Στα γνώριμα «λημέρια του» περιοδεύει από προχτές ο Κόλιν Πάουελ, μόνον που αυτή τη φορά δε φορά στρατιωτική στολή, αλλά χρησιμοποιεί την ιδιότητα του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Η πρώτη αυτή περιοδεία του προαναγγέλθηκε με το γνωστό τρόπο: επιδρομές, την περασμένη Παρασκευή, στα περίχωρα της Βαγδάτης, έξω από τα όρια ακόμη και αυτών των παντελώς μετέωρων από την άποψη διεθνούς δικαίου, ζωνών απαγόρευσης πτήσεων. Μια επιδρομή - μήνυμα με πολλούς αποδέκτες, εκτός της ιρακινής ηγεσίας, που έδωσε το στίγμα της νέας αμερικανικής πολιτικής. Μια «νέα πολιτική» παράγραφος, που απλώς πιο απροκάλυπτα από ποτέ, στοχεύει στον Κόλπο για γεωστρατηγικούς και φυσικά πετρελαϊκούς λόγους.

Το Ιράκ, στο επίκεντρο, τόσο γιατί τον πετρελαϊκό του πλούτο καραδοκούν, πιέζοντας στην κατεύθυνση της άρσης των κυρώσεων, να καρπωθούν και άλλοι διεκδικητές, όσο και γιατί γεωπολιτικά είναι σε καίριο σημείο, για ανάλογου περιεχομένου, επιχειρήσεις τόσο προς βορρά όσο και προς ανατολάς.

Εντούτοις, η επίσκεψη Πάουελ έχει και ορισμένα «νέα στοιχεία», τουλάχιστον όσον αφορά στον αραβικό κόσμο. Η συνεχιζόμενη παλαιστινιακή εξέγερση και η χονδροειδέστατη πρακτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών απέναντι στους Αραβες σε σύγκριση με το Ισραήλ, έχει πυροδοτήσει βαθύτατες και εντεινόμενες λαϊκές αντιδράσεις στις χώρες των Αράβων συμμάχων με το πλούσιο υπέδαφος και τα απολυταρχικά καθεστώτα. Ασχέτως προθέσεων των ίδιων των ηγεσιών, η λαϊκή οργή θέτει σε κίνδυνο τα ίδια τα θεμέλια της εξουσίας τους, και σαφώς οι ισορροπίες που πρέπει να τηρήσουν με τις ΗΠΑ είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες, με αποτέλεσμα το κλίμα στον Κόλπο να μην είναι εξίσου δουλοπρεπώς φιλικό, όπως το 1991. Αναμένονται οι« διπλωματικές» επιδόσεις του πρώην σκληρού στρατηγού...