των χωρών - μελών της λυκοσυμμαχίας, αλλά και πέρα απ' αυτές, είναι το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου είχε ομολογήσει μετά τη ΝΑΤΟική Σύνοδο Κορυφής στη Λισαβόνα ότι στις νέες απειλές για την ασφάλεια περιλαμβάνονται οι «ακραίες πολιτικές θέσεις - κινήματα ανά τον κόσμο», ενάντια στις οποίες θα δρα το ΝΑΤΟ.

Είχε προηγηθεί το «μνημόνιο συναντίληψης» ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την ευρωπαϊκή διοίκηση του ΝΑΤΟ (SHAPE), που «πέρασε» από τη Βουλή το 2009, την τελευταία μέρα κοινοβουλευτικού βίου της ΝΔ, με βάση το οποίο η Ελλάδα μετατρέπεται σε μόνιμο ορμητήριο και βάση ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων και μπαίνουν υπό ΝΑΤΟική διοίκηση οι στρατηγικές εγκαταστάσεις και το έμψυχο υλικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Μέσω αυτού εδραιώνεται στο εσωτερικό της χώρας η επιβολή του ιμπεριαλιστικού «Δικαίου», διαμορφώνοντας έτσι και σε νομικό επίπεδο έναν ενιαίο ΝΑΤΟικό χώρο, όπως αυτό συντελείται και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Εφαρμογή αυτού του μνημονίου του 2009 αποτελεί η ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο κατά της Λιβύης.

Εχουν προηγηθεί, ανάμεσα σε άλλα:

• Η συμφωνία για την ετεροδικία των Αμερικανών με τη «Συνολική Τεχνική Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ» για τις βάσεις, που υπογράφηκε στις 13 Ιούνη 2001 από τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου και τον Αμερικανό ομόλογό του Κ. Πάουελ. Η συμφωνία αυτή καθιερώνει γενικευμένη ετεροδικία για όλους τους Αμερικανούς που βρίσκονται με αποστολή στην Ελλάδα.
• Η επικύρωση του μνημονίου για το ΝΑΤΟικό στρατηγείο «χαμηλής ετοιμότητας» HQ-NDC/GR, στη Θεσσαλονίκη (πρώην Γ΄ Σώμα Στρατού), το σχετικό «μνημόνιο κατανόησης» πέρασε από τη Βουλή στα μέσα Δεκέμβρη 2008 με τη συναίνεση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. Η Ελλάδα, με τη συγκεκριμένη συμφωνία περί ίδρυσης και λειτουργίας του ΝΑΤΟικού επιτελείου στη Θεσσαλονίκη, αναλαμβάνει την υποχρέωση να φιλοξενεί στο έδαφός της πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα του ΝΑΤΟ για τις ανάγκες και τους σκοπούς των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
• Το μνημόνιο για τη λειτουργία του ΝΑΤΟικού Κέντρου Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) στο χώρο της Βάσης της Σούδας, όπου το σχετικό μνημόνιο για τη λειτουργία του ψηφίστηκε από τη Βουλή το Σεπτέμβρη του 2008, από τους βουλευτές της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ. Το συγκεκριμένο Κέντρο πολεμικής προετοιμασίας για τον «αντιτρομοκρατικό πόλεμο», καθώς και για αποστολές καθαρά κατασταλτικής δύναμης, λειτουργεί από το 2005, ενώ η αρχική συμφωνία έγινε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2003.
• Τα δυο «μνημόνια κατανόησης», σχετικά με κέντρα εκπαίδευσης στρατιωτικών επιχειρήσεων σε αβαθή ύδατα, καθώς και δύο συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με τη Σλοβενία και την Αρμενία, που επικυρώθηκαν από τη Βουλή στις 15 Μάρτη 2011.

Η διευκόλυνση της συγκρότησης, από τις χώρες - μέλη, ευέλικτων και ταχυκίνητων δυνάμεων, αλλά και η καθιέρωση τέτοιων δομών διοίκησης που θα υπηρετούν τον ενιαίο επιχειρησιακό χώρο του ΝΑΤΟ, όπου δε θα υπάρχουν εθνικοί περιορισμοί, αποτυπώνεται στη συγκρότηση της δύναμης ταχείας αντίδρασης (NRF), τη διοίκηση της οποίας θα αναλάβει η Ελλάδα για το 2012, μέσω του ΝΑΤΟικού στρατηγείου της Θεσσαλονίκης HQ-NDC/GR (πρώην Γ' Σώμα Στρατού).

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, τα κόμματα της πλουτοκρατίας βάζουν το λαό σε ρόλο θύτη και θύματος, στα ευρύτερα σχέδιά τους. Η απάντηση είναι μία: Αντιιμπεριαλιστική πάλη για αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, απαλλαγή από την εξουσία του κεφαλαίου.