Δε λέει όμως ότι το βάρος που ήδη έχει φορτωθεί στις πλάτες όλων, ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων, κάθε εργατικής λαϊκής οικογένειας, είναι δυσβάστακτο. Δεν ομολογεί ότι από τα νέα μέτρα, ναι μεν θα χτυπηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά οι ιδιωτικοί κάθε άλλο παρά στο απυρόβλητο θα μείνουν. Τα σχέδιά τους αφορούν σε ένα πραγματικό «σάρωμα» όσων δικαιωμάτων απέμειναν όρθια και αφορούν στο σύνολο της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το αν αυτή τη φορά θα χτυπηθούν περισσότερο οι αυτοαπασχολούμενοι ή οι δημόσιοι υπάλληλοι ή οι ιδιωτικοί, καμία σημασία δεν πρέπει να έχει μπροστά στον ανηλεή πόλεμο διαρκείας που έχουν κηρύξει εναντίον τους, συνολικά, η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι. Και που δε θα σταματήσει αν δεν αφαιρέσουν από το λαό και το τελευταίο ψίχουλο που του έχει απομείνει.

Εκτός αν ο ίδιος ο λαός τούς σταματήσει. Αν ορθώσει απέναντί τους ένα αρραγές μέτωπο που θα αποκρούσει την επίθεση, προετοιμάζοντας συγχρόνως την αντεπίθεσή του για να κατακτήσει όσα του ανήκουν και δικαιούται να απολαύσει. Ολοι μαζί σαν μια γροθιά μπορούν να νικήσουν. Μπορούν να κάνουν πραγματικότητα αυτό που φοβάται ο ΛΑ.Ο.Σ. και σπεύδει να σπείρει διχόνοια μήπως αυτή κατορθώσει να αποτρέψει τη συσπείρωση, την οργάνωση του λαού και την ανάπτυξη της πάλης του σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής με την εξουσία του κεφαλαίου, που και ο ίδιος στηρίζει και εκπροσωπεί.