Σε πασαρέλα του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου εξελίχθηκε και φέτος το ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικάνικου Επιμελητηρίου, με τους εκπροσώπους της τρικομματικής συγκυβέρνησης να ανταγωνίζονται σε πλειοδοσία μέτρων προς την πλουτοκρατία και να απαριθμούν μία προς μία τις επόμενες κινήσεις στον πόλεμο που διευθύνουν ενάντια στο λαό. Από κοντά και οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, που αναλώθηκαν σε απειλές στους εργαζόμενους και στο λαό, για να γονατίσουν μπροστά στη νέα επέλαση.

Τη λήψη όσων πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων χρειαστούν για την τήρηση των δημοσιονομικών στόχων και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, προανήγγειλε ο πρωθυπουργός, Λ. Παπαδήμος, λέγοντας μεταξύ άλλων:

-- «Η κυβέρνηση καταβάλλει προσπάθειες ώστε να αντιμετωπιστούν οι στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας», με στόχο την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

-- «Μέτρα όπως η μείωση του φορολογικού συντελεστή από 24% σε 20%, στη φορολογία νομικών προσώπων και η αναγνώριση επιπλέον 50% στην έκπτωση δαπανών για έρευνα και τεχνολογία, αναμένεται να ενισχύσουν τις επενδύσεις». Ξεκαθάρισε, δηλαδή ότι οι κεφαλαιοκράτες έχουν να περιμένουν νέα φορολογικά προνόμια.

-- «Οι ιδιωτικοποιήσεις να προχωρήσουν με ταχύτερο ρυθμό», ώστε να περάσει στα μονοπώλια το σύνολο της δημόσιας περιουσίας.

-- «Είναι απαραίτητη η σημαντικού μεγέθους κεφαλαιακή θωράκιση του τραπεζικού συστήματος καθώς η ενίσχυση της ρευστότητας», με την παροχή νέων πακέτων ενίσχυσης των τραπεζικών ομίλων.

Την εφαρμογή των «διαρθρωτικών αλλαγών με κατεπείγουσα ή ακόμα και έκτακτη νομοθετική διαδικασία τις επόμενες μέρες» προανήγγειλε ο υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος, παρέχοντας νέες διαβεβαιώσεις για την απόφαση της κυβέρνησής τους να περάσει διά πυρός και σιδήρου το πολυνομοσχέδιο - σκούπα που ετοιμάζει και τα επόμενα αντιδραστικά μέτρα που χρεοκοπούν το λαό για να σωθεί η πλουτοκρατία. Από τα κιτάπια του κεφαλαίου είναι και η συνταγή για την παροχή «ελάχιστης εγγύησης» που όπως ομολόγησε ο υπουργός αφορά στα «θύματα της κρίσης», αυτά που βρίσκονται σε «κατάσταση απόλυτης φτώχειας» και ισοδυναμεί με ελεημοσύνη πριν την εξαθλίωση, προκειμένου ταυτόχρονα να λειτουργήσει σαν ανάχωμα στη λαϊκή αγανάκτηση.

Πεπεισμένος για το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση θα «χάσει τους δημοσιονομικούς της στόχους το 2011» και πως το έλλειμμα θα κλείσει γύρω στο 10%, δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Π. Τόμσεν, προαναγγέλλοντας «διορθωτικές» κινήσεις με νέα μέτρα. Για τα μέτρα που έχουν προωθήσει έως τώρα κυβέρνηση και τρόικα, είπε προκλητικά ότι «έπρεπε να εστιάσουμε στα πιο σημαντικά και όχι σε όλα τα μέτρα μαζί» και εκτίμησε ότι «έχουμε φτάσει στο ανώτατο όριο αναφορικά με το τι μπορεί να επιτευχθεί με αύξηση της φορολογίας».

Εξαιτίας αυτού, ζήτησε ακόμα πιο «επιθετική» μείωση του κράτους, με κλείσιμο φορέων και «μη εθελοντικές περικοπές θέσεων εργασίας», χαρακτηρίζοντας «ταμπού» το δικαίωμα στη δουλειά, που πρέπει να ξεπεραστεί «για να πετύχει το πρόγραμμα». Ο ίδιος, ανάμεσα στις άμεσες προτεραιότητες για το κεφάλαιο, συμπεριέλαβε την «ευελιξία στην αγορά εργασίας». Στην βελτίωση της «ανταγωνιστικότητας της οικονομίας» επικέντρωσε ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, Χ. Ράιχενμπαχ, στην κατεύθυνση που επαγγέλλεται και η ΕΕ για την κατάργηση των Εθνικών Συλλογικών Συμβάσεων και του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.

Εξαιρετικά απλόχερος στο κεφάλαιο ήταν ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης, καθώς επέμεινε στη λήψη μέτρων που θα τονώσουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά του. Ο Γ. Καρατζαφέρης πρότεινε άρση κάθε ελέγχου χάριν της «παλιννόστησης» συσσωρευμένων στο εξωτερικό κεφαλαίων και «πάση θυσία» προστασία του τραπεζικού συστήματος. Πρόσθεσε χυδαία ότι «δεν θέλω να αφήσω την Ελλάδα να πέσει στα χέρια της Αριστεράς (...) το είπα στην τρόικα (...) στέλνουν τον κόσμο στον κ. Τσίπρα και στην κα Παπαρήγα (...) αυτό το αποτέλεσμα, εγώ δε θέλω να το επιτρέψω (...) έχουμε δύο κόσμους, είμαστε οι ευρωπαϊστές και οι κομμουνιστές». «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε, ενόψει του Φεβρουαρίου (...) είναι να μην επιτρέψουμε να οδηγηθεί η χώρα στην Αριστερά», κατέληξε αποκαλύπτοντας το ρόλο που του έχει ανατεθεί στον εσωτερικό καταμερισμό της συγκυβέρνησης.