Ο πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων:

• Προσπάθησε να καλλιεργήσει αυταπάτες και φρούδες προσδοκίες ότι η μείωση του χρέους θα σημάνει ανάπτυξη για το λαό και εξοικονόμηση πόρων για κοινωνικές παροχές: «Με τη μείωση του χρέους θα απελευθερωθούν πολύτιμοι πόροι για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία, θα δημιουργηθούν συνθήκες ασφάλειας, σταθερότητας και εμπιστοσύνης. Η οικονομία μας θα επανέλθει σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης - πιθανότατα από το δεύτερο εξάμηνο του 2013». Λέει ψέματα. Η αναιμική ανάπτυξη που θα προκύψει θα είναι καπιταλιστική. Κερδισμένα θα βγουν τα μονοπώλια, τα οποία, με τις αντεργατικές ανατροπές σε συνθήκες κρίσης, θωρακίζονται και διασφαλίζουν τις προϋποθέσεις για ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία. Κανένα από τα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν σε συνθήκες κρίσης και προηγούμενα δεν πρόκειται να παρθεί πίσω. Αντίθετα, με ή χωρίς μεγάλο χρέος, η επίθεση στους εργαζόμενους και το λαό θα κλιμακώνεται από κάθε επόμενη κυβέρνηση, αν ο λαός δε σπάσει με ριζική ανατροπή το φαύλο κύκλο.
• Επιχείρησε να αποσυνδέσει την κρίση από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, αποδίδοντάς την στο «μοντέλο ανάπτυξης» της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια: «Τα τελευταία πέντε χρόνια, όμως, η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι αναπτυσσόταν στηριζόμενη σε συνεχώς αυξανόμενο δανεισμό. Οταν τα δανεικά τελείωσαν, το κράτος δεν μπορούσε πια να χρηματοδοτεί δαπάνες, η κατανάλωση υποχώρησε, και η οικονομική δραστηριότητα συρρικνώθηκε. Το μοντέλο ανάπτυξης που είχαμε μέχρι το 2009 δεν είχε μέλλον». Οι ρίζες της κρίσης βρίσκονται στην περίοδο της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων από την ελληνική πλουτοκρατία, στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Είναι επίσης απότοκο της συγχρονισμένης κρίσης υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής, που πλήττει όλο τον παλιό καπιταλιστικό κόσμο και ιδιαίτερα την ΕΕ.
• Επιβεβαίωσε ότι οι αντεργατικές και άλλες ανατροπές αποτελούν στρατηγική της ΕΕ και των ντόπιων κομμάτων της πλουτοκρατίας, δηλαδή προαποφασισμένα μέτρα που θα παίρνονταν με ή χωρίς μνημόνια: «Το πρόγραμμα περιέχει πολλές ρυθμίσεις τις οποίες θα έπρεπε να είχαμε υιοθετήσει από μόνοι μας προ πολλού».
• Τρομοκράτησε το λαό με σενάρια περί χρεοκοπίας, που σκόπιμα αγνοούν τη δύναμη που έχει ο λαός να καθορίζει τις εξελίξεις προς όφελός του, παρεμβαίνοντας οργανωμένα και ταξικά: «Μια άτακτη χρεοκοπία θα έριχνε τη χώρα μας σε μια καταστροφική περιπέτεια. Θα δημιουργούσε συνθήκες ανεξέλεγκτου οικονομικού χάους και κοινωνικής έκρηξης. Οι αποταμιεύσεις των πολιτών θα κινδύνευαν. Το κράτος θα αδυνατούσε να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, να καλύψει στοιχειώδεις λειτουργίες, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία, καθώς έχει ακόμα πρωτογενές έλλειμμα πάνω από 5 δισ. ευρώ (...) Η εισαγωγή βασικών αγαθών - όπως φάρμακα, πετρέλαιο, και μηχανήματα - θα γινόταν προβληματική, αφού η χώρα, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, θα έχανε κάθε πρόσβαση σε δανεισμό και η ρευστότητα θα συρρικνωνόταν. Επιχειρήσεις θα έκλειναν μαζικά, αδυνατώντας να αντλήσουν χρηματοδότηση. Η ανεργία, η οποία είναι ήδη απαράδεκτα υψηλή, θα αυξανόταν περισσότερο. Το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων στην περίπτωση αυτή θα κατέρρεε. Η χώρα θα παρασυρόταν σε μια μακρά δίνη ύφεσης, αστάθειας, ανεργίας και παρατεταμένης εξαθλίωσης (...) Το κοινωνικό κόστος που συνεπάγεται το πρόγραμμα αυτό είναι περιορισμένο σε σύγκριση με την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που θα ακολουθούσε εάν δεν το υιοθετήσουμε». Επί της ουσίας, ο Λ. Παπαδήμος καλεί το λαό να διαλέξει ανάμεσα στη χρεοκοπία με ή χωρίς ευρώ. Κρύβει ότι υπάρχει πραγματική διέξοδος για το λαό, η πάλη για τη λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και θα διαγράψει μονομερώς το χρέος.
• Προσπάθησε να εξωραΐσει την ΕΕ και την Ευρωζώνη, που καταπέφτουν ραγδαία στα μάτια του λαού: «Αυτός είναι σήμερα ο αγώνας της πατρίδας μας. Να έχουν τα παιδιά μας την ευρωπαϊκή Ελλάδα της σταθερότητας, της ευημερίας και της δημοκρατίας που κατακτήσαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια (...) Και θα ήταν η μεγαλύτερη ήττα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας αν την ώρα που χώρες πολύ φτωχότερες από μας καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες για να μπουν στη ζώνη του ευρώ, εμείς βαδίζαμε την πορεία εξόδου». Η ΕΕ είναι δικτατορία των μονοπωλίων. Εχει για ιδεολογία της τον αντικομμουνισμό, εχθρεύεται τα λαϊκά συμφέροντα, τα πολεμά με λύσσα.
• Με προκλητικό τρόπο, βάφτισε «πατριωτισμό», «περηφάνια», «αγωνιστικότητα» και «φιλοτιμία» την υπηρέτηση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, καλώντας το λαό να γίνει συμμέτοχος στη σφαγή του: «Δεν θα βγούμε από την κρίση χωρίς θυσίες. Είμαστε λαός περήφανος και φιλότιμος. Ξέρουμε από αγώνες. Και αυτός είναι σήμερα ο αγώνας της πατρίδας μας. Να έχουν τα παιδιά μας την ευρωπαϊκή Ελλάδα της σταθερότητας, της ευημερίας και της δημοκρατίας που κατακτήσαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια. Πατριωτικό σήμερα δεν είναι να ρίξουμε τις ασπίδες, αλλά ενωμένοι να πάρουμε τις αναγκαίες δύσκολες αποφάσεις για τη σωτηρία της χώρας. Θα υπερασπιστούμε τη θέση μας στο ευρώ και στην Ευρώπη». Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο Λ. Παπαδήμος απειλεί ότι έξω από την ΕΕ δεν υπάρχει «δημοκρατία» και καπηλεύεται αισχρά τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού, που ήταν πάντα σε αντιπαράθεση με τις επιδιώξεις της - κάθε φορά - κυρίαρχης τάξης.
• Προανήγγειλε τέλος νέα αλλεπάλληλα πακέτα μέτρων και διαβεβαίωσε ότι ο ίδιος θα παραμείνει μέχρι τέλους πιστός στην αποστολή που του ανέθεσε η ντόπια και ξένη πλουτοκρατία, ενάντια στο λαό: «Η προσαρμογή της οικονομίας μας δεν τελειώνει σε ένα χρόνο. Για την ολοκλήρωση των αλλαγών θα χρειαστεί σκληρή προσπάθεια, συνέχεια και συνέπεια, δημιουργική συνεργασία και πνεύμα ενότητας των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων (...) Σε ό,τι με αφορά, ανέλαβα την ευθύνη και τον κίνδυνο να κάνω ό,τι μου αναλογεί για να φτάσουμε στην άκρη αυτής της διαδρομής. Και θα το κάνω».