Οι 5 Κουβανοί πατριώτες καταδικάστηκαν με μία δικαστική διαδικασία παρωδία στο Μαϊάμι, μέσα σε κλίμα αντικουβανικής υστερίας που υποστηρίχθηκε μάλιστα με κρατικά κονδύλια (250.000 δολαρίων) που διοχετεύτηκαν σε δημοσιογράφους του Τύπου και της τηλεόρασης του Μαϊάμι. Οι κατηγορίες που επιστρατεύτηκαν, κύρια η συνωμοσία για διάπραξη κατασκοπείας και η συνωμοσία για διάπραξη δολοφονιών, κατέρρευσαν τόσο από την ανυπαρξία στοιχείων, όσο και από τις καταθέσεις ακόμα και των μαρτύρων κατηγορίας, όπως π.χ. του στρατηγού Κλάπερ, πρώην διευθυντή της DIA (Υπηρεσία Πληροφοριών του Πενταγώνου), που δήλωσε ότι οι 5 δεν είχαν διαπράξει κατασκοπεία ενάντια στις ΗΠΑ. Οι ποινές που επιβλήθηκαν ήταν παρ' όλα αυτά εξοντωτικές. Ο Εράρδο Ερνάντες καταδικάστηκε με βάση την ανυπόστατη κατηγορία της συμμετοχής στην κατάρριψη το 1996 ενός αεροπλάνου των αντεπαναστατών που είχε παραβιάσει επανειλημμένα τον κουβανικό εναέριο χώρο, σε δύο φορές ισόβια συν 15 χρόνια, ο Ραμόν Λαμπανίνιο σε ισόβια και 18 χρόνια, ο Αντόνιο Γκερέρο σε ισόβια και 10 χρόνια, ο Φερνάντο Γκονσάλες σε 19 χρόνια και ο Ρενέ Γκονσάλες σε 15 χρόνια.

Η όλη διαδικασία και οι συνθήκες μέσα στις οποίες έγινε η δίκη ήταν τόσο φανερά μεροληπτικές και παράτυπες, που το 2005 το Εφετείο της Ατλάντα, με ομόφωνη απόφαση, ανακάλεσε τις ποινές και διέταξε επανάληψη της δίκης. Η απόφαση αυτή όμως ανατράπηκε αργότερα με την παρέμβαση του γενικού εισαγγελέα των ΗΠΑ. Οι απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των «5» έχουν καταγγελθεί από μεγάλο αριθμό προσωπικοτήτων και οργανώσεων σε όλο τον κόσμο, αλλά και από την Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.

Οι ποινές αυτές, αλλά και οι συνθήκες κράτησης του καθενός χωριστά σε φυλακές ύψιστης ασφάλειας, σε απομόνωση, με απαγόρευση ή παρεμπόδιση επικοινωνίας με τους δικούς τους, τους δικηγόρους τους και τη χώρα τους, είχαν και έχουν στόχο να κάμψουν το ηθικό τους, ώστε να δεχτούν να «συνεργαστούν» με τις αρχές των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα προσπαθούν να θωρακίσουν τις αντικουβανικές οργανώσεις και να αποτρέψουν κάθε νόμιμη προσπάθεια της Κούβας να συλλέγει πληροφορίες για τα σχέδιά τους. Είναι φανερό, πως οι ΗΠΑ προσπαθούν να επιβάλουν ένα μονόπλευρο «αφοπλισμό» της Κούβας, διακηρύσσοντας ταυτόχρονα με αλαζονεία το δικαίωμα να διατηρούν οι ίδιες ένα εκτεταμένο κατασκοπευτικό δίκτυο στην Κούβα, κατασκοπευτικούς δορυφόρους και άλλα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα παρακολούθησης και υποκλοπής και να τα χρησιμοποιούν για να επιτύχουν τον τελικό τους στόχο, την ανατροπή της επανάστασης.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ γνωρίζει πως όλα αυτά, η περίθαλψη και υποστήριξη τρομοκρατών, όπως ο Λουίς Ποσάδα Καρίλες, ο Ορλάντο Μπος κ.ά., η κατ' εξακολούθηση παραβίαση των δικονομικών κανόνων και οι άμεσες κρατικές παρεμβάσεις στο έργο της δικαιοσύνης, οι εξοντωτικές ποινές και συνθήκες κράτησης, βρίσκονται στον αντίποδα των υποκριτικών διακηρύξεών της ενάντια στην τρομοκρατία και υπέρ της υπεράσπισης της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Γι' αυτό έχει προσπαθήσει να καλύψει με ένα πέπλο σιγής την υπόθεση των 5 Κουβανών, τόσο στις ίδιες τις ΗΠΑ όσο και στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Το ίδιο συμβαίνει και στη χώρα μας, όπου το θέμα των 5 Κουβανών πατριωτών δεν έχει τόσα χρόνια καταφέρει να βρει θέση στις σελίδες του δήθεν «ανεξάρτητου» Τύπου και στις οθόνες της τηλεόρασης.

Μετά από 13 χρόνια και μετά την εξάντληση ουσιαστικά των ένδικων μέσων, η απελευθέρωση των «5» είναι αποκλειστικά πια υπόθεση όλων των προοδευτικών ανθρώπων, του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης στους Κουβανούς πατριώτες που υπερασπίστηκαν το δικαίωμα του λαού τους να ζει ειρηνικά, σύμφωνα με τις επιλογές του, μοχθώντας για το χτίσιμο μιας κοινωνίας δικαιότερης, χωρίς ανισότητες και εκμετάλλευση.

Γι' αυτό και το κίνημα αλληλεγγύης με την Κούβα σ' όλον τον κόσμο αγωνίζεται για την άμεση απελευθέρωση των 5 Κουβανών πατριωτών με όσα μέσα έχει στη διάθεσή του. Στη χώρα μας έχουν επανειλημμένα συγκεντρωθεί υπογραφές από προσωπικότητες του πολιτικού, νομικού, καλλιτεχνικού και κοινωνικού κόσμου, από συνδικάτα και συνδικαλιστές, από γυναίκες και νεολαίους, έχουν πραγματοποιηθεί εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας, έχουν γραφτεί άρθρα στον Τύπο κλπ. Για τον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο η απελευθέρωση των «5» αποτελεί πάγιο αίτημα αυτά τα 13 χρόνια και δεν πρόκειται να σταματήσει τον αγώνα του μέχρι την επιστροφή τους στη χώρα τους.