Η ακρόαση των εκπροσώπων της τρόικας (O. Ρεν, Π. Τόμσεν και Γ. Ασμουσεν) στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Οικονομικών και Απασχόλησης - Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις 27 Μάρτη 2012, για «την οικονομική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα», ήταν μία κακοστημένη παράσταση, ώστε να αποκτήσει δήθεν «νομιμοποίηση» η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, που συνθλίβει την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Η τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) μαζί με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, με τη στήριξη του ΛΑ.Ο.Σ. και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, σφαγιάζουν τις εργατικές - λαϊκές κατακτήσεις για την ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Η Ελλάδα δεν είναι εξαιρετική περίπτωση. Από κοινού η ΕΕ με τις αστικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών και με αιχμή του δόρατος την αντιδραστική στρατηγική «Ευρώπη 2020» επιτίθενται με την ίδια αγριότητα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα σε όλη την ΕΕ.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τις δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Σοσιαλδημοκρατών και Φιλελεύθερων, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τον ΛΑ.Ο.Σ., το κόμμα της Μπακογιάννη και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, πρωταγωνιστεί στην αντιλαϊκή επίθεση. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων στηρίζουν στο Ευρωκοινοβούλιο και σε κάθε χώρα - μέλος της ΕΕ την επίθεση του κεφαλαίου στην εργατική τάξη. Τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα φέρουν φαρδιά - πλατιά την υπογραφή και την ψήφο τους.

Αυτές οι δυνάμεις είναι υπεύθυνες για την καταλήστευση των μισθών και των συντάξεων, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης και την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, γιατί στήριξαν και επέβαλαν την αντιδραστική στρατηγική «Ευρώπη 2020», την «Ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση», το «Σύμφωνο για το ευρώ +», το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο», τους μηχανισμούς ελεγχόμενης πτώχευσης, ζωή κόλαση για την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Πάει πολύ η απύθμενη υποκρισία, το θράσος των ευρωβουλευτών των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., του κόμματος της Μπακογιάννη να εμφανίζονται προεκλογικά ότι εναντιώνονται στην τρόικα και να την εγκαλούν για σκληρότητα, ενώ έχουν ψηφίσει και στηρίξει τα αντιλαϊκά μέτρα στο Ευρωκοινοβούλιο και στην ελληνική Βουλή, είτε βρίσκονταν στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση, τόσο κατά την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όσο και με ιδιαίτερη βαρβαρότητα κατά την περίοδο της κρίσης.

Στη γνωστή οπορτουνιστική γραμμή κινήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζοντας πως το μνημόνιο και τα σκληρά μέτρα λιτότητας επιβάλλονται από την τρόικα, αθωώνοντας το ρόλο των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και πλουτοκρατίας. Η αντεργατική επίθεση δεν έχει επιβληθεί απέξω, από το ΔΝΤ, από τους Γερμανούς, την Μέρκελ, τον Σόιμπλε. Από κοινού με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, η ελληνική πλουτοκρατία και τα κόμματά της έχουν αποφασίσει να λεηλατήσουν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και να επιβάλουν τα βάρβαρα μέτρα στην εργατική τάξη.

Το Ενημερωτικό Σημείωμα της Γενικής Διεύθυνσης Εσωτερικών Πολιτικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την οικονομική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα, που αποτέλεσε και τη βάση της κοινής συνεδρίασης των εκπροσώπων της τρόικας με τους ευρωβουλευτές των Επιτροπών Οικονομικών και Απασχόλησης - Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν περιέχει κάποια καινούρια στοιχεία σχετικά με την εξέλιξη και τις προοπτικές της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα. Ωστόσο, από τα στοιχεία που παραθέτει και τις κρίσεις κάποιων αστών οικονομικών αναλυτών, στις οποίες παραπέμπει, μπορούν να εξαχθούν ορισμένα συμπεράσματα:

• Γίνεται προσπάθεια να αποσιωπηθούν οι πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης που εκδηλώθηκε συγχρονισμένα στις μεγαλύτερες καπιταλιστικές οικονομίες και δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο. Με αντιεπιστημονικό τρόπο επιχειρείται να εμφανισθεί η κρίση ως αποτέλεσμα κακής διαχείρισης και λαθών από τις αστικές κυβερνήσεις.
• Τα στοιχεία της οικονομικής ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού 2001 - 2011 δείχνουν ότι οι υψηλοί ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ το διάστημα 2001 - 2007 δεν έφεραν κανένα όφελος για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η αύξηση του παραγόμενου πλούτου πήγε ολόκληρη στις τσέπες της πλουτοκρατίας, χωρίς καμία ουσιαστική βελτίωση της ζωής και την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Αντίθετα, όσο αυξανόταν ο παραγόμενος πλούτος, τόσο αυξανόταν σε αριθμούς και σε ποσοστό το δημόσιο χρέος, δηλαδή χρήματα που δανειζόταν το ελληνικό αστικό κράτος για να χρηματοδοτεί τα μονοπωλιακά συγκροτήματα. Ταυτόχρονα, μάλιστα, αυξανόταν και η ανεργία φτάνοντας από το 10,7% το 2001, στο 11,3% το 2002 και παραμένοντας σταθερά στα ίδια υψηλά επίπεδα μέχρι το 2005. Αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη που οδήγησε στην κρίση, την οποία τώρα το κεφάλαιο και τα κόμματά του τη φορτώνουν στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, καλώντας τους να υποστούν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα για την εξόφληση του χρέους, που πήγε ολόκληρο στις τσέπες της πλουτοκρατίας. Τα στοιχεία για τη δομή του ελλείμματος φανερώνουν ότι στους βασικότερους δείκτες «κοινωνικών δαπανών» (περιβάλλον, στέγαση, πολιτισμός, εκπαίδευση, υγεία), η Ελλάδα ήταν κάτω από το μέσο όρο της ΕΕ και της Ευρωζώνης (βλέπε πίνακα). Οι μόνοι τομείς που ήταν πιο πάνω ήταν οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί και οι δημόσιες υπηρεσίες, γεγονός που αποτυπώνει ότι το έλλειμμα και το χρέος δημιουργήθηκαν από τις δαπάνες που ξεκοκάλισε το κεφάλαιο.

• Ομολογείται ότι επιδίωξη των κυβερνήσεων του κεφαλαίου και της τρόικας είναι η λεγόμενη «εσωτερική υποτίμηση», δηλαδή η καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η καταστροφή της ζωής και των δικαιωμάτων τους, για να ξαναξεκινήσει κύκλος καπιταλιστικής ανάπτυξης, που και το ίδιο το σημείωμα διαπιστώνει ότι είναι αβέβαιη, δύσκολη και ασταθής. Η ανάπτυξη στην οποία προσβλέπει το κεφάλαιο είναι ανάπτυξη στα συντρίμμια της ζωής της εργατικής οικογένειας, αφού οι ίδιοι προβλέπουν ότι η ανεργία θα παραμείνει σε εξοντωτικά για την εργατική τάξη (ιδιαίτερα τους νέους και τις γυναίκες) επίπεδα, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις πρέπει να φτάσουν στα επίπεδα της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας.
• Ομολογείται ακόμη ότι η χρηματοδοτική στήριξη της Ελλάδας από την ΕΕ και το «κούρεμα» έγιναν στην πραγματικότητα για να εξοφληθούν οι ιδιώτες δανειστές. Είναι εντυπωσιακή η αλλαγή της σύνθεσης των πιστωτών στο διάστημα 2010 - 2016. Ενώ το 2010 297 δισ. ευρώ του χρέους είναι σε χέρια ιδιωτών και μόλις τα 31,5 δισ. στα χέρια του ΔΝΤ και του Μηχανισμού Στήριξης της ΕΕ, τα ποσά αυτά αντίστοιχα γίνονται 282 δισ. και 73,7 δισ. το 2011, 139,4 δισ. και 193 δισ. το 2012, για να φτάσουν το 2015 σε 89,6 δισ. και 225,5 δισ. αντίστοιχα. Ετσι, οι ιδιώτες δανειστές εξοφλούνται, το χρέος εκτοξεύεται και βρίσκεται πλέον στα χέρια των κρατών - μελών της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ταυτόχρονα, με την αντικατάσταση των ομολόγων με νέα, για τα οποία ισχύει το αγγλικό δίκαιο - που προβλέπει δρακόντεια μέτρα για την εξόφλησή τους - εξασφαλίζονται με τους πιο σκληρούς όρους οι νέοι δανειστές.
• Ομολογείται, επίσης, ότι είναι εξαιρετικά αβέβαιη η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και διατυπώνονται διάφορα σενάρια για νέο «κούρεμα», για έξοδο από την Ευρωζώνη, γεγονός που σημαίνει ότι ο σφαγιασμός της ζωής του λαού θα συνεχιστεί ανελέητα για δεκαετίες, χωρίς τελειωμό.
• Από τους πίνακες στο τέλος προκύπτουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα για το ποιος ωφελήθηκε από την καπιταλιστική ανάπτυξη από το 2001 έως το 2010. Παρά τον παραγόμενο πλούτο, που ήταν τεράστιος, το εμπορικό έλλειμμα συνέχιζε να αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς, η επενδυτική θέση να χειροτερεύει και η ανεργία να παραμένει στο επίπεδο του 10%. Η ανεργία εκτινάχθηκε στο 21% το 2011 με πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους και τάση συνεχούς αύξησης. Αυτός είναι ο παρασιτικός τρόπος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που αποκαλύπτει και τα σημερινά ψέματα των αστών για την ανάπτυξη που δήθεν θα ακολουθήσει την κρίση. Ο πίνακας, τέλος, των εκτιμήσεων των καπιταλιστικών οργανισμών για το ελληνικό ΑΕΠ δείχνει την αποτυχία τους σε όλες τις προβλέψεις τους και επιβεβαιώνει τις δυσκολίες της αστικής διαχείρισης.

Η ΕΕ - λυκοσυμμαχία των αστικών κυβερνήσεων - ιμπεριαλιστική διακρατική ένωση του κεφαλαίου, μόνο δεινά φέρνει για τους λαούς. Είμαστε ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο, με πολύ ισχυρές δόσεις τρομοκρατίας, εκβιασμού και εκφοβισμού του λαού, αλλά και κοροϊδίας και αποπροσανατολισμού, επιδιώκοντας άλλους να κοροϊδέψουν και άλλους να τρομοκρατήσουν.

Η απάντηση του λαού στις προκλητικές προσπάθειες κοροϊδίας τους, διάσωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, εξωραϊσμού της λυκοσυμμαχίας των μονοπωλίων, της ΕΕ μπορεί να είναι μόνο μία: Ισχυρό ΚΚΕ, ενδυνάμωση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, κλιμάκωση της αντιμονοπωλιακής πάλης, για την ανατροπή των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους, με λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.