Κροκοδείλια είναι τα δάκρυα που χύνει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και του εργατικού δικαίου στη χώρα μας. Κανέναν όμως εργαζόμενο δεν ξεγελά πλέον η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, γιατί είναι συν-εταίρος και συνεργός στο νέο ταξικό έγκλημα κατά της εργατικής τάξης. Χέρι χέρι με τον ΣΕΒ και τις εκάστοτε κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπέσκαψαν και υπονόμευσαν με ποικίλες μορφές τις Συλλογικές Συμβάσεις, στο όνομα της διάσωσης των επιχειρήσεων και των θέσεων εργασίας και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας. Συναίνεσαν στα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στην εκ περιτροπής εργασία, στις επιχειρησιακές συμβάσεις, στις ελαστικές μορφές απασχόλησης, κ.ο.κ. Μέχρι πρόσφατα, ο ίδιος ο Γ. Παναγόπουλος οραματιζόταν «έναν οδικό χάρτη για το πώς θα διασωθεί πραγματικά μια επιχείρηση»(!), συνηγορώντας στην πραγματικότητα στην κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων για χάρη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Αλήθεια πόσο «έξω» από αυτόν τον «οδικό χάρτη» είναι η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων που προωθούν από κοινού κυβέρνηση και τρόικα; Ομως, ακόμα και τώρα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ μιλάει για «κυβερνητική υποχωρητικότητα», καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις στους εργαζόμενους. Ακόμα και τώρα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποδεικνύει πως ούτε θέλει ούτε μπορεί να οργανώσει την πάλη και την αντεπίθεση των εργαζομένων για την παρεμπόδιση των άγριων μέτρων και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Οι εργαζόμενοι πρέπει να τους παραμερίσουν και να συστρατευτούν με το ΠΑΜΕ.