Εδώ και μια βδομάδα η κατηγορία της Α1 ανδρών στο χάντμπολ μπήκε στην αγωνιστική δράση με την διεξαγωγή της 1ης αγωνιστικής. Ωστόσο μπορεί η πρεμιέρα να έγινε, κανείς όμως δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι τελικά το πρωτάθλημα θα ολοκληρωθεί. Αλλωστε η κατάσταση και στο συγκεκριμένο άθλημα - όπως και σε όλα τα υπόλοιπα - είναι τραγική εξαιτίας πολλών προβλημάτων. Προβλήματα που επιδεινώθηκαν μετά και την απόφαση της κυβέρνησης για νέα μείωση στις ήδη πενιχρές επιχορηγήσεις του 2011. Κάτι που επί της ουσίας τίναξε στον αέρα τον βεβαρυμένο προϋπολογισμό της Ομοσπονδίας με τις συνέπειες να μεταβιβάζονται στα σωματεία και φυσικά στους ανθρώπους του αθλήματος (παίκτες, προπονητές κτλ.). Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι η Ομοσπονδία Χάντμπολ, πρώτη απ' όλες τις υπόλοιπες μετά την ανακοίνωση των νέων μειώσεων στην επιχορήγηση αρχικά είχε πάρει την απόφαση να μπει λουκέτο στις εθνικές ομάδες την οποία ωστόσο δεν υλοποίησε. Ωστόσο ακόμα και έτσι δεν άλλαξε τίποτα στην κατάσταση.

Μάλιστα πολλά για το μέλλον θα κρίνονταν στο έκτακτο ΔΣ της Ομοσπονδίας που ήταν προγραμματισμένο να γίνει στα τέλη της βδομάδας που πέρασε - το κείμενο γράφτηκε πριν.

Ο «Ρ» συνομιλεί σήμερα με τον διεθνή παίκτη του Διομήδη Αργους, Γιώργο Ζεραβίνα, για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο του αθλήματος αλλά και γενικότερα του ερασιτεχνικού αθλητισμού μετά το νέο χτύπημα που δέχθηκε από τις πολιτικές της κυβέρνησης. Οπως τονίζει, για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε πως για την Πολιτεία ό,τι δεν πουλάει αφήνεται στην μοίρα του και φυσικά «δεν περισσεύει τίποτα» την ώρα που μπροστά στα «θέλω» των επιχειρηματιών βρίσκεται πάντα λύση.

--Την προηγούμενη βδομάδα έγινε η πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Α1 ανδρών. Σε τι κατάσταση όμως βρίσκεται αυτή την στιγμή το άθλημα; Μπορούμε να μιλήσουμε για τη χειρότερη χρονιά στο χώρο του χάντμπολ;

-- Kατ' αρχήν θα πρέπει να πούμε ότι μιλάμε για την χειρότερη χρονιά όλου του αθλητισμού. Είναι κοινό μυστικό πλέον ότι οι ομοσπονδίες και όλα τα αθλήματα αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα. Προβλήματα όπως π.χ. τα έξοδα των μετακινήσεων που είναι το Α-Ω για την διεξαγωγή πρωταθλημάτων ή αγώνων. Στο χάντμπολ το πρωτάθλημα άρχισε όπως άρχισε και σίγουρα όλες οι ομάδες έχουν τις δικές τους προσδοκίες. Ωστόσο όμως τα πράγματα είναι τόσο ρευστά που πλέον κοινή μοίρα όλων είναι η αναμονή. Ολοι περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει.

-- Πού εστιάζονται αυτή την στιγμή τα προβλήματα;

-- Σίγουρα προβλήματα υπήρχαν από παλιά τα οποία όμως λίγο πολύ αντιμετωπίζονταν. Με τα νέα δεδομένα όμως τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα. Τα προβλήματα έχουν έρθει στο προσκήνιο, έχουν συσσωρευτεί, διογκωθεί και οι καταστάσεις πλέον θα λέγε κανείς ότι είναι πρωτόγνωρες . Η ομοσπονδία, οι ομάδες ξαφνικά βρέθηκαν εκτός του σχεδιασμού που έκαναν όλη την χρονιά ενώ όσοι ασχολούνται με το άθλημα προσπαθούν να βρουν τρόπους να τα καταφέρουν. Για παράδειγμα έχουμε φθάσει σε ένα σημείο όπου πλέον περνάνε σε δεύτερη μοίρα οι απολαβές των προπονητών των παικτών και όλοι κοιτούν να σώσουν ό,τι μπορούν προκειμένου να συνεχίσουν να υπάρχουν οι ομάδες.

-- Ποιες είναι οι ευθύνες της πολιτείας;

-- Το σίγουρο είναι ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια πολιτεία η οποία στην ουσία πολεμά τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Αυτό το κομμάτι του αθλητισμού που είναι μέρος του πολιτισμού, μέρος της παιδείας και αποτελεί την διέξοδο για πολλούς νέους και εργαζόμενους σήμερα δέχεται μια σφοδρή επίθεση και δεν θα έπρεπε.

-- Η Ομοσπονδία είχε πάρει αρχικά την απόφαση για λουκέτο στις εθνικές ομάδες και είχε δεχθεί έντονες επικρίσεις. Πώς την κρίνεις αυτή τη απόφαση και εάν τελικά συμβεί κάτι τέτοιο τι συνέπειες θα έχει;

-- Σίγουρα με λεπτομέρειες δεν μπορώ να ξέρω την κατάσταση λεπτομερώς και γιατί φθάσαμε σε αυτή την απόφαση. Πιστεύω όμως ότι αυτό εξηγεί και την τραγικότητα των γεγονότων αφού ας μην ξεχνάμε ότι η ομοσπονδία για να συνεχίσει να υπάρχει θα πρέπει να υπάρχει το άθλημα, το πρωτάθλημα, οι σύλλογοι και φυσικά οι εθνικές ομάδες. Ωστόσο εάν συμβεί κάτι τέτοιο τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα γιατί τότε θα μιλάμε για το τέλος του αθλήματος. Και φυσικά εάν συμβεί, νομίζω ότι όλες οι ευθύνες θα βαρύνουν αυτούς που εφαρμόζουν την κεντρική πολιτική.

-- Πώς φαντάζει η επόμενη μέρα και ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση;

-- Το μέλλον είναι δυσοίωνο. Ολοι θα πρέπει να σκύψουν πάνω από το άθλημα να δουν τα προβλήματά του και τους τρόπους αντιμετώπισης. Να μπουν προτεραιότητες για το τι είναι σημαντικό να γίνει, για να επιβιώσουν οι εθνικές ομάδες, η διεξαγωγή των πρωταθλημάτων, οι ακαδημίες κτλ. Για να συμβεί αυτό όμως νομίζω ότι χρειάζεται η δημιουργία ενός γενικότερου Παναθλητικού Μετώπου του ερασιτεχνικού αθλητισμού που θα διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν για να υπάρχει.

Δεν μπορεί την ώρα που χαρίζονται χρέη από την πολιτεία σε επιχειρηματίες και αθλητικές εταιρείες, που παρέχονται σε αυτούς όλες οι διευκολύνσεις (παραχώρηση χώρων, γηπέδων κτλ.) για να συνεχίσουν να επιβιώνουν, η ίδια η πολιτεία να βγαίνει και να λέει ότι δεν περισσεύει τίποτα για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Νομίζω ότι σε αυτούς τους τομείς θα πρέπει να επικεντρωθούν οι μορφές της αντίδρασης.