Σε «παντοκράτορα» της ΕΡΤ έχει μεταβληθεί ο πρόεδρός της Παναγιώτης Παναγιώτου. Τελευταία μάλιστα δε χάνει την ευκαιρία να εμφανίζεται στις τηλεοπτικές οθόνες, μιλώντας για το έργο του στην ΕΡΤ, ανοίγοντας το δρόμο για την επιδίωξή του να κατέβει στον πολιτικό στίβο. Ο Παναγιώτης Παναγιώτου, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει ήδη επιλέξει και το νομό στον οποίο θα πολιτευτεί και συγκεκριμένα στο Νομό Ηλείας. Αλλωστε στο πλαίσιο αυτό δεν είναι ίσως τυχαίο ότι η ΕΤ-1 μετέδωσε ακόμη και λειτουργία από τον ιερό ναό του Πύργου.

Ο πρόεδρος της ΕΡΤ μπορεί να έχει τους προσωπικούς του στόχους, κάτι που είναι θεμιτό. Το θέμα είναι όμως τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια στην ΕΡΤ και ποια τακτική ακολούθησε σε μια εποχή που η ιδιωτική τηλεοπτική οθόνη βρίθει από κάθε είδους ροζ σκάνδαλα, εγκλήματα και ριάλιτι σόου. Ο Παναγιώτης Παναγιώτου ενώ έχει την κύρια ευθύνη για το δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα που «στηρίζεται» οικονομικά από το ανταποδοτικό τέλος - 62 δισ. ετησίως - που καταβάλλουν οι Ελληνες πολίτες, εντούτοις θεώρησε και θεωρεί ότι η ΕΡΤ ανήκει στον ίδιο και στην κυβέρνηση που τον στηρίζει. Και οι προηγούμενοι πρόεδροι της ΕΡΤ ήταν άνθρωποι των εκάστοτε κυβερνήσεων, όμως ανταποκρίνονταν στην υποχρέωσή τους να ενημερώνουν τους εκπροσώπους του Τύπου και κατ' επέκταση την κοινή γνώμη. Ο πρόεδρος της ΕΡΤ «έκοψε» την επαφή του με τους αρμόδιους συντάκτες. Δε δίνει συνεντεύξεις Τύπου και προτιμά να επαίρεται για το έργο του με μονολόγους μπροστά στις κάμερες. Οι «γέφυρες» της ενημέρωσης για το τι συμβαίνει στο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα έχουν κοπεί εδώ και πολλά χρόνια.

Κυρίαρχος λοιπόν του παιχνιδιού, ο Παναγιώτης Παναγιώτου, «σκηνοθετεί» και «παίζει» όπως θέλει στο «έργο» της ΕΡΤ. Εκτός από πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, μετά την αποπομπή του Γιάννη Τζαννετάκου, είναι και υπεύθυνος της ΕΡΑ. Μπορεί τα εσωτερικά της ΕΡΤ, οι ανακατατάξεις που γίνονται σε καίριους τομείς, όπως ο ενημερωτικός τομέας (ενιαία γενική διεύθυνση) ή το θέμα της παραγωγής, να εξαντλούνται στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. Μπορεί η ΕΡΤ ν' ανοίγει άλλους δρόμους για τα στελέχη της, όπως στην περίπτωση του γενικού διευθυντή της ΕΤ-3 Μιχάλη Αλεξανδρίδη και του εντεταλμένου συμβούλου του προέδρου της ΕΡΤ Γιάννη Εξαρχου, οι οποίοι οδεύουν - και μάλιστα σε πόστα «υψηλά» - στην κοινοπραξία του Ρομέρο που έχει αναλάβει την κάλυψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Μπορεί όντως το αμέσως επόμενο διάστημα, λόγω «οικονομικών δυσχερειών», αφού ο προϋπολογισμός έχει υπερβεί κατά 2 δισ., να κοπούν εκπομπές της ΝΕΤ, μεταξύ των οποίων και η «Μηχανή του χρόνου». Μπορεί η ΕΡΑ να έχει συρρικνωθεί με δικτυώσεις και οι περιφερειακοί σταθμοί να καλύπτουν το πρόγραμμά τους με αναμεταδόσεις της «ΕΡΑ Σπορ». Ο Παναγιώτης Παναγιώτου, όμως, θεωρεί ότι δεν υποχρεούται να δώσει λόγο στους Ελληνες πολίτες για την κατάσταση που επικρατεί στην ΕΡΤ, αφού στην ουσία Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει.

Η πολιτική της ΕΡΤ δεν εξαντλείται μόνο στις εσωτερικές της επετηρίδες και στην απαξίωση από μέρους του προέδρου της ΕΡΤ του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Η πραγματικότητα φαίνεται στο γυαλί και «ακούγεται» από τα μικρόφωνα. Γιατί μπορεί ο Παναγιώτης Παναγιώτου να έχει από το 1995 στεριώσει στην «καρέκλα» του προέδρου της ΕΡΤ, εντούτοις η ΕΡΤ δεν έχει αποτινάξει τον κυβερνητικό της ζυγό. Ενας «ζυγός» που είναι ολοφάνερος μέσα από τα δελτία ειδήσεων και τις ενημερωτικές της εκπομπές, στις οποίες όχι μόνο αποκλείονται οι «φωνές» των άλλων κομμάτων, αλλά παίζονται ακόμη και εσωκομματικά παιχνίδια του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί η ειδησεογραφία της ΕΡΤ να μην ασχολείται με ροζ σκάνδαλα, με θαυματουργές εικόνες ή με το παραμορφωμένο για παράδειγμα πρόσωπο της γυναίκας που έκανε λίφτινγκ. Δεν μπορεί όμως, με «λίφτινγκ» μιας εικονικής στην ουσία πολυφωνίας, η ΕΡΤ να κρύψει το απολύτως κυβερνητικό της πρόσωπο. Την υπέρμετρη προβολή του κυβερνητικού έργου, τις παρελάσεις των υπουργών, την προβολή όχι μόνο του πρωθυπουργού, αλλά και της συζύγου του Δάφνης Σημίτη. Αλλωστε με άνωθεν εντολή η ΝΕΤ δε μετέδωσε τη συζήτηση στη Βουλή σχετικά με την πρόταση μομφής της ΝΔ κατά του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γιάννου Παπαντωνίου, επειδή το θέμα του Χρηματιστηρίου είναι θέμα που «καίει».