Ενας νεκρός στη Γάζα από ισραηλινά πυρά
Διαδηλώσεις έγιναν στα σύνορα των Λιβάνου, Ιορδανίας, Αιγύπτου με το Ισραήλ, όπου είχαν αναπτυχθεί ισχυρότατες δυνάμεις και από την πλευρά των αραβικών χωρών προκειμένου ν' αποφευχθούν συγκρούσεις διαδηλωτών με τους Ισραηλινούς μεθοριακούς φρουρούς, όπως έγινε πέρσι που σκοτώθηκαν τουλάχιστον 15 άνθρωποι. Διαδηλώσεις έγιναν και εντός των παλαιστινιακών εδαφών, τόσο στη Λωρίδα της Γάζας όσο και στη Δ. Οχθη, με τις αρχές της «Χαμάς» και της Π. Αρχής, αντίστοιχα, να έχουν πάρει μέτρα προκειμένου οι διαδηλωτές να μην πλησιάσουν τα ισραηλινά φυλάκια για να αποτραπούν αιματηρά επεισόδια.
Παρ' όλα αυτά, στη Γάζα, ένας Παλαιστίνιος έπεσε νεκρός και ένας δεύτερος τραυματίστηκε από ισραηλινά πυρά ενώ δεκάδες Παλαιστίνιοι τραυματίστηκαν ελαφρά, κυρίως στην Ιερουσαλήμ, όπου σημειώθηκαν μικροεπεισόδια με την αστυνομία που χρησιμοποίησε δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου - λάμψης και πλαστικές σφαίρες.
Η «Ημέρα της Γης» είναι αφορμή για τους Παλαιστινίους να διαδηλώσουν ενάντια στην κατοχή της γης τους από τον ισραηλινό στρατό, με τη μορφή προσαρτήσεων, ανοικοδόμησης εποικισμών κλπ.
Τέλος έδωσε, μετά από 45 ημέρες, στην απεργία πείνας που έκανε η Παλαιστίνια Χάνα Σαλάμπι, μετά από συμφωνία με τις ισραηλινές αρχές να αφεθεί ελεύθερη αλλά στη Λωρίδα της Γάζας και όχι στη Δυτική Οχθη, όπου είναι το σπίτι της, και να παραμείνει εκεί για τρία χρόνια. Η νεαρή, που θεωρείται μέλος της ισλαμιστικής «Τζιχάντ» και είχε απελευθερωθεί από τις ισραηλινές φυλακές με τη δεύτερη ομάδα κρατουμένων που είχε ανταλλαγεί για την απελευθέρωση του Ισραηλινού στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ, διαμαρτυρόταν με την απεργία πείνας για τη διοικητική κράτηση που της είχε επιβληθεί (κράτηση χωρίς απαγγελία κατηγορίας).
Για την Σαλάμπι, αλλά και γενικότερα για το απαράδεκτο καθεστώς διοικητικής κράτησης, που συχνά μεταχειρίζεται ο ισραηλινός στρατός, είχε προβεί σε καταγγελία και η Διπλωματική Αντιπροσωπεία της Παλαιστίνης στην Ελλάδα. Ο Παλαιστίνιος υπουργός για τους Κρατουμένους στις ισραηλινές φυλακές, πάντως, εξέφρασε την πάγια διαφωνία της Π. Αρχής με την τακτική της εξορίας και των μετατοπίσεων.