Η ζώνη που ζει και κινείται κάποιος καθορίζει και το χρόνο που του αναλογεί. Στα γκέτο των φτωχών ζουν οι πολλοί, στους οποίους παρέχεται ελάχιστος χρόνος. Στις ζώνες των πάμπλουτων ζουν οι λίγοι, οι υπεραιωνόβιοι καπιταλιστές, με εκατομμύρια χρόνια ζωής, σωρευμένα στα θησαυροφυλάκιά τους. Η μετακίνηση από τη μια ζώνη στην άλλη είναι πρακτικά αδύνατη γιατί κοστίζει υπερβολικό χρόνο. Οταν ο ήρωας, ο Γουίλ κληρονομεί 100 χρόνια από έναν φίλο, τολμά και μπαίνει στη ζώνη των πλουσίων για να εκδικηθεί την αδικία.
Ο χρόνος σαν «ισχυρό» νόμισμα και η διαχείρισή του από μια οικονομία των γκάνγκστερ! Εστω και μέσα από τον παραλογισμό της, η κινηματογραφική αλληγορία παραπέμπει κριτικά στο σημερινό οικονομικό σύστημα. Η θέση αποκτά θεωρητική κάλυψη μέσα από τις συνεχείς αναφορές στον κοινωνικό δαρβινισμό για το δίκιο του ισχυρού να καταβροχθίζει τον αδύναμο, με τη βοήθεια των νόμων και των κατασταλτικών μηχανισμών που στηρίζονται βέβαια στους ίδιους τους ανθρώπους των γκέτο. Ο χρονοφύλακας ντυμένος σαν αξιωματικός των SS προέρχεται από το γκέτο, τώρα υπηρετεί την εξουσία και αισθάνεται κομμάτι της, πιθηκίζει ότι κάνει απλά το επαγγελματικό του καθήκον όταν προασπίζεται το σύστημα των καπιταλιστών που ξεγελά τους υπηκόους, ανεβάζοντας συνεχώς το κόστος ζωής, άρα καταδικάζοντάς τους σε φυσικό θάνατο...
Δυστοπία, επιστημονική φαντασία, πολιτικό θρίλερ και roadmovie με ρετρό φουτουριστική αισθητική, κλισέ και δάνεια σε σκηνές και στιλ. Η ταινία δεν παρουσιάζει κάποια έκπληξη και στερείται εσωτερικής ζωής λόγω έλλειψης - έστω σπινθήρα - αυθεντικής ρομαντικής και δραματικής διάστασης. Παρά τη λειτουργική αλληγορία και τις συμπαθείς εικόνες, άτσαλα όμως οργανωμένες στην αφήγηση, το φιλμ μοιάζει να δυσκολεύεται αφενός να ισορροπήσει ανάμεσα στα βλέμματα όλο σημασία, στο κυνηγητό των αυτοκινήτων, στον ήχο του χρονομετρητή και τα μελοδραματικά ηλιοβασιλέματα, ενώ δεν αφήνει αφετέρου το θεατή να σκεφτεί μόνος παρά συνεχώς του προσδιορίζει τον τρόπο.
Οταν πια ο επαναστάτης Γουίλ χαρίζει ζωή/χρόνο στις ορδές των εξαθλιωμένων εκείνοι τι κάνουν; Δεν σκέφτονται καν με όρους μέλλοντος, να ανατρέψουν δηλαδή την τυραννία των πλουσίων αλλά, πλημμυρίζουν τις πλούσιες ζώνες να γευτούν κι αυτοί την στερημένη πολυτέλεια! Εξοχα.
Παίζουν: Ολίβια Γουάιλντ, Αλεξ Πέτιφερ, Αμάντα Σίφριντ, Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, Τζόνι Γκαλέκι, Ματ Μπόμερ, Σίλιαν Μέρφι, κ.α.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2011).